Interpretacja indywidualna z dnia 06.05.2016, sygn. ITPP3/4512-103/16-3/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Obowiązek opodatkowania przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej dokonanego na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 4 marca 2016 r.), uzupełnionym dniu 21 marca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej dokonanego na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony dniu 21 marca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej dokonanego na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1995 r. Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność handlową pod nazwą PHU . Działalność ta polegała na sprzedaży odzieży pod szyldem marki . W związku z wypowiedzeniem umowy przez , Wnioskodawca stracił prawo do używania jego znaku handlowego i po wyprzedaży towaru z dniem 2015 r. zawiesił działalność gospodarczą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zawieszenie działalności gospodarczej jest aktualne.

W 2000 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup lokalu handlowego w budynku handlowo-usługowym-mieszkalnym oraz wydatki inwestycyjne na przystosowanie lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej udokumentowane fakturami VAT w kwocie zł netto. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tego tytułu i z tego prawa skorzystał. Nakłady na przystosowanie lokalu zostały wliczone do jego wartości początkowej.

Lokal został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r. Do 2015 r. Wnioskodawca prowadził w nim działalność handlową opodatkowaną VAT. Wnioskodawca jest nadal czynnym podatnikiem VAT. W okresie prowadzenia działalności (w tym również w okresie jej zawieszenia i ewentualnego najmu) nie poniósł i nie poniesie nakładów na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej.

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. lokal, a jeśli się to nie uda, wycofać go ze środków trwałych i przed zakończeniem działalności przekazać na potrzeby własne. Po zakończeniu działalności gospodarczej nadal będzie poszukiwał kupca. Nie wyklucza, że po zakończeniu działalności gospodarczej, do czasu znalezienia kupca na lokal, będzie go wynajmował w ramach tzw. najmu prywatnego.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano m.in. następujące pytanie.

Czy przekazanie ww. lokalu na potrzeby osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (sprecyzowanym ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku), przekazanie nieodpłatne lokalu na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu. Przekazanie nieodpłatne na cele osobiste będzie się mieściło w pojęciu dostawy towarów i będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Jednakże czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r, poz. 121, z późn. zm.) dalej jako K.c. rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Aby zatem doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;
• przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE) wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju (pkt 21 wyroku).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2000 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowana VAT działalność handlowa) Wnioskodawca kupił lokal handlowy oraz poniósł wydatki na przystosowanie go do tej działalności. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tego tytułu i z tego prawa skorzystał. Nakłady na przystosowanie lokalu zostały wliczone do jego wartości początkowej. Lokal został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r. W październiku 2015 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zawieszenie działalności gospodarczej jest aktualne. Wnioskodawca jest nadal czynnym podatnikiem VAT. W okresie prowadzenia działalności (w tym również w okresie jej zawieszenia i ewentualnego najmu) nie poniósł i nie poniesie nakładów na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania przekazania ww. lokalu użytkowego na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej dokonanego na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy, że przekazanie lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku, na cele osobiste w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej dokonanego na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, będzie podlegało opodatkowaniu VAT, jako zrównane na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z odpłatną dostawą towarów. Z wniosku bowiem wynika, że przy nabyciu tego lokalu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i Wnioskodawca z tego prawa skorzystał. Tym samym jest spełniony konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Wniosek ten nie oznacza, że to podlegające ustawie o VAT przekazanie nieruchomości będzie wiązało się z wygenerowaniem podatku należnego. Wystąpią bowiem przesłanki jak słusznie ocenił Wnioskodawca do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Planowanie przekazanie (zrównane odpłatną dostawą towarów) nie będzie bowiem dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, a od tego zasiedlenia bez wątpienia minie okres dłuży niż określony w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, tj. dłuższy niż 2 lata.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy