Temat interpretacji

Czy w związku ze sprzedażą opisanej działki Wnioskodawca posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na gruncie VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko & przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r., (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi jedynie działalność rolniczą i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. W 1999 r. na podstawie umowy darowizny, z dnia 10 października 1999 r., udokumentowanej aktem notarialnym Rep. A nr, Wnioskodawca stał się właścicielem działki gruntu numer 247/1, która została włączona do jego majątku prywatnego. W 2007 r., na mocy decyzji Wójta Gminy .z dnia 22 sierpnia 2007 r., dokonany został podział działki 247/1 na działki: 247/3, 247/4, 247/5, 247/6, 247/7, 247/8, 247/9, 247/10, 247/11, 247/12, 247/13, 247/14, 247/15, 247/16, 247/17, 247/18, 247/19 . Przy czym działka 247/19 stanowi drogę wewnętrzną, a działka gruntu numer 247/19 została wydzielona dla celów komunikacyjnych. Decyzja o podziale działek nie była związana z zamiarem ich szybkiej sprzedaży. Na jednej z wydzielonych działek, tj. działce 247/13 o powierzchni 569 m2 położonej w .Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej, parterowego z poddaszem użytkowym w planowanej powierzchni użytkowej 129,70 m2 w celu dalszego przekazania/ewentualnie udostępnienia budynku synowi. Ze względu na trudności finansowe Wnioskodawcza był zmuszony przerwać budowę i dokonać sprzedaży tej działki. Budowa została przerwana w stanie doprowadzenia budowy do stanu surowego otwartego z oknami. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowanym przez profesjonalistów działających na rynku nieruchomości - w celu sprzedaży działki Wnioskodawca nie zamieszczał żadnych ogłoszeń w prasie, Internecie, nie korzystał również z profesjonalnego biura pośrednictwa, w zakresie rozgłoszenia informacji o sprzedaży nieruchomości. Nabywca działki skontaktował się z Wnioskodawcą wskutek informacji od wspólnego znajomego podatnika i nabywcy. Dnia 8 lipca 2016 r. Podatnik zawarł umowę sprzedaży, na mocy której sprzedał działkę 247/13 wraz z udziałem w wysokości 2/64 w działce stanowiącej drogę wewnętrzna tj. nr 247/19. Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie planuje dalszej sprzedaży działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą opisanej działki Wnioskodawca posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na gruncie VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą opisanej działki Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. W orzecznictwie sądów administracyjnych (WSA, NSA) oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów (MF) podkreśla się, że ocena statusu podatkowego osoby fizycznej sprzedającej działki powinna być oceniana indywidualnie. Nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku. Można jednakże wyróżnić wspólne czynniki, które świadczyć mogą o konieczności opodatkowania sprzedaży działek: nabycie działek w celu dalszej ich odsprzedaży, dokonywanie działań zmierzających do wzrostu wartości nieruchomości, oferowanie wydzielonych działek na sprzedaż poprzez ogłoszenia w prasie, Internecie, czy korzystanie z profesjonalnego biura pośrednictwa, działki nie są sprzedawane okazjonalnie, przekształcenie z własnej inicjatywy właściciela gruntu działek rolnych w działki przeznaczone pod zabudowę, przed sprzedażą nieruchomości wystąpiono/uzyskano decyzję o warunkach zabudowy. W przypadku łącznego spełnienia powyższych cech, czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), analogiczną do podejmowanych przed podmioty prowadzące zarejestrowaną działalność gospodarczą. Natomiast sam fakt podziału gruntów nie powinien być uznawany za przesłankę rozstrzygającą o uznaniu sprzedawcy za podatnika. W wyroku z dnia 9 maja 2014 r. (I FSK 811/13) NSA trafnie zauważył, że podział nieruchomości w celu umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i może być w okolicznościach konkretnego stanu faktycznego uzasadniony, gdy podmiot jeszcze nie wie, czy sprzeda jedną nieruchomość, czy więcej. Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że czynności podjęte przez Wnioskodawcę nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Działania Wnioskodawcy nie miały charakteru ciągłego i zorganizowanego; Wnioskodawca dokonał sprzedaży tylko jednej z wydzielonych działek, przy czym podział działki 247/1 na działki mniejsze nastąpił ok. 9 lat przed datą sprzedaży. Sprzedaż miała charakter wyłącznie okazjonalny i nie wiązała z prowadzeniem przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek działalności handlowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub/i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą lub wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)], który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku niezabudowanych działek, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w 1999 r. Wnioskodawca nabył w drodze umowy darowizny działkę gruntu nr 247/1. W 2007 r. na mocy decyzji Wójta Gminy .z dnia 22 sierpnia 2007 r., dokonany został podział działki 247/1 na działki: 247/3, 247/4, 247/5, 247/6, 247/7, 247/8, 247/9, 247/10, 247/11, 247/12, 247/13, 247/14, 247/15, 247/16, 247/17, 247/18, 247/19 . Na jednej z wydzielonych działek, tj. działce 247/13 o powierzchni 569 m2 Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w celu dalszego przekazania/ewentualnie udostępnienia budynku synowi. Ze względu na trudności finansowe Wnioskodawcza był zmuszony przerwać budowę i dokonać sprzedaży tej działki. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowanym przez profesjonalistów działających na rynku nieruchomości - w celu sprzedaży działki Wnioskodawca nie zamieszczał żadnych ogłoszeń w prasie, internecie, nie korzystał również z profesjonalnego biura pośrednictwa, w zakresie rozgłoszenia informacji o sprzedaży nieruchomości. Nabywca działki skontaktował się z Wnioskodawcą wskutek informacji od wspólnego znajomego podatnika i nabywcy. Dnia 8 lipca 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży, na mocy której sprzedał działkę 247/13 wraz z udziałem w wysokości 2/64 w działce stanowiącej drogę wewnętrzna tj. nr 247/19. Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie planuje dalszej sprzedaży działek i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza opisu stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w transakcji sprzedaży ww. działek Wnioskodawca nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca nie podjął żadnych działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami m.in. dokonania uzbrojenia terenu w media. Wnioskodawca na przedmiotowym gruncie rozpoczął budowę domu, ale ze względu na trudną sytuację finansową zmuszony był ją przerwać. Sprzedaży gruntów Wnioskodawca nie zlecał firmom zajmującym się profesjonalnym pośrednictwem w obrocie nieruchomościami. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynności stanowiły działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Tym samym z tytułu dokonanej transakcji Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy