Temat interpretacji
opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości i przekazywanie towarów za drukowane materiały reklamowe,
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia (data nadania 22.06.2011 r.) (data wpływu 27.06.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29.09.2011 r. (data wpływu 06.10.2011 r.) na wezwanie z dnia 23.09.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:
- jest nieprawidłowe w zakresie uznania przekazywanych towarów za drukowane materiały reklamowe,
- jest prawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości.
UZASADNIENIE
W dniu 27.06.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazywanych towarów za drukowane materiały reklamowe oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29.09.2011 r. (data wpływu 06.10.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-911/11-2/LK z dnia 23.09.2011 r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Głównym przedmiotem działalności Sp. z o.o. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) jest sprzedaż piwa. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca podejmuje szereg działań o charakterze marketingowo promocyjnym, mających przyczynić się do zwiększenia wartości jego obrotów. W ramach tych aktywności Wnioskodawca min. wydaje nieodpłatnie różnego rodzaju towary. Wśród wszystkich towarów wyróżnić można min. dwie grupy:
- te, na których nadrukowane zostało logo Wnioskodawcy i/lub informacje identyfikujące Wnioskodawcę (np. informacja o sponsorowaniu imprezy sportowej, slogan reklamowy dotyczący konkretnego produktu Wnioskodawcy, dane tele-adresowe Wnioskodawcy); wśród tych produktów znajdują się np. szklanki, kufle, zapalniczki, smycze, podkładki pod kufle do piwa, długopisy, koszulki, kalendarze, banery reklamowe, plecaki, ubrania itp. Wartość tych towarów waha się najczęściej od kilku do kilkuset złotych.
- te, których wartość jednostkowa nie przekracza 10 PLN netto. Przykładami takich towarów mogą być w szczególności piwo produkowane przez Spółkę oraz towary zakupione od osób trzecich, na których nie umieszczono logo Spółki (świece zapachowe, piłki, gry, ramki do zdjęć, pamięć przenośna, garnek, patelnia, itp.).
WW. towary przekazywane są zarówno konsumentom produktów Wnioskodawcy, jak również jego kontrahentom (dystrybutorom, lokalom gastronomicznym) przede wszystkim w celu dalszego promocyjnego przekazania konsumentom.
Co do zasady, wskazane powyżej towary wydawane są jednorazowo, jednej osobie pojedynczo (np. jedna koszulka, jedna ramka do zdjęć). Mogą zdarzyć się jednak sytuacje, w których, zarówno towary wskazane w pkt 1 jak i w pkt 2 będą wydawane w opakowaniach zbiorczych np. komplet sześciu szklanek czy pięciu świec zapachowych.
W uzupełnieniu do wniosku wskazał, iż Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego w całości lub w części przy nabywaniu towarów, na których umieszczane są dane identyfikujące Spółkę (elementy informacyjne, reklamowe). Z szacunkowych informacji Spółki wynika, że wartość towarów, na których umieszczane są dane identyfikujące Spółkę (elementy informacyjne, reklamowe) może wahać się od kilku złotych do kilkuset złotych. Zgodnie z informacją wskazaną we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Spółka nie prowadzi ewidencji wydań takich towarów.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy przekazanie materiałów z nadrukowanym logo Wnioskodawcy oraz informacjami identyfikującymi Wnioskodawcę (np. jako sponsora imprezy sportowej), mieści się w dyspozycji art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U nr 54 poz. 535 ze zm.; dalej Ustawy o VAT), a w konsekwencji ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT...
Czy przekazanie jednorazowo kilku sztuk towarów, jeśli jednostkowa wartość każdego z nich nie przekracza 10 PLN netto, może być uznane za przekazanie prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 4 ustawy o VAT, a w konsekwencji ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W myśl zaś ust 2 art. 7 Ustawy o VAT, na równi z dostawą towarów traktowane są także: nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne darowizny -jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
Wskazana powyżej regulacja nie ma zastosowania do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 Ustawy o VAT).
Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że aby nieodpłatne przekazanie towarów nie zostało uznane za dostawę towarów, towary te muszą być zaklasyfikowane bądź jako drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź prezenty o małej wartości, bądź jako próbki.
Jeśli chodzi o drukowane materiały reklamowe i informacyjne, to ani Ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do niej, nie wskazują co należy rozumieć przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne. Dlatego też zasadnym jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem tych pojęć. Według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) reklama to: działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi; informacja to m. in. wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś; natomiast drukować oznacza:
odbijać litery, tekst, rysunki za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich, oddawać do druku, publikować, wytłaczać deseń na tkaninie.
Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia, polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru danej usługi ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych estetycznych i zdrowotnych rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić reklamę towaru usługi a także marki (por wyrok NSA z dn. 14 listopada 2002r sygn. Akt I SA/Wr 4097/01) Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.
Opierając się na powyższym stwierdzić należy że umieszczenie na danym towarze logo Wnioskodawcy wraz z innymi informacjami, które pozwalają identyfikować jego firmę lub jego produkty, powoduje to, że materiały te mogą być uznane za drukowane materiały reklamowe i informacyjne celem umieszczenia logo oraz informacji identyfikujących Wnioskodawcę jest upowszechnienie oraz zareklamowanie produktów Spółki jak również jego firmy. Powyższemu rozumowaniu w ocenie Spółki nie stoi w sprzeczności to że tylko część przekazywanych przez nią towarów ma charakter papierowy (np. kalendarze). Mając na uwadze zaawansowany stopień rozwoju technik drukarskich, drukować można nie tylko na papierze, ale także na innych powierzchniach np. na szkle, materiale czy folii.
Konsekwentnie przekazanie towarów opatrzonych logo Wnioskodawcy oraz informacjami dotyczącymi produkowanych przez niego produktów lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa może być uznane za przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust 3 Ustawy o VAT, a więc nie będzie wiązało się z koniecznością naliczenia podatku od towarów i usług w momencie ich przekazania (przekazanie to nie będzie bowiem zrównane z nieodpłatną dostawą towaroów której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). W takim przypadku nie ma znaczenia jednostkowa wartość przekazywanych towarów.
Odnośnie zaś prezentów o małej wartości to definicja ta zawarta jest w przepisach ustawy o VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary
- o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób
- których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1 ,jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku) a gdy nie ma ceny nabycia jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru nie przekraczają 10 zł.
Opierając się na brzmieniu powyższego przepisu, jeśli podatnik nie prowadzi ewidencji przekazywanych towarów oraz osób, które je otrzymują, towary te zostaną uznane za prezenty o małej wówczas, jeśli ich jednostkowa wartość (cena nabycia lub koszt wytworzenia) nie przekroczy 10 PLN netto. Dla zakwalifikowania towaru do kategorii prezentu o małej wartości, kluczowe znaczenie ma tu prawidłowa wykładania słowa jednostkowy. W ocenie Spółki przepis ten ma zastosowanie przede wszystkim do sytuacji, gdy jednorazowo jednej osobie przekazywane są towary, których cena/koszt wytworzenia nie przekracza 10 PLN netto Powyższy przepis w ocenie Wnioskodawcy może być zastosowany także do sytuacji, w której jednorazowo, jednej osobie, przekazywane jest zbiorcze opakowanie towarów, z których wartość każdego pojedynczego towaru nie przekracza 10 PLN netto Na prawidłowość takiego założenia wskazuje, w opinii Spółki, znaczenie słowa jednostkowy. Zgodnie z definicją słownikową jednostkowy to odnoszący się do danej rzeczy. Przenosząc powyższe rozumowanie na grunt art. 7 ust 4 Ustawy o VAT, w ocenie Spółki, kluczowa dla uznania danego towaru za prezent o małej wartości jest zawsze jednostkowa wartość pojedynczego towaru, nawet wówczas gdy globalna wartość przekazywanych towarów może przekroczyć 10 PLN netto). Ważne jest że każdy z przekazywanych w ten sposób (tzn. w opakowaniach zbiorczych) przez Wnioskodawcę towarów może być również przekazany pojedynczo, nie tracąc przy tym jakichkolwiek swoich właściwości lub przeznaczenia. W przypadku przekazywania towarów zaliczanych do prezentów o małej wartości, nie jest istotny charakter towaru tzn. czy jest on w szczególności nośnikiem informacji lub treści reklamowych (towar taki może, ale nie musi zawierać treści reklamowych).
W związku z powyższym przekazanie przez Wnioskodawcę towarów w przypadku jeśli jednostkowa wartość towarów nie przekracza 10 PLN netto, jako przekazanie prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 4 Ustawy o VAT, nawet jeśli towary są przekazywane w opakowaniach zbiorczych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 19 czerwca 2008 r. sygn. IPPP2/443-485/08-2/MS).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania przekazywanych towarów za drukowane materiały reklamowe oraz prawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Art. 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:
- o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
- których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
Z powyższego wynika, iż dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki:
- podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary (inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) należące do jego przedsiębiorstwa,
- podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.
Jak również opodatkowaniem nie są objęte czynności nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje w ramach prowadzonej działalności szereg działań o charakterze marketingowo promocyjnym, mających przyczynić się do zwiększenia wartości jego obrotów. W ramach tych aktywności Wnioskodawca min. wydaje nieodpłatnie różnego rodzaju towary. Wśród wszystkich towarów wyróżnić można min. dwie grupy: pierwszą grupą produktów są te, na których nadrukowane zostało logo Wnioskodawcy i/lub informacje identyfikujące Wnioskodawcę (np. informacja o sponsorowaniu imprezy sportowej, slogan reklamowy dotyczący konkretnego produktu Wnioskodawcy, dane tele-adresowe Wnioskodawcy); wśród tych produktów znajdują się np. szklanki, kufle, zapalniczki, smycze, podkładki pod kufle do piwa, długopisy, koszulki, kalendarze, banery reklamowe, plecaki, ubrania itp. Wartość tych towarów waha się najczęściej od kilku do kilkuset złotych. Spółka nie prowadzi ewidencji wydań takich towarów. W związku z nabyciem tych produktów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą opodatkowania przekazanych produktów, jako materiałów informacyjno reklamowych.
Produkty przekazywane są zarówno konsumentom produktów Wnioskodawcy, jak również jego kontrahentom (dystrybutorom, lokalom gastronomicznym) przede wszystkim w celu dalszego promocyjnego przekazania konsumentom.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak i przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji będzie posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) to:
Analizując powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy iż za drukowane materiały informacyjne i reklamowe można uznać materiały przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Jednak nośniki z nadrukiem, które oprócz charakteru reklamowo-informacyjnego, wyraźnie określonego w sposób zawężający w przepisie art. 7 ust. 3, będą miały również charakter użytkowy, takie jak wymienione we wniosku szklanki, kufle, plecaki, ubrania, z nadrukiem reklamowym, nie mogą być uznane za drukowany materiał reklamowy i informacyjny, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. zatem produkty te będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. Jednakże w sytuacji gdy jednostkowa cena nabycia tych towarów (bez podatku) w momencie ich przekazywania nie będzie przekraczała 10 zł, wówczas towary te nie będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.
Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż dokonuje przekazania kalendarzy i banerów reklamowych.
W odniesieniu do tych produktów w świetle powyższych definicji przekazywane przez Wnioskodawcę kalendarze firmowe należy uznać za drukowane materiały, których celem jest reklamowanie produktów i usług świadczonych przez Spółkę oraz informacja o nich. Przedmiotowe kalendarze firmowe mają, bowiem na celu rozpowszechnianie marki oraz reklamowanie usług świadczonych przez Spółkę, a niejako przy okazji mogą służą kontrahentom, klientom i innym ich użytkownikom do celów zgodnych z ich głównym przeznaczeniem, tj. do: sporządzania notatek przy odpowiednim dniu, tygodniu czy miesiącu; zapisywania ważnych informacji; itp.
A zatem kalendarze firmowe, zarówno w postaci kalendarzy książkowych, jak również w formie kalendarzy ściennych z nadrukowanym na nich logo marki pod jaką Spółka świadczy usługi , przekazywane w celach propagowania marki mają charakter reklamowo-informacyjny i spełniają kryteria drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.
Dodatkowo, w odniesieniu do banerów służących celom reklamowym należy wskazać iż spełniają one definicję drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 Ustawy o VAT. Celem tych materiałów jest bowiem wyłącznie odpowiednie oznakowanie punktu obsługi klienta Uczestnika logo nie mają one żadnej funkcji użytkowej. W konsekwencji, przekazanie ich nie będzie podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy.
A zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.
Oprócz tego Wnioskodawca dokonuje również nieodpłatnego przekazania produktów których wartość jednostkowa nie przekracza 10 PLN netto. Przykładami takich towarów mogą być w szczególności piwo produkowane przez Spółkę oraz towary zakupione od osób trzecich, na których nie umieszczono logo Spółki (świece zapachowe, piłki, gry, ramki do zdjęć, pamięć przenośna, garnek, patelnia, itp.).
Produkty przekazywane są zarówno konsumentom produktów Wnioskodawcy, jak również jego kontrahentom (dystrybutorom, lokalom gastronomicznym) przede wszystkim w celu dalszego promocyjnego przekazania konsumentom. Co do zasady, wskazane powyżej towary wydawane są jednorazowo, jednej osobie pojedynczo (np. jedna koszulka, jedna ramka do zdjęć). Mogą zdarzyć się jednak sytuacje, w których, zarówno towary wskazane w pkt 1 jak i w pkt 2 będą wydawane w opakowaniach zbiorczych np. komplet sześciu szklanek czy pięciu świec zapachowych. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi opodatkowanie ilości przekazywanych towarów jednemu podmiotowi.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł) oraz status tego podmiotu (np. organizacje pożytku publicznego czy NZOZ), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie