Temat interpretacji
Zwolnienie od podatku dostawy nieruchomości gruntowych.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), uzupełniony w dniach 7 listopada i 10 grudnia 2013 r. (daty wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 7 listopada i 10 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Na podstawie umowy z dnia 26 listopada 2012 r., zawartej w formie aktu notarialnego, Spółka sprzedała osobom fizycznym prawo własności dwóch działek gruntu o numerach 428/1 i 428/2, położonych w miejscowości B. w gminie S. Powyższe działki są niezabudowane i stanowią zgodnie z zapisami w rejestrze gruntów grunty orne. Działka gruntu nr 428/1 stanowi grunt orny, sad o symbolu klasoużytku R II a, S-R III a. Dla przedmiotowych działek gruntu nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie są wydane decyzje o warunkach zabudowy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy dostawa działek gruntu o nr 428/1 i 428/2 na podstawie umowy sprzedaży zawartej przez Spółkę jest zwolniona od podatku od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntów w postaci dwóch działek gruntu nr 428/1 i 428/2 jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Spółka stwierdziła, że wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ust. 1 pkt 1 jest zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w myśl którego (w brzmieniu obowiązującym w dniu sprzedaży ) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Po powołaniu treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne Spółka wskazała, że zgodnie z opisem stanu faktycznego, przedmiotowe działki, zgodnie z zapisami w rejestrze gruntów, stanowią grunty orne.
Stwierdziła, że w związku z faktem, że dla przedmiotowych nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy, Spółka wskazała, że należy przyjąć takie ich przeznaczenie, jakie wynika z rejestru gruntów. Stanowisko swoje Spółka poparła fragmentami wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt I FSP 8/10.
Końcowo Spółka podniosła, że przyjmuje, że sprzedaż ww. działek gruntu pozostaje zwolniona od podatku od towarów usług na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Z uwagi na to, że stan faktyczny dotyczy sytuacji zaistniałej w 2012 r., interpretacji dokonano na podstawie przepisów obowiązujących w tym roku.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Pod pojęciem towaru w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%.
W myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.
Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawierała - w dniu dokonanej sprzedaży gruntu - definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów w ocenie tut. organu sformułowania w nim zawarte należało interpretować według wykładni językowej.
Celem określenia, czy dany grunt był przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w listopadzie 2012 r. sprzedała osobom fizycznym dwie działki gruntu niezabudowanego, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie została wydana również decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że dostawa, która miała miejsce w listopadzie 2012 r., korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, skoro w dniu sprzedaży przedmiotowy grunt nie był objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, a okoliczności sprawy wskazują, że nie był to grunt niezabudowany stanowiący teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.
Jednocześnie wskazać należy, że kwestia zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowych zabudowanych, została rozstrzygnięta w interpretacji nr ITPP2/443-1057b/13/AJ.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 4 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy