Interpretacja indywidualna z dnia 03.01.2013, sygn. ITPP1/443-1246/12/IK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy Spółka niewykonując czynności doradztwa podatkowego, ani też innego doradztwa oraz nie przekraczając w latach 2011 i 2012 kwoty przychodów netto 150.000 zł, będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w roku 2013?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą od kwietnia 2010 r. w zakresie usług rachunkowo-księgowych sklasyfikowanych wg PKD z 2007 roku 69.20.2. Spółka działa jako biuro rachunkowe w oparciu o certyfikat księgowy wydany przez Ministerstwo Finansów dla wspólniczki. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonego biura rachunkowego Spółka wykonuje następujące czynności:

• prowadzi rejestr podatku od towarów i usług,

• prowadzi podatkowe księgi przychodów i rozchodów,

• prowadzi ewidencje dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego,

• rozlicza oraz sporządza deklaracje podatkowe VAT (na podstawie dostarczonych dokumentów), które są automatycznie generowane z programu księgowego i stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych dokumentów,

• rozlicza zaliczki i sporządza deklaracje za należny podatek dochodowy,

• prowadzi karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę,

• rozlicza zaliczki i sporządza deklaracje ZUS oraz oblicza zaliczki na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników przez Zleceniodawcę,

• prowadzi rejestry VAT,

• prowadzi ewidencje środków trwałych, rozrachunki z ZUS.

Wszystkie ww. usługi świadczone są wyłącznie na podstawie i w ramach zawartych umów z firmami na kompleksową obsługę rachunkowo-księgową.

Deklaracje podatkowe są generowane automatycznie na podstawie wprowadzonych do programu księgowego dokumentów księgowych, wyłącznie w ramach zawartych umów na kompleksową obsługę rachunkowo-księgową, a nie jako odrębne jednostkowe zlecenie. Dokumentacja księgowa i podatkowa zgodnie z zawartymi umowami jest przechowywana w siedzibie biura Spółki. Spółka nie bierze udziału w postępowaniach kontrolnych.

Spółka nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust.13 ustawy o podatku od towarów i usług:

• nie udziela porad prawnych,

• nie wykonuje usług o charakterze doradczym.

Żaden ze wspólników spółki nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego i tym samym nie jest wpisany na listę doradców podatkowych, nie wykonywał też, nie wykonuje i nie będzie wykonywał usług związanych z czynnościami doradztwa podatkowego ani żadnych innych usług w zakresie doradztwa.

W 2010 roku przychody netto spółki nie przekroczyły kwoty 100.000 zł,

W 2011 roku przychody netto spółki nie przekroczyły kwoty 150.000 zł,

W 2012 roku przychody netto spółki nie przekroczą kwoty 150.000 zł.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT od kwietnia 2010 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka niewykonując czynności doradztwa podatkowego, ani też innego doradztwa oraz nie przekraczając w latach 2011 i 2012 kwoty przychodów netto 150.000 zł, będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w roku 2013...

Zdaniem Spółki, skoro nie wykonywała, nie wykonuje i nie będzie wykonywała czynności doradztwa podatkowego i innych czynności doradczych oraz nie przekroczyła w roku 2011 i nie przekroczy w roku 2012 kwoty przychodów netto 150.000 zł, to Spółka ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w roku 2013.

Działalność gospodarcza prowadzona jest przez oboje wspólników tylko w formie spółki cywilnej. Żaden ze wspólników spółki nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego i nie jest wpisany na listę doradców podatkowych, dlatego nie wykonywał, nie wykonuje i nie będzie wykonywał usług związanych z czynnościami doradztwa podatkowego ani żadnych innych usług w zakresie doradztwa, usług o charakterze doradczym, porad prawnych, nie będzie reprezentował klientów przed organami podatkowymi. Spółka nie przekracza kwoty limitu, uprawniającego do zwolnienia z VAT.

Wykonując usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego), gdzie przychody za 2011 rok nie przekroczyły kwoty obrotów netto 150.000 zł, a w 2012 roku nie przekroczą kwoty obrotów netto 150.000 zł, w ocenie Spółki, może ona skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług od 2013 roku.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał sygnatury interpretacji indywidualnych wydane odpowiednio przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2-443-134/11-2/IZ, IPPP2/443-152/11-3/IG,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu - ILPP2/443-440/11-2/BA,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy - ITPP1/443-1076/10/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.()

W oparciu o art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka jest podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług rachunkowo-księgowych od kwietnia 2010 r. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy m.in. usługi prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, sporządzania deklaracji ZUS, VAT-7. Jak wynika z wniosku Spółka nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust.13 ustawy. Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku od 2013 r.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji świadczenia przez Spółkę usług rachunkowo-księgowych, nie będących usługami doradztwa podatkowego, Spółka ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, o ile faktycznie obrót za 2012 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł. Wybór zwolnienia będzie możliwy od dnia 1 stycznia 2013 r. zgodnie z powołanym wyżej art. 113 ust. 11 ustawy.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy