Czy w świetle przytoczonego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży prawa ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 22.10.2012, sygn. ILPP2/443-771/12-4/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy w świetle przytoczonego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży prawa własności niezabudowanego gruntu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 24 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 26 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika VAT w związku ze sprzedażą prawa własności niezabudowanego gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lica 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika VAT w związku ze sprzedażą prawa własności niezabudowanego gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 26 września 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 sierpnia 1989 r. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego (akt notarialny z dnia 30 sierpnia 1989 r.) Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne położone we wsi K. W skład nieruchomości wchodziły działki nr 16/1, nr 16/2, nr 45/2, nr 88/1, nr 88/2, nr 71 i nr 154/1. Nieruchomość powyższą Zainteresowany otrzymał od swoich rodziców.

Uchwałą z dnia 3 września 2007 r. Rada Gminy dokonała zmiany planu zagospodarowania przestrzennego Gminy skutkiem czego teren stanowiącej własność Wnioskodawcy działki nr 45/2 stał się terenem pod lokalizację produkcji przemysłowej, transportu i logistyki. Tym samym działka nr 45/2 wyłączona została z produkcji rolnej i przestała być nieruchomością rolną. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego dokonana została z inicjatywy Gminy a Zainteresowany nie miał na tę zmianę żadnego wpływu, jak również nie był inicjatorem takiej zmiany.

W dniu 6 grudnia 2007 r. Wnioskodawca sprzedał na rzecz firmy H. udział o powierzchni 1,037 ha w prawie własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr 45/2. Zbywana powierzchnia wynikała z planu realizacyjnego inwestycji.

Od posiadanych gruntów Zainteresowany płacił i płaci podatek rolny. Grunty służą do upraw roślinnych (zboża, kukurydza, ziemniaki) na potrzeby własne. Źródłem utrzymania Wnioskodawcy nie jest praca w rolnictwie. Zainteresowany nie jest podatnikiem podatku VAT, posiada status rolnika ryczałtowego. Zbyta działka nie była użytkowana przez inne osoby na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia lub innej podobnej umowy. Od chwili nabycia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie dokonał zbycia jakiejkolwiek nieruchomości i nie zamierza w przyszłości zbywać kolejnych działek gruntowych.

Sprzedaż prawa własności nieruchomości miała charakter okazjonalny, nieplanowany i jednorazowy. Nastąpiła w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego i wnioskiem inwestora realizującego inwestycję przemysłową.

Na wniosek z dnia 20 lipca 2009 r. Zainteresowany otrzymał indywidualną interpretację nr ILPP/443-863/09-04/AK obligującą go do opodatkowania zbycia działki nr 45/2 podatkiem od towarów i usług VAT, co Wnioskodawca uczynił składając dnia 8 października 2009 r. deklarację VAT za grudzień 2007 r. i dokonując wpłaty podatku (wraz z odsetkami) w kwocie 60.551 zł w tym kwota podatku 49.693 zł.

Po wydaniu ww. interpretacji indywidualnej tematyka związana z przedmiotem interpretacji stała się wielokrotnie przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Stała się także przedmiotem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ETS) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. W wyroku tym ETS zawarł tezę nr 2 o treści: 2. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym za zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Nadto ETS stwierdził, iż okoliczność, iż osoba jest rolnikiem ryczałtowym jest w tym zakresie bez znaczenia.

W wydawanych następnie wielu orzeczeniach Naczelny Sąd Administracyjny i Wojewódzkie Sądy Administracyjne wskazywały na kryteria jakimi kierować się należy przy odróżnianiu przypadków związanych z działalnością gospodarczą od tych dotyczących zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazując na orzeczenie ETS oraz liczne już wyroki sądów administracyjnych Zainteresowany wskazuje, iż w ich świetle nie działał sprzedając działkę w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jako handlowiec.

Dlatego Wnioskodawca wskazując na przepis art. 14 e ustawy Ordynacja podatkowa prosi o zmianę z urzędu wydanej uprzednio interpretacji.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

przejęcie gospodarstwa rolnego nastąpiło na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, której podstawę prawną stanowiła ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. Umowa zawarta została w dniu 30 sierpnia 1989 r. Zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami Wnioskodawca przejął gospodarstwo rolne po swoich rodzicach, którzy przenieśli nieodpłatnie na niego działki gruntowe wraz z zabudowaniami oraz wyposażeniem rolniczym a on w zamian ustanowił na rzecz rodziców służebność osobistą i prawo dożywotniego użytkowania 30 arów gruntu,
nie wykonywał jakichkolwiek czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia. Zmiana przeznaczenia działek z rolniczych na nierolnicze dokonana została nie z jego inicjatywy. Zmiana ta dotyczyła nie tylko działki Zainteresowanego, lecz całego kompleksu gruntów należących do różnych osób fizycznych. O zmianie przeznaczenia gruntu Wnioskodawca dowiedział się w trakcie trwania podjętej przez Urząd Gminy procedury, zmierzającej do podjęcia odpowiedniej uchwały,
nie zajmował się sprzedażą gruntów przed nabyciem gospodarstwa rolnego i nie sprzedawał przed nabyciem gospodarstwa żadnych gruntów,
odpowiadając na zawarte w wezwaniu pytanie dotyczące wyjaśnienia czy oczekuje zmiany interpretacji z dnia 7 października 2009 r. nr ILPP1/443-863/09-4/AK w trybie art. 14e Ordynacji podatkowej czy też wydania nowej interpretacji, Wnioskodawca oświadczył, że oczekuje wydania nowej interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przytoczonego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży prawa własności niezabudowanego gruntu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazując na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. C-180/10 i C 181/10 oraz liczne już orzeczenia sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 1796/11, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 31/10, wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 638/12 twierdzi on, iż dokonał sprzedaży w ramach zarządu majątkiem prywatnym w związku z czym opisana wyżej sprzedaż działki gruntowej nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Z okoliczności sprawy wynika, iż Zainteresowany nie nabył gruntu w celu dalszej odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych. Wnioskodawca nie dokonał także przed sprzedażą jakichkolwiek czynności w celu osiągnięcia wyższej ceny sprzedaży. W szczególności Zainteresowany nie dokonał uzbrojenia terenu, nie wydzielał dróg wewnętrznych oraz nie dokonywał jakichkolwiek czynności (np. uzyskanie planu zagospodarowania, warunków zabudowy itp.) wskazujących lub mogących wskazywać na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającej formę zawodową. Wnioskodawca sprzedając działkę nie działał jako handlowiec, nie prowadził stałej, zorganizowanej w tym zakresie działalności zawodowej. W takiej sytuacji przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania a sprzedaż działki dokonana dnia 6 grudnia 2007 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347.1 ze zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. podział gruntu, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży itp., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Także, zmiana przeznaczenia działek rolniczych na nierolnicze nie została dokonana z inicjatywy Zainteresowanego.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym.

W tym miejscu dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego () (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 30 sierpnia 1989 r. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego (akt notarialny z dnia 30 sierpnia 1989 r.) Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne. W skład nieruchomości wchodziły działki nr 16/1, nr 16/2, nr 45/2, nr 88/1, nr 88/2, nr 71 i nr 154/1. Nieruchomość powyższą Zainteresowany otrzymał od swoich rodziców.

W dniu 6 grudnia 2007 r. Wnioskodawca sprzedał udział o powierzchni 1,037 ha w prawie własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr 45/2. Zbywana powierzchnia wynikała z planu realizacyjnego inwestycji.

Przejęcie gospodarstwa rolnego nastąpiło na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, której podstawę prawną stanowiła ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. Umowa zawarta została w dniu 30 sierpnia 1989 r. Zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami Wnioskodawca przejął gospodarstwo rolne po swoich rodzicach, którzy przenieśli nieodpłatnie na niego działki gruntowe wraz z zabudowaniami oraz wyposażeniem rolniczym a on w zamian ustanowił na rzecz rodziców służebność osobistą i prawo dożywotniego użytkowania 30 arów gruntu. Zainteresowany nie wykonywał jakichkolwiek czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia. Zmiana przeznaczenia działek z rolniczych na nierolnicze dokonana została nie z jego inicjatywy. Zmiana ta dotyczyła nie tylko działki Wnioskodawcy, lecz całego kompleksu gruntów należących do różnych osób fizycznych. O zmianie przeznaczenia gruntu Zainteresowany dowiedział się w trakcie trwania podjętej przez Urząd Gminy procedury, zmierzającej do podjęcia odpowiedniej uchwały. Wnioskodawca nie zajmował się sprzedażą gruntów przed nabyciem gospodarstwa rolnego i nie sprzedawał przed nabyciem gospodarstwa żadnych gruntów.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz powyższy opis sprawy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy gruntu Wnioskodawca wystąpił w charakterze podatnika. Grunty służyły bowiem Zainteresowanemu do upraw roślinnych (zboża, kukurydza, ziemniaki) na potrzeby własne, a źródłem jego utrzymania nie jest praca w rolnictwie. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, posiada status rolnika ryczałtowego. Zbyta działka nie była użytkowana przez inne osoby na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia lub innej podobnej umowy. Od chwili nabycia gospodarstwa rolnego jak również i przed nim Zainteresowany nie dokonał zbycia jakiejkolwiek nieruchomości i nie zamierza w przyszłości zbywać kolejnych działek gruntowych. Sprzedaż prawa własności nieruchomości miała charakter okazjonalny, nieplanowany i jednorazowy. Nastąpiła w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego i wnioskiem inwestora realizującego inwestycję przemysłową. Wnioskodawca nie wykonywał jakichkolwiek czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia. Zmiana przeznaczenia działek z rolniczych na nierolnicze dokonana została nie z jego inicjatywy. Ponadto, co istotne, Wnioskodawca przejął gospodarstwo rolne po swoich rodzicach, którzy przenieśli nieodpłatnie na niego działki gruntowe wraz z zabudowaniami oraz wyposażeniem rolniczym a on w zamian ustanowił na rzecz rodziców służebność osobistą i prawo dożywotniego użytkowania 30 arów gruntu.

Uwzględniając powyższe tut. Organ stwierdza, że brak jest przesłanek, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia. Dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowany nie działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodził on z majątku prywatnego, otrzymanego na podstawie umowy przekazania (nieodpłatnego) gospodarstwa rolnego przez rodziców. Wnioskodawca nie podejmował również żadnych czynności zmierzających do przygotowania działki do zorganizowanej, handlowej sprzedaży, tj. nie prowadził żadnych działań związanych z uzbrojeniem gruntu, jego ogrodzeniem, zamieszczeniem ogłoszeń o sprzedaży czy wystąpieniem o warunki zabudowy, itp.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zainteresowany sprzedając przedmiotowy grunt korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa własności przedmiotowego gruntu nie rodziła obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie