Temat interpretacji

Planowana sprzedaż działek niezabudowanych, które zgodnie z rejestrem gruntów zostały sklasyfikowane jako inne tereny zabudowane BI podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT. Natomiast sprzedaż części nieruchomości (obejmującej działki zabudowane o numerach 1603/6 i 1603/7) będącej własnością Spółki na rzecz komandytariusza będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT, zwolnieniem objęta jest również dostawa gruntu, z którym te obiekty są trwale związane.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012r. (data wpływu 2 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2012r. (data wpływu 5 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych o numerach 1603/3, 1603/5 i 1603/8 jest nieprawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych o numerach 1603/6 i 1603/7 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych i niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 października 2012r. (data wpływu 5 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 października 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Poprzednik prawny Wnioskodawcy nabył nieruchomość zabudowaną budynkami magazynowymi, która została wniesiona aportem do spółki w 1993 roku.

W chwili obecnej nieruchomość składa się z pięciu działek gruntu, które powstały z podziału jednej większej działki. Dla działek urządzona jest jedna księga wieczysta, gdzie w dziale pierwszym jako sposób korzystania wpisano tereny zabudowane.

Wnioskodawca po 2002r. nie poczynił nakładów na przedmiotową nieruchomość. Wnioskodawcy nigdy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W chwili obecnej Wnioskodawca chce sprzedać nieruchomość na rzecz komandytariusza w tym celu wspólnicy podjęli uchwałę o dokonaniu szacunkowej wyceny rynkowej przedmiotowej nieruchomości i wyrazili zgodę na zbycie nieruchomości na rzecz komandytariusza.

Pan W., który chce nabyć nieruchomość, wyłączył się od głosowania przy podejmowaniu przedmiotowych uchwał jako wspólnik komandytariusz oraz jako członek zarządu P.L. Spółka z o.o. (komplementariusz).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem aportu był wkład niepieniężny:

• własności nieruchomości położonych w L. księga wieczysta KW nr pod nr działek 1931/25 (z dalszej części uzupełnienia wynika, że chodzi o działkę numer 1391/25) i 1391/26 i stanowiący teren zabudowany, KW nr , nr 1391/23 i 1391/28.

Na nieruchomościach tych znajdują się następujące budynki: murowana kotłownia, dwa baraki typu skopie, murowany budynek warsztatów, stołówka oraz składniki budowlane w budowie takie jak: murowany budynek administracyjno - socjalny, murowany budynek warsztatowy, kotłownia, magazyn części zmiennych, magazyn materiałów budowlanych, garaż na sprzęt rolniczy oraz magazyn dostaw,

• środki transportowe, maszyny i urządzenia, oraz materiały budowlane.

Przedmiotowy aport miał miejsce 19 kwietnia 1993 roku.

Stwierdzenie zawarte w opisie zdarzenia przyszłego, że poprzednik prawny wnioskodawcy nabył nieruchomość ... dotyczy faktu, że P.L. Spółka z o.o. Spółka komandytowa powstała w wyniku przekształcenia P. Spółki z o.o. w dniu 1 września 2009r.

Przedmiotem aportu na rzecz poprzednika prawnego Wnioskodawcy w 1993r. były: nieruchomości, rzeczy ruchome, ponadto wniesiono wkłady pieniężne.

Poprzednikowi prawnemu nie przysługiwało obniżenie podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieobowiązywaniem w 1993 roku ustawy o podatku VAT.

Podziału działek:

• 1993r.: aportem wniesiono 1391/25 i 1391/26 KW

1391/23 i 1391/28 - KW .

• 2004r.: podzielono na 1391/26, 1391/29, 1391/30 KW

1391/28 KW

• 2009r.: połączono 1391/26, 1391/28, 1391/30 = 1603

podzielono 1603 = 1603/1 i 1603/2

dla działek 1603/1 (1,0109 ha) i 1391/29 (1,0037 ha) KW

dla działki 1603/2 (1,1540 ha) = KW

• 2012r.: podział działki 1603/2 - KW na 5 mniejszych (1,1540 ha)

1603/3 - (0,01269 ha)

1603/4 - (0,0322 ha)

1603/5 - (0,2946 ha)

1603/6 - (0,4299 ha)

1603/7 - (0,2335 ha)

1603/8 - (0,0369 ha)

dokonała P.L. Spółka z o.o. Spółka komandytowa w maju 2012r.

Przedmiotem sprzedaży będą:

• trzy działki niezabudowane o numerach: 1603/3, 1603/5, 1603/8. W wypisie z rejestru gruntów sklasyfikowane jako inne tereny zabudowane BI.
• dwie działki zabudowane o numerach 1603/6, 1603/7. Działki te są działkami gruntowo zabudowanymi budynkami o funkcji przemysłowo - magazynowej klasyfikacje PKOB 1271 - budynki gospodarstw rolnych i budynki magazynowe.

Na dzień dzisiejszy Gmina L. nie posiada opracowanego i obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Uchwała Rady Gminy nr - przedmiotowy teren oznaczony został symbolem PUI - Obszar Zabudowy Przemysłowej.

Do każdej odrębnej budowli Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Pierwsze zasiedlenie miało miejsce jeszcze przed wniesieniem nieruchomości jako aport do spółki, tj. przed rokiem 1993r., bliższych informacji Wnioskodawca nie posiada.

Wnioskodawca jest właścicielem obiektów budowlanych znajdujących się na działkach.

Wnioskodawca i poprzednik prawny wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyżej przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy i sprzedaż nieruchomości będącej własnością Spółki na rzecz komandytariusza będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT ze względu na fakt, że jest ona zabudowana budynkami magazynowymi, na które Wnioskodawca po 2002r. nie poczynił nakładów i nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych o numerach 1603/3, 1603/5 i 1603/8 za nieprawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych o numerach 1603/6 i 1603/7 za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT dodanego do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011r. w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z ww. przepisu art. 43 ust.1 pkt 9 ww. ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Zatem celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zatem, podmiotem właściwym do określenia przeznaczenia danego gruntu, jako budowlanego lub też nie, jest gmina. Tym samym, źródłem wywodzenia, czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnych przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej przeznaczony pod zabudowę. Jeżeli natomiast planu nie ma, charakter terenu wyznacza decyzja zakwalifikowania danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać trzy działki niezabudowane o numerach: 1603/3, 1603/5, 1603/8 powstałe z podziału jednej większej działki. Na dzień dzisiejszy Gmina nie posiada opracowanego i obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwałą Rady Gminy nr - przedmiotowy teren oznaczony został symbolem PUI - Obszar Zabudowy Przemysłowej. W wypisie z rejestru gruntów sklasyfikowane zostały jako inne tereny zabudowane BI.

Dla działek urządzona jest jedna księga wieczysta, gdzie w dziale pierwszym jako sposób korzystania wpisano tereny zabudowane.

Z uwagi, że dla przedmiotowych działek nr 1603/3, nr 1603/5, nr 1603/8 brak jest planu zagospodarowania przestrzennego a ponadto z wniosku nie wynika, aby została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy w związku z tym sięgnąć do ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010r., Nr 193, poz. 1287).

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 tej ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Zatem ewidencja gruntów, jako baza informacyjna obrazuje faktyczny sposób użytkowania gruntów, bez względu na ich przeznaczenie. Ewidencja ta sporządzana jest dla całego Państwa, stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie i winna być bieżąco aktualizowana. Podstawowym jej zadaniem jest rejestracja stanów prawnych i faktycznych nieruchomości i ich aktualizowanie.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2011r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego teren budowlany oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C468/93 Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondememingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy przez gminę oraz że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku natomiast braku ww. aktów prawnych z zakresu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

W kontekście powyższego należy wskazać na orzecznictwo Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek niezabudowanych, które zgodnie z rejestrem gruntów zostały sklasyfikowane jako inne tereny zabudowane BI podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy i sprzedaż części nieruchomości (obejmującej działki niezabudowane o numerach 1603/3, 1603/5 i 1603/8) będącej własnością Spółki na rzecz komandytariusza będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał także, iż zamierza dokonać sprzedaży dwóch działek zabudowanych o numerach 1603/6, 1603/7 powstałych z podziału jednej większej działki. Działki te są działkami zabudowanymi budynkami o funkcji przemysłowo - magazynowej o symbolu PKOB 1271 - budynki gospodarstw rolnych i budynki magazynowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działek zabudowanych ww. budynkami o funkcji przemysłowo - magazynowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a i b i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

Natomiast budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Analogicznie budynek definiuje Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiąc, iż przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: Budynki i Obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB w sekcji Budynki można wyróżnić klasę 1271 Budynki gospodarstw rolnych, do której zalicza się budynki gospodarstw rolnych i budynki magazynowe dla działalności rolniczej np. obory, stajnie, budynki inwentarskie dla trzody chlewnej, owczarnie, stadniny koni, przemysłowe fermy drobiu, stodoły, pomieszczenia do przechowywania sprzętu, szopy rolnicze, spiżarnie, piwnice do przechowywania wina, kadzie na wino, szklarnie, silosy rolnicze, itp. Klasa nie obejmuje: - Ogrodów zoologicznych i ogrodów botanicznych (2412).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowe budynki są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż ww. budynków wraz z gruntami, na których są posadowione co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że oprócz stawki podstawowej, o której mowa w ww. art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy o VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała czy użytkowana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć sprzedaż, aport, a także najem oraz dzierżawę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b stosownie do art. 43 ust. 7a nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z wniosku wynika, że nieruchomości - działki nr 1603/6, 1603/7, zabudowane budynkami stanowią własność Wnioskodawcy. Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia Spółki z o.o. w dniu 1 września 2009r. Poprzednik prawny Wnioskodawcy nabył nieruchomość zabudowaną budynkami magazynowymi, która została wniesiona aportem do spółki w dniu 19 kwietnia 1993 roku.

Wnioskodawca jest właścicielem obiektów budowlanych znajdujących się na działkach. Wnioskodawca i poprzednik prawny wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce jeszcze przed wniesieniem nieruchomości jako aport do spółki, tj. przed rokiem 1993r.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (jeżeli wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

Tut. organ stwierdza, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w omawianym przypadku pierwsze zasiedlenie miało miejsce jeszcze przed wniesieniem nieruchomości jako aport do spółki w dniu 19 kwietnia 1993r., gdyż stanowisku takiemu przeczy treść powołanego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT określającego pierwsze zasiedlenie jako oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz status podatnika podatku VAT został uregulowany w polskim prawodawstwie w ustawie z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), która weszła w życie w dniu 5 lipca 1993r.

Oznacza to, że w odniesieniu do wskazanych we wniosku budynków, nie doszło dotychczas do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W konsekwencji w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej regulacji prawnych, stwierdzić należy, że zbycie przez Wnioskodawcę budynków, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż planowana dostawa zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynków, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowych obiektów winno nastąpić w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Z opisu wskazanego we wniosku wynika, że poprzednikowi prawnemu Wnioskodawcy nie przysługiwało obniżenie podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieobowiązywaniem w 1993 roku ustawy o podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wobec powyższego, dostawa przedmiotowych budynków może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Należy zwrócić uwagę, iż w przedmiotowej sprawie przedmiotem dostawy będzie również grunt, na którym posadowione są ww. budynki.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części jest opodatkowana, to również dostawa gruntu, z którym te obiekty są trwale związane, jest opodatkowana, jeśli natomiast dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona z opodatkowania, zwolnieniem objęta jest również dostawa gruntu, z którym te obiekty są trwale związane.

Zatem, skoro dla dostawy budynków o funkcji przemysłowo - magazynowej zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, również dostawa działki będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy i sprzedaż części nieruchomości (obejmującej działki zabudowane o numerach 1603/6 i 1603/7) będącej własnością Spółki na rzecz komandytariusza będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretację wydano przy założeniu, że budynki o funkcji przemysłowo - magazynowej PKOB 1271 są trwale związane z gruntem.

Przedmiotem niniejszej interpretacji były tylko wymienione przez Wnioskodawcę, jako mające podlegać sprzedaży, działki niezabudowane o numerach 1603/3, 1603/5 i 1603/8 oraz działki zabudowane budynkami o funkcji przemysłowo-magazynowej, o numerach 1603/6 i 1603/7. Przedmiotem interpretacji nie były natomiast inne znajdujące się w posiadaniu Wnioskodawcy działki, które, jak wynika z wniosku, nie będą podlegały sprzedaży na rzecz komandytariusza.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach