Interpretacja indywidualna z dnia 21.11.2012, sygn. ILPP1/443-789/12-4/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy sprzedaż przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niebędącą podatnikiem VAT z majątku prywatnego, działek przekształconych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie można uznać czynności prawnej w postaci sprzedaży powyższych działek za działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 listopada 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pan na podstawie umowy sprzedaży z dnia 17 sierpnia 1992 r. zawartej w formie aktu notarialnego nabył nieruchomości o łącznej powierzchni prawie 2 ha, które były zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone pod uprawy polowe. Powyższe nieruchomości były przez Wnioskodawcę wydzierżawiane i były użytkowane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 17 maja 2011 r. Urząd Gminy zatwierdził uchwałę Rady Gminy o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego działki Wnioskodawcy oraz o podziale działek Wnioskodawcy. W obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz zostały podzielone na mniejsze działki spełniające wymogi do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej chce sprzedać z majątku prywatnego podzielone działki, które zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

W uzupełnieniu z dnia 12 listopada 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. W wyniku podziału nieruchomości powstało 25 działek gruntu.
2. Podział nieruchomości nastąpił na wniosek Wnioskodawcy.
3. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntów Wnioskodawcy nastąpiła wyłącznie z inicjatywy Gminy. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
4. Wnioskodawca uzależnia uzbrajanie działek w przyłącza do sieci energetycznej, gazu, wody itp. od przyszłych decyzji dotyczących sprzedaży.
5. W przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży działek gruntu, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca najprawdopodobniej będzie korzystał z usług biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomościami.
6. Wnioskodawca nie dokonywał dostaw nieruchomości gruntowych, zarówno o charakterze rolnym, jak i przeznaczonych pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niebędącą podatnikiem VAT z majątku prywatnego, działek przekształconych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie można uznać czynności prawnej w postaci sprzedaży powyższych działek za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niebędącą podatnikiem VAT z majątku prywatnego, działek przekształconych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie można uznać czynności prawnej w postaci sprzedaży powyższych działek za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy VAT, stanowi iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,
• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości przy czym czynność powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy stwierdzić należy, że aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Na uwagę zasługuje fakt, iż uznanie osoby fizycznej za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem, osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych) nie jest podatnikiem podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT, natomiast sprzedaż działek ma nastąpić z jego majątku prywatnego. Działki, które będą przedmiotem umów sprzedaży zostały pierwotnie nabyte przez Wnioskodawcę jako działki przeznaczone pod uprawy polowe, jednakże na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, został zmieniony sposób ich użytkowania i obecnie są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

W związku z faktem zawierania w przyszłości przez Wnioskodawcę umów sprzedaży powyższych działek, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT, bowiem nie można uznać czynności sprzedaży działek, przeznaczonych pod zabudowę domów jednorodzinnych, przez ww. osobę fizyczną, za działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez sądy administracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 stycznia 2007 r. stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT z 17 maja 1977 r. zgodnie z którym za działalność taką uznaje się także wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Choć sprzedaż kilku lub kilkunastu działek może stanowić czynności sporadyczne, to z natury rzeczy nie wiąże się jednak z uzyskiwaniem stałego dochodu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/2006).

W podobnym tonie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 6 września 2006 r. orzekł, że nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05).

Swoje wcześniejsze stanowisko potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w kolejnym wyroku dotyczącym omawianej kwestii, w którym stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy VAT. Jeżeli podatnik nie nabył działek w celu ich dalszej odsprzedaży oraz działki te stanowią jego majątek osobisty, ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku, wydanym przez poszerzony skład 7 sędziów stwierdził, że sprzedaż działek budowlanych z majątku prywatnego osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności w tym zakresie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sąd stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT, tylko wtedy gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika. Ostatecznie sąd stwierdził, jeśli osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, dokonuje sporadycznie sprzedaży swego prywatnego majątku (gruntu), wówczas wykonywane przez taką osobę czynności dostawy gruntu nie uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. NSA stwierdził, że sama częstotliwość lub jej brak nie może jednak decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT, czy nie. Przy opodatkowaniu działań sporadycznych istotne jest bowiem, czy podmiot jest podatnikiem VAT, zwłaszcza, że przepis art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy VAT z roku 1977 (sprawa toczyła się na gruncie obowiązywania VI Dyrektywy VAT z dnia 17 maja 1977 r.) nie zawiera pojęcia częstotliwości uznał NSA (wyrok składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

W związku z powyższym, sprzedaż działek dokonywana przez Wnioskodawcę, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, lecz związana jest z przysługującym jemu prawem do rozporządzania własnym majątkiem i dlatego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347.1 ze zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Zaznacza się, iż dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy). Wobec tego wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy dzierżawy, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 17 sierpnia 1992 r. nabył nieruchomości gruntowe, które były zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone pod uprawy polowe. Przedmiotowe działki Wnioskodawca wydzierżawiał na cele zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W dniu 17 maja 2011 r. Urząd Gminy zatwierdził uchwałę o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmujące działki Wnioskodawcy oraz o podziale działek Wnioskodawcy. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntów Wnioskodawcy nastąpiła wyłącznie z inicjatywy Gminy i w obecnie obowiązującym ww. planie działki zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ponadto, przedmiotowy grunt został podzielony, na wniosek Zainteresowanego, na 25 mniejszych działek. Wnioskodawca uzależnia uzbrajanie działek w przyłącza do sieci energetycznej, gazu, wody itp. od przyszłych decyzji dotyczących sprzedaży. W przypadku podjęcia decyzji o zbyciu działek, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, bowiem najprawdopodobniej będzie korzystał z usług biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomościami. Zainteresowany, będący osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, w chwili obecnej zamierza sprzedać ww. działki.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy kilkudziesięciu działek (25) powstałych z podziału gruntu, uprzednio zakupionego, a następnie wydzierżawianego w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy również wskazać, iż istotnym elementem, przesądzającym o uznaniu planowanych przez Zainteresowanego działań (tj. dostawy działek budowlanych) za prowadzenie działalności gospodarczej oprócz ustalonego celu nabycia nieruchomości są czynności przygotowawcze, jakich dokona Wnioskodawca w związku z planowaną transakcją sprzedaży. Zainteresowany bowiem dokonał podziału przedmiotowych gruntów na 25 mniejszych działek. Dodatkowo, na co wskazał Wnioskodawca, w jego zamiarach jest uzbrajanie działek w przyłącza do sieci energetycznej, gazu, wody itd. W przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży działek gruntu, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca najprawdopodobniej będzie korzystał z usług biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomościami.

Okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży działek z zyskiem i w sposób częstotliwy, w przeciwnym bowiem razie ponoszenie znacznych nakładów na przygotowanie terenu pod budowę, tj. podział nieruchomości na mniejsze działki, zgłoszenie w agencji obrotu nieruchomościami przedmiotowych działek do sprzedaży, a także zamiar wykonania infrastruktury przed sprzedażą, byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Zainteresowanego aktywnych i świadomych działań zmierzających do sprzedaży działek w sposób częstotliwy, w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Zatem, sprzedaż wydzielonych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy będzie działał w związku z tą dostawą jako podatnik podatku VAT. Wobec tego ww. czynność sprzedaży dokonana będzie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę samodzielnej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i ww. będzie występował w związku z dostawą nieruchomości gruntowych w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu