Interpretacja indywidualna z dnia 22.07.2013, sygn. ITPP2/443-425/13/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży gruntów niezabudowanych (opodatkowanie zaliczki z umowy przedwstępnej).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, której podstawowym rodzajem działalności jest najem lokalu. Jest rolnikiem, a zbywana nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Czynności związane z rolnictwem nie są rozliczane w podatku od towarów i usług.

Jest Pan właścicielem działki oznaczonej nr 232/1 (posiada rozdzielność majątkową małżeńską). Działka została nabyta w 2005 r. od Agencji Nieruchomości Rolnych, jako nieruchomość rolna niezabudowana, z przeznaczeniem na cele rolne. W dniu 31 stycznia 2013 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży, której przedmiotem są grunty niezabudowane. Otrzymał Pan zaliczkę na poczet przyszłej ceny. Sprzedaż nastąpi po 1 kwietnia 2013 r. Ponadto przedmiotem sprzedaży będą nieruchomości o nr 3/12, 37, 9/1 należące do Pana siostry i jej męża. W sprawie tej sprzedaży został złożony oddzielny wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego. Wszystkie nieruchomości będą sprzedawane jednemu podmiotowi, w ramach jednej czynności cywilnoprawnej.

W marcu 2012 r. dla sprzedawanego obszaru o całkowitej powierzchni 281 ha uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, obejmujący m. in. działkę nr 232/1. Obszar podzielono na obszary A, B i C, przy czym działka nr 232/1 (w planie miejscowym - obszar A) została przeznaczona na:

1. tereny rolnicze (R) - 0,75 ha,
2. tereny lasów (ZL) -6,9 ha,
3. tereny i obszary górnicze - tereny rolne po rekultywacji (PG-R) - 102,89 ha.

Pozostałe działki (mieszczące się w obszarze B i C) należące do siostry i jej męża zostały przeznaczone na:

1. tereny lasów (ZL) -10,09 ha, tereny i obszary górnicze - tereny rolne po rekultywacji (PG-R) - 155,80 ha, tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych (MR) - 0,83 ha, tereny dróg wewnętrznych (KDW) - 0,07 ha,
2. tereny i obszary górnicze obiektów produkcyjnych, składów, magazynów wraz z usługami (zaplecze kopalni) - PG,U - 3,67 ha.

W ewidencji gruntów tereny są oznaczone jako grunty orne, lasy i nieużytki. Z planu miejscowego wynika, że:

1. nie cały teren górniczy może być zajęty na eksploatację górniczą; wyznaczono obszar górniczy bezpośredniej eksploatacji kopaliny - jego granicą jest górna krawędź wyrobiska,
2. tereny i obszary górnicze na wszystkich trzech obszarach (w tym na działce nr 232/1) muszą podlegać rekultywacji w kierunku rolno-leśnym - po zakończeniu eksploatacji górniczej (§ 3 pkt 2 planu miejscowego),
3. na obszarze terenów górniczych, w tym na działce nr 232/1, dopuszcza się jedynie zabudowę tymczasową związaną z działalnością górniczą.

Obszary górnicze zajmujące części nieruchomości (oznaczone jako PG-R) to teren eksploatacji kopalni kruszyw naturalnych. Plan miejscowy na tym obszarze dopuszcza wyłącznie zabudowę tymczasową i wyłącznie na obszarze zaznaczonym w planie. Na działce nr 232/1 nie ma gruntów oznaczonych symbolem PG,U (zaplecze kopalni). Na pozostałym terenie (R i ZL) wprowadza zakaz jakiejkolwiek zabudowy. Dla wymienionego obszaru została wydana koncesja na wydobycie kopalin, jednak adresatem koncesji jest podmiot trzeci - nie są nim ani sprzedający (obecni właściciele), ani nabywca gruntów. Z uchwały w sprawie planu miejscowego wynika, że grunty rolnicze zostają czasowo wycofane z produkcji rolnej. Po zakończeniu eksploatacji górniczej muszą podlegać rekultywacji w kierunku rolno-leśnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy planowana sprzedaż podlega podatkowi od towarów i usług...
• Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 1 wynika, że sprzedaż podlega VAT, to czy planowana transakcja jest objęta zwolnieniem od podatku...
• Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 2 wynika, że transakcja podlega VAT i nie jest objęta zwolnieniem, albo tylko w części jest zwolniona od VAT, czy otrzymana zaliczka podlega zwolnieniu od VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jest dokonywana w ramach zwykłego zarządu własnym majątkiem. Takie działanie nie mieści się w definicji podatnika, ani definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści ww. przepisów stwierdził Pan, że definicja działalności gospodarczej przyjęta dla potrzeb VAT jest definicją podmiotowo-przedmiotową, ponieważ odsyła do konkretnych czynności mieszczących się w zakresie działań producenta, handlowca, usługodawcy lub rolnika. Można więc przyjąć, że pojęcie działalności gospodarczej jest równoważne z pojęciem produkcji, handlu, usług i rolnictwa i obejmuje czynności związane z tymi rodzajami aktywności, natomiast podatnikiem jest jedynie podmiot występujący w danej transakcji jako producent, handlowiec, usługodawca lub rolnik.

Wskazał Pan, że z orzecznictwa TSUE oraz polskich sądów administracyjnych wynika, iż warunkiem uznania danej osoby fizycznej za podatnika VAT jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Aby móc przypisać określonym czynnościom cechy działalności gospodarczej, muszą być one wykonywane w sposób profesjonalny, a co za tym idzie, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Oznacza to jak Pan stwierdził - że osoba fizyczna dokonująca jednorazowej sprzedaży nieruchomości nie jest podatnikiem VAT, gdyż Polska nie skorzystała z możliwości objęcia podatkiem osób dokonujących okazjonalnie (sporadycznie) sprzedaży gruntów. Jako przykłady orzecznictwa w tym zakresie wskazał Pan wyroki NSA: z 15 grudnia 2011 r. (I FSK 1695/11), z 24 października 2011 r. (I FSK 1482/10, I FSK 1583/10) i z 26 października 2011 r. (I FSK 1554/10).

Zauważył Pan, że w art. 15 ust. 1 ustawy wymienia się także rolników (działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność rolników). Podobnie jak w przypadku handlowca i producenta, nie chodzi o wszelką działalność podmiotu, który jest rolnikiem, ale o wszelką działalność podmiotu występującego w danej transakcji w charakterze rolnika, tj. o wszelką działalność rolniczą. Przepis art. 2 ww. artykułu definiuje zarówno działalność rolniczą, jak i usługi rolnicze. Przytoczył treść art. 2 pkt 15 ustawy oraz wskazał, że działalnością rolniczą jest także świadczenie usług rolniczych, przez które rozumie się usługi wymienione w załączniku Nr 2 do ustawy, m.in.: usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt.

Pana zdaniem z obu definicji jasno wynika, że działalność rolnicza nie obejmuje obrotu gruntami rolnymi. Wyprzedaż gruntów rolnych przez podmiot, który na innych gruntach prowadzi działalność rolniczą, albo który całkowicie zaprzestał jej prowadzenia, nie powinna podlegać podatkowi, gdyż jest to wyprzedaż gruntów, które - po zaprzestaniu działalności rolniczej - znalazły się w majątku prywatnym. Wskazał Pan, iż w sprawie opodatkowania sprzedaży przez rolnika gruntów służących jego działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się TSUE w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym orzekł, że: Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112JWE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112AA/E <...>, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. <...> Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. <...> Okoliczność, iż osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112AA/E jest w tym zakresie bez znaczenia.

Podniósł Pan, że po ww. wyroku zapadł wyrok NSA (z 28 października 2011 r. I FSK 1554/10), w którym sąd stwierdził: Mając na uwadze orzeczenie Trybunału z 15.09.2011 r. należy uznać, że aktualne są w tej sprawie wywody zawarte w wyroku NSA (7) z 29.10.2007 r. (I FPS 3/07), wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) <...> nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.

Powołał Pan również wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 października 2011 r. (I SA/Po 517/11), w którym Sąd nawiązując do ww. wyroku TSUE, wskazał, że podmiot, który działa aktywnie, aby sprzedać nieruchomość, staje się podatnikiem podatku VAT i zostaje potraktowany jak prowadzący działalność gospodarczą. Dotyczy to wyłącznie takich sytuacji, kiedy strona działa aktywnie angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE.

W Pana opinii, planowanej sprzedaży nie można zaliczyć do działalności handlowej, gdyż skoro grunt został nabyty w celu prowadzenia działalności rolniczej niepodlegającej VAT, to nie można uznać, że wystąpił zamiar prowadzenia działalności handlowej. Wskazał, że grunty te służyły działalności rolniczej, a do ich sprzedaży dochodzi w związku z uchwaleniem planu miejscowo zmieniającego ich przeznaczenie na obszar górniczy. Zauważył, że istotne jest przy tym to, że plan miejscowy został uchwalony z urzędu, gdyż obliguje do tego ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze. Zmiana charakteru tych gruntów nastąpiła bez Pana woli i działania. Nieruchomości będą sprzedane jednorazowo na rzecz jednego podmiotu. Nie dokonuje Pan w związku z tą transakcją żadnych aktywnych działań polegających np. na uzbrojeniu działki. Sprzedaży nie towarzyszą także żadne działania marketingowe.

Pana zdaniem, jeżeli tut. organ stwierdzi, że przedmiotowa transakcja będzie podlegać opodatkowaniu, to należy uznać, że będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, którego treść powołał. Wskazał, że w ewidencji gruntów tereny są oznaczone jako grunty orne, lasy i nieużytki, natomiast zgodnie z § 10 planu miejscowego obszary i tereny górnicze są przeznaczone na eksploatację kopalni kruszyw naturalnych. Na tym terenie dopuszcza się lokalizację budynków tymczasowych i obiektów zaplecza kopalni, obiekty i urządzenia technologiczne, drogi wewnętrzne techniczne. Z planu miejscowego wynika także, że tereny i obszary górnicze muszą podlegać rekultywacji w kierunku rolno-leśnym - po zakończeniu eksploatacji górniczej. W planie miejscowym dopuszczono jedynie zabudowę tymczasową, w zakresie związanym z działalnością górniczą - wyłącznie na obszarze zaznaczonym w planie, na tych częściach nieruchomości, które zostały oznaczone symbolami PG-R. Na pozostałym terenie wprowadzono zakaz jakiejkolwiek zabudowy. Powołał Pan treść art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981 ze zm.) i stwierdził, że z definicji wynika, że przeznaczenie gruntów do obszaru górniczego wiąże się wyłącznie z umiejscowionymi tam kopalinami, które stanowią część składową nieruchomości gruntowej i są naturalnym nagromadzeniem minerałów, skał oraz innych substancji. Kopaliny nie są obiektami budowlanymi, a ich wydobycie nie jest tożsame z zabudową gruntu. Podniósł, że plan miejscowy nie przeznacza tych gruntów pod zabudowę, dopuszcza jedynie przejściowo tymczasową infrastrukturę niezbędną dla kopalni, co nie oznacza przeznaczenia pod zabudowę, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Przeciwnie - wszystkie grunty będące przedmiotem sprzedaży są zgodnie z planem przeznaczone na cele rolnicze i leśne po zakończeniu eksploatacji kopalin. Takie oznaczenie gruntów wiąże się z zakazem zabudowy. Wskazał Pan, że tożsame stanowisko reprezentują organy podatkowe w wydanych interpretacjach z 26 marca 2009 r. (IPPP1/443-143/09-2/AP), z 6 lutego 2012 r. (IPTPP2/443-655/11-4//KW) i z dnia 19 lutego 2010 r. (ILPP2/443-1744/09-4/MR).

W Pana ocenie, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej zakwalifikowanej jako obszar i teren górniczy, okresowo wyłączony z przeznaczenia rolniczego, w całości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany. Ze zwolnienia na podstawie tego przepisu będzie też korzystać sprzedaż tych części nieruchomości, które są przeznaczone w miejscowym planie jako tereny leśne (ZL) i tereny rolnicze (P) - objęte zakazem zabudowy.

Uważa Pan, że jeśli transakcja podlega opodatkowaniu i nie jest objęta zwolnieniem, otrzymana w styczniu 2013 r. zaliczka na poczet przyszłej ceny jest zwolniona od podatku. Wskazał, że strony ustaliły jedynie ogólną cenę za sprzedawane nieruchomości, a ponadto, że jeżeli sprzedaż niektórych części nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 23%, to kupujący zgadza się na poniesienie kosztu związanego z wyższą ceną za te części. Z tej przyczyny wpłacono zaliczkę bez doliczania podatku VAT - odpowiada ona cenie za grunty rolne i leśne nieprzeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str.1, ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Ze wskazanych definicji wynika, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Działalność gospodarcza występuje również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. nieruchomości), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie najmu lokalu. Ponadto posiada gospodarstwo rolne, na którym prowadzi działalność rolniczą. W skład tego gospodarstwa wchodzi m.in. działka nr 232/1, która została nabyta w 2005 r. od Agencji Nieruchomości Rolnych, jako nieruchomość rolna niezabudowana, z przeznaczeniem na cele rolne. W marcu 2012 r. dla obszaru obejmującego ww. działkę uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka została określona jako:

• tereny rolnicze (R) - 0,75 ha,
• tereny lasów (ZL) -6,9 ha,
• tereny i obszary górnicze - tereny rolne po rekultywacji (PG-R) - 102,89 ha.

Dla obszaru PG-R plan miejscowy dopuszcza wyłącznie zabudowę tymczasową. Na pozostałym terenie (R i ZL) wprowadza zakaz jakiejkolwiek zabudowy. Dla wymienionego obszaru została wydana koncesja na wydobycie kopalin, jednak adresatem koncesji jest podmiot trzeci - nie są nim ani sprzedający (obecni właściciele), ani nabywca gruntów. Z uchwały w sprawie planu miejscowego wynika, że grunty rolnicze zostają czasowo wycofane z produkcji rolnej. Po zakończeniu eksploatacji górniczej muszą podlegać rekultywacji w kierunku rolno-leśnym.

W dniu 31 stycznia 2013 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży, której przedmiotem są grunty niezabudowane. Otrzymał Pan zaliczkę na poczet przyszłej ceny. Sprzedaż nastąpi po 1 kwietnia 2013 r. Jest konsekwencją uchwalenia planu miejscowo zmieniającego przeznaczenie tego gruntu na obszar górniczy. Plan miejscowy został uchwalony z urzędu, zmiana charakteru gruntów nastąpiła bez Pana woli i działania. Nieruchomość będzie sprzedana jednorazowo na rzecz jednego podmiotu. Nie dokonuje Pan w związku z tą transakcją żadnych aktywnych działań polegających np. na uzbrojeniu działki. Sprzedaży nie towarzyszą także żadne działania marketingowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że z wniosku nie wynika, żeby w przeszłości dokonywał Pan sprzedaży nieruchomości lub w przyszłości planował sprzedaż nieruchomości innych niż działka nr 232/1. Ponadto z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że dokonując sprzedaży ww. działki, nie będzie Pan działał w charakterze handlowca, gdyż nabył ją w celu wykorzystania w ramach gospodarstwa rolnego, a sprzedaje z uwagi na zmianę przeznaczenia gruntu, co wskazuje, że czasowo nie będzie możliwości jej wykorzystywania w celach rolniczych. W konsekwencji sprzedając tą nieruchomość będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej działki gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana w związku z tą transakcją - za podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, rozstrzygnięcie kwestii w zakresie pytań 2 i 3 stało się bezprzedmiotowe.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy