Temat interpretacji

Czy Zainteresowany postąpi prawidłowo, stosując do przedmiotowej transakcji stawkę podatku VAT w wysokości 0%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dokonanej dostawy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dokonanej dostawy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza produkować towary na rzecz spółki niemieckiej X, która następnie ma sprzedawać towary zakupione od Zainteresowanego klientowi, mającemu siedzibę poza terytorium UE, np. w Turcji, zwanemu dalej Ostatecznym odbiorcą. Wnioskodawca planuje wystawiać spółce niemieckiej X fakturę VAT ze stawką 0%, wskazując na fakturze polski nr NIP nabywcy, tj. spółki niemieckiej. Organizacja transportu ma leżeć w gestii Ostatecznego odbiorcy (kontrahent z państwa trzeciego). Podmiot ten sam będzie organizował odbiór i transport towarów. W dokumentach eksportowych jako eksporter występować będzie spółka niemiecka. Zainteresowany będzie dokonywał zatem eksportu pośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku poinformowano, że ostateczny nabywca będzie dokonywał odbioru towaru bezpośrednio od Wnioskodawcy (podmiotu pierwszego) samodzielnie bądź za pośrednictwem spedytora. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy zatem do czynienia z sytuacją, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011, Nr 177, poz. 1054), bowiem towary będące przedmiotem dostawy zostaną wydane przez Spółkę bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy. W momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towary, stanowiące przedmiot eksportu, będą się znajdować na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany postąpi prawidłowo, stosując do przedmiotowej transakcji stawkę podatku VAT w wysokości 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przedmiotowej transakcji przysługuje mu prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29 października 2005 r., str. 1), zwanego dalej rozporządzeniem nr 1777/2005.

Do kwestii eksportu odnoszą się także przepisy art. 146 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie są zobowiązane do zwolnienia z podatku transakcji dotyczących wywozu.

Zauważyć należy, iż ustawodawca nie przewidział w ustawie o VAT definicji eksportera, aby zatem dokonać wykładni przepisów ustawy o VAT w zakresie regulacji dotyczących eksportu towarów, koniecznym jest odniesienie się do przepisów prawa celnego. Za podmiot dokonujący wywozu towarów uznać należy bowiem podmiot, który dokonuje eksportu w myśl przepisów celnych.

Zgodnie z art. 788 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustalającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. L 253 z 11 października 1993 r.; dalej jako: WKC), W rozumieniu art. 161 ust. 5 WKC, za eksportera uważa się osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie i która w chwili jego przyjęcia jest właścicielem towarów lub posiada podobne prawo do dysponowania danymi towarami.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w literaturze. Za eksport (w tym przypadku pośredni) uznać należy sprzedaż np. na warunkach Incoterms EXW, kiedy towar przechodzi na własność zagranicznego nabywcy jeszcze w kraju (por. Bartosiewicz A., Kubacki R., Komentarz do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 04.54.535), (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz. Lex, 2009, wyd. II., komentarz do art. 2 ustawy).

Uwzględniając przytoczone powyżej przepisy prawa wspólnotowego, przepisy celne, jak również opinie wyrażone w literaturze przedmiotu uznać należy, iż w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca w rozumieniu wyżej przytoczonych przepisów dokonuje eksportu towarów, zatem do dokonywanej przez niego dostawy należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0%.

Zainteresowany wskazał, iż w przedmiotowej sprawie ma miejsce transport towarów do kraju znajdującego się poza terytorium UE w wykonaniu sprzedaży, wypełnione zostają tym samym przesłanki art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT, determinujące możliwość zakwalifikowania dostawy towarów jako eksportu, zatem w przedmiotowej sprawie mamy, zdaniem Spółki, do czynienia z eksportem towarów, dokonuje ona przy tym eksportu pośredniego.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zatem w przedmiotowej sprawie ma miejsce eksport pośredni, a w konsekwencji Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do przedmiotowej transakcji stawki podatku VAT w wysokości 0%.

W szeregu interpretacji, w porównywalnych sytuacjach organy potwierdzały prawo do zastosowania stawki 0% tytułem eksportu pośredniego przez podatników polskich w sytuacji, gdy podmiot drugi w łańcuchu dokonuje eksportu bezpośredniego jest wskazany jako eksporter na dokumencie eksportowym, a faktyczny wywóz i gestia transportowa leżą po stronie ostatecznego nabywcy.

Przykładem mogą tu być interpretacje:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 czerwca 2009 r. sygn. IBPP3/443 -328/09/KO, w której organ odniósł się do transakcji łańcuchowej dotyczącej podmiotu polskiego, cypryjskiego i ukraińskiego. W interpretacji tej czytamy:

Zgodnie z cytowanym już wielokrotnie art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, z eksportem pośrednim mamy do czynienia wtedy, gdy wywozu towarów dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju lub też wywóz dokonywany jest na jego rzecz. W istocie, niezależnie od tego jak zostanie dokonany podział gestii transportowej między Pośrednikiem a kontrahentem ukraińskim, dla Podatnika ktokolwiek odbiera i wywozi towar poza Wspólnotę (czy będzie to przewoźnik działający na zlecenie Pośrednika cypryjskiego czy przewoźnik działający na zlecenie kontrahenta ukraińskiego czy też sam kontrahent ukraiński), robi to na zlecenie Pośrednika cypryjskiego, tj. nabywcy towarów, mającego siedzibę poza terytorium kraju. Towar jest sprzedawany przez Podatnika temu nabywcy i on jako właściciel towaru może nim dysponować. Pośrednik cypryjski decyduje tymczasem, że towar ma być wysłany do miejsca przeznaczenia na Ukrainie i towar ma być wydany przewoźnikowi, którego wskaże ukraiński odbiorca towaru. Z punktu widzenia zatem Podatnika, wszystko co dzieje się z towarem po jego sprzedaży do Pośrednika cypryjskiego, dzieje się na rzecz tego Pośrednika. Ten bowiem Pośrednik, a nie kontrahent ukraiński, jest stroną transakcji dla Podatnika. Tym samym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, niezależnie od tego jak gestię transportową podzielą między sobą Pośrednik cypryjski i kontrahent ukraiński, dla Podatnika zawsze będzie dokonany przez lub na rzecz nabywcy Pośrednika cypryjskiego.

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 sierpnia 2009 r. sygn. ILPP2/443-613/09 -3/EN, w której stwierdzono:

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał dostawy towarów na rzecz podmiotu, mającego siedzibę w Hiszpanii, który następnie dokonał ich dostawy na rzecz ostatecznego klienta z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Obie dostawy zostały udokumentowane poprzez wystawienie faktur sprzedaży odpowiednio przez Spółkę oraz podmiot hiszpański. Jednocześnie towary, będące przedmiotem transakcji, zostały przewiezione bezpośrednio z Polski do Stanów Zjednoczonych (z siedziby Spółki do podmiotu amerykańskiego). Podmiot hiszpański w ramach omawianej transakcji działał jako eksporter towarów, tj. w szczególności zgłosił towar do odprawy (za pośrednictwem agencji celnej) oraz występuje na dokumentach celnych związanych z eksportem. Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w celu zastosowania stawki 0% w eksporcie pośrednim posiada on dokumenty wymagane art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Mając zatem na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, iż będąca przedmiotem wniosku transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego towarów, zawartą w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Tym samym, z uwagi na fakt posiadania dokumentów, o których mowa w art. 41 ().

• Takie stanowisko potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2011 r. (sygn.: IPPP3/443-637/11-2/LK), w której stwierdził:

A zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obwiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż dostawa towarów pomiędzy Producentem a Wnioskodawcą jest dostawą opodatkowaną na terytorium kraju, do której znajdą zastosowanie przepisy dotyczące eksportu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, zasadnym jest zastosowanie do transakcji będącej przedmiotem niniejszego zapytania stawki podatku VAT w wysokości 0%. Dochodzi bowiem do wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem transakcja ta, jego zdaniem, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 0%. Przemawia za tym wykładnia przepisów krajowych dokonywana w nawiązaniu do przepisów unijnych. W przypadku eksportu do zastosowania stawki 0% mają bowiem prawo dwa podmioty pod warunkiem jednak, że są spełnione ustawowe przesłanki dotyczące eksportu pośredniego i bezpośredniego.

W analizowanym przypadku, w ocenie Zainteresowanego, spełnione są przesłanki do uznania realizowanej przez niego transakcji za eksport pośredni. Potwierdzenie zaś prezentowanego przez niego stanowiska stanowią cytowane w treści interpretacje organów podatkowych, orzeczenia sądów, jak również komentarze ekspertów pojawiające się w literaturze przedmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ().

Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej, na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej ().

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej () art. 2 pkt 5 ustawy.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towarów konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę ruchomą towarów, pozostałe zaś są dostawami nieruchomymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza produkować towary na rzecz spółki niemieckiej, która następnie ma sprzedawać te towary klientowi mającemu siedzibę poza terytorium UE, np. z Turcji (Ostateczny odbiorca). Zainteresowany wskazał, że organizacja transportu ma leżeć w gestii Ostatecznego odbiorcy, który sam będzie organizował odbiór towarów od Spółki i jego transport (samodzielnie bądź za pośrednictwem spedytora). Wnioskodawca wyjaśnił, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy zatem do czynienia z sytuacją, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy, bowiem towary będące przedmiotem dostawy zostaną wydane przez niego bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy. W momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu, towary będą się znajdować na terytorium Polski.

W świetle powyższego wskazać należy, że w niniejszej sytuacji wystąpią więc dwie dostawy towarów:

• dostawa pomiędzy Zainteresowanym a spółką niemiecką,
• dostawa pomiędzy spółką niemiecką a Ostatecznym odbiorcą.

Towary będące przedmiotem transakcji transportowane będą przez Ostatecznego odbiorcę.

Zatem transport, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy, należy przyporządkować transakcji pomiędzy spółką niemiecką a Ostatecznym odbiorcą. Oznacza to, że dostawa realizowana przez spółkę niemiecką na rzecz Ostatecznego odbiorcy będzie dostawą ruchomą, natomiast dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a spółka niemiecką będzie dostawą nieruchomą.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia, czy Spółka prawidłowo uznaje, że będzie ona dokonywała tzw. eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, wobec czego ma prawo do stosowania stawki 0%.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,
• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (tu: dostawa towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej zostanie dokonany w wyniku dostawy towarów dokonanej pomiędzy spółką niemiecką a Ostatecznym odbiorcą.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie dokona eksportu towarów o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, bowiem nie zostanie spełniona jedna z przesłanek, aby opisaną transakcję uznać za eksport w rozumieniu tego przepisu (wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej nie zostanie dokonany w wyniku dostawy towarów dokonanej przez Spółkę).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit a, stawka podatku wynosi 0%.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (ust. 11 tegoż artykułu).

Biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, nie będzie możliwe zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 11 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy.

Reasumując stwierdzić należy, iż dokonanych przez Zainteresowanego dostaw towarów na rzecz kontrahenta z terytorium Unii Europejskiej (spółki niemieckiej) nie będzie można uznać za eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Wobec powyższego transakcje te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, według stawek podatku właściwych dla sprzedanych towarów.

Zatem Spółka nie postąpi prawidłowo, stosując do przedmiotowej transakcji stawkę podatku VAT w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnych powołanych przez Zainteresowanego stwierdzić należy, iż stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach i tylko do nich się zawężają.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu