Sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowi czynność rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, d... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24.10.2012, sygn. IPPP1/443-394/10/12-7/S/IGo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowi czynność rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

wydana po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawiez dnia 20.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2492/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 05.09.2012 r.) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14.06.2012 r.sygn. akt I FSK 1453/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 27.08.2012 r.)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2492/10 (data wpływu orzeczenia prawomocnego 05.09.2012 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14.06.2012 r. sygn. akt I FSK 1453/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 27.08.2012 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2010r. (data wpływu 09.04.2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 04.05.2010r. (data wpływu 06.05.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.04.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 2002 r. Wnioskodawczyni jest mężatką (nie posiada rozdzielności majątkowej). Jest osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, mąż od 2008r. prowadzi działalność gospodarczą - usługi ślusarsko-spawalnicze.

Wnioskodawczyni wskazuje we wniosku, iż 23.12.2005r. wspólnie z mężem zostali obdarowani przez rodziców 1/4 działki rolnej położonej w O. Następnie 01.02.2006r. umową zniesienia współwłasności stali się właścicielami całej działki rolnej o powierzchni 1,3304 ha. Wkrótce Wnioskodawczyni postanowiła przekształcić tę działkę z rolnej na usługowo-budowlaną, gdyż takie było zagospodarowanie przestrzenne Urzędu Miasta w O... w tym miejscu.

W 2007 r. zostały poczęte kroki dotyczące podziału tej działki rolnej na mniejsze, co miało doprowadzić do przekształcenia tej działki. Zmiana ta spowodowana była chęcią budowy domu przy jednoczesnym pozyskaniu funduszy na tę budowę poprzez zbycie części działki. W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie posiada własnego mieszkania ani domu, jedynym rozwiązaniem dla niej, aby to zmienić jest sprzedaż części darowanej działki. Zaznacza, że nie chce sprzedawać całej działki (1,3304 ha), lecz taką część, która da środki na zakup mieszkania czy pobudowania domu. Dlatego też, podział tej działki na 7 mniejszych miał to ułatwić.

Wnioskodawczyni nadmienia, że podział tej działki okazał się dla niej bardzo kosztowny, gdyż wiązał się z wieloma opłatami m.in. nieobowiązującą już opłatą adiacencką. Wiedząc o tak dużej opłacie zawarła z Urzędem Miasta w O... ugodę polegającą na zrzeczeniu się części działki na stworzenie drogi wewnętrznej oraz poszerzenie ulicy, przy której znajduje się działka. Potwierdził to zawarty 18.12.2008r. akt notarialny. Tuż po tej ugodzie został zniesiony przepis, który nakazywał dokonywać opłaty za tak zwane odrolnienie działek.

Wnioskodawczyni dowiedziała się w Urzędzie Skarbowym w O... , że chcąc sprzedać jakąś część działki, kilka mniejszych po podziale, będzie musiała zapłacić podatek VAT od sprzedaży oraz, że ten problem powstał z chwilą podziału działki. Gdyby działka nie została podzielona na mniejsze, podatek od sprzedaży by nie obowiązywał.

Ponadto usłyszała, że taka sprzedaż traktowana jest jako działalność gospodarcza, dlatego trzeba płacić podatek VAT od sprzedaży, co dla Wnioskodawczyni jest absurdem. Dodaje, że faktem jest, że mąż prowadzi działalność, ale w zupełnie innym zakresie i działka nie ma z tym nic wspólnego.

Dlaczego zatem jej własność (nabyta jako darowizna od rodziców) zbyta w celu nabycia mieszkania (co można udowodnić) ma być traktowana jako działalność gospodarcza od której płaci się podatek VAT... Niektórzy rodzice obdarowują swoje dzieci mieszkaniem, w opisanym zaś przypadku, Wnioskodawczyni dostała działkę aby sama mogła zakupić sobie mieszkanie czy też pobudować dom. Wnioskodawczyni zadaje pytanie, dlaczego więc miałaby płacić podatek VAT od sprzedaży, która zupełnie nie niesie za sobą dochodu czysto gospodarczego a będzie jedynie sposobem na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni bardzo zależy na zakupie mieszkania czy budowie domu w tym roku, dlatego sprzedaż części działki jest niezbędna. Pragnie wiedzieć zatem przed sprzedażą czy w takim przypadku musi zapłacić podatek VAT. Są to dla niej bardzo duże kwoty dlatego chciałaby być w pełni świadoma czekających ja opłat.

Ponadto Zainteresowana wyjaśnia, że posiadała status rolnika ryczałtowego w okresie wykorzystywania nieruchomości rolniczo tj. w roku 2006. Jednak nigdy nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, uprawy były przeznaczone na polepszenie jakości gleby. Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie innym osobom, a Wnioskodawczyni, jak wyjaśnia, wcześniej nie dokonywała sprzedaży działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży części podzielonej działki (kilku mniejszych), opisanej wyżej, z której dochód zostanie przeznaczony na cele mieszkaniowe należy zapłacić podatek VAT od sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż kilku działek, będących wynikiem podziału podarowanej działki rolnej, z których dochód zostanie przeznaczony na cele mieszkaniowe, nie powinna być objęta podatkiem VAT od sprzedaży. Omawiany problem dotyczy przedmiotu darowizny, działki nie były kupione w celu zarobienia na nich. Ponadto dochód ze sprzedaży działek ma być wykorzystany na cele mieszkaniowe (co można udowodnić). Uważa, że nie jest to działalność gospodarcza i dlatego nie powinna płacić podatku VAT od sprzedaży.

Wnioskodawczyni prosi zatem o przychylne dla niej stanowisko.

W dniu 24.06.2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-394/10-4/IGo, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku zostało uznane za nieprawidłowe.

W interpretacji Organ stwierdził, że rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Sprzedaż opisanych gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej, tj. 22%. Sprzedaż działek usługowo-budowlanych, wykorzystywanych wcześniej w działalności rolniczej przez wnioskodawcę posiadającego status rolnika ryczałtowego, podlega opodatkowaniu wg stawki podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Powyższa interpretacja indywidualna była przedmiotem rozpoznania WSA w Warszawie, który uchylił ww. interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu przedmiotowego orzeczenia Sąd stwierdził, że organ podatkowy dokonał modyfikacji przedstawionego zdarzenia przyszłego. Sąd wskazał, że nieuprawnione jest stwierdzenie Ministra Finansów, iż wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego. Skład orzekający podkreśla, iż Skarżąca przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazała, że posiadała status rolnika ryczałtowego jedynie w 2006 r. Również stwierdziła, że nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, a działka była wykorzystywana rolniczo przez 2006 r., gdyż jej stan wymagał uporządkowania. W związku z powyższym w świetle przedstawionego stanu faktycznego nieuprawnione było przyjęcie, przez organ podatkowy, iż sprzedaż działek następuje przez wnioskodawcę posiadającego status rolnika ryczałtowego.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podzielił stanowisko prezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 grudnia 1009 r., sygn. akt I SA/Ke 472/09 (publ. LEX nr 630343), w którym Sąd stwierdził, że specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega między innymi na tym, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko podatnika). Organ ten ogranicza się wobec tego do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku tylko do tych okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które winno być ustosunkowaniem się do stanowiska prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę, a w razie negatywnej oceny stanowiska wyrażonego we wniosku winno wskazywać prawidłowe stanowisko z uzasadnieniem prawnym (art. 14b § 3 i art. 14c § 1 i 2 O.p.).

W sytuacji więc, gdy Minister Finansów zmienił stan faktyczny oznaczony we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, uznać należy, iż naruszył powołane art. 14b § 3 i art. 14c § 1 i 2 Op. Tym samym, udzielona interpretacja nie mogła się ostać w obrocie prawnym, jako pozostająca w oderwaniu od stanu faktycznego podanego przez podatnika.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów. Wyrokiem z dnia 14.06.2012 r. sygn. akt I FSK 1453/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 27.08.2012 r.) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną tut. Organu.

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił poglądy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stwierdzając, iż sąd pierwszej instancji wydał rozstrzygnięcie nienaruszające prawa i to niezależnie od zasadności podnoszonych w zaskarżonym orzeczeniu kwestii proceduralnych.

NSA skorzystał z pomocy jaką dają rozważania zawarte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., zapadłego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Sąd zauważa, iż z tez płynących z tychże wyroków, w odniesieniu do rolnika ryczałtowego, wynika, że transakcje inne niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych dokonywane przez ten podmiot podlegają zasadom ogólnym, a więc okoliczność, że dana osoba jest rolnikiem ryczałtowym jest w omawianym zakresie bez znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2492/10 (data wpływu orzeczenia prawomocnego 05.09.2012 r.) oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14.06.2012 r. sygn. akt I FSK 1453/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 14.06.2012 r.) - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W świetle bowiem definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez działalność rolniczą w myśl art. 2 ust. 15 ustawy rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Należy również odnieść się do zapisów orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347.1 ze zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, na co również zwraca WSA oraz NSA w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Trybunał zwrócił również uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem, jak wynika z powyższego orzeczenia, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy czym, przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zostali obdarowani przez rodziców 1/4 działki rolnej. Następnie, umową zniesienia współwłasności stali się właścicielami całej działki rolnej o powierzchni 1,3304 ha. Wkrótce Wnioskodawczyni postanowiła przekształcić tę działkę z rolnej na usługowo-budowlaną, gdyż takie było zagospodarowanie przestrzenne w tym miejscu.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni podaje, iż przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Bezpośrednio po otrzymaniu ww. nieruchomości od rodziców, działka była wykorzystywana rolniczo przez rok (2006), gdyż jej stan (znacznie porośnięta przez wysokie trawy, chwasty oraz krzaki) wymagał uporządkowania. W związku z tym dokonano zaorania całości, po czym zasiano na niej łubin, a następnie ponownie zaorano, w celu likwidacji niepożądanych chwastów. Ponadto Zainteresowana wyjaśnia, że posiadała status rolnika ryczałtowego w okresie wykorzystywania nieruchomości rolniczo tj. w roku 2006. Jednak nigdy nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, uprawy były przeznaczone na polepszenie jakości gleby. Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie innym osobom, a Wnioskodawczyni, jak wyjaśnia, wcześniej nie dokonywała sprzedaży działek.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, niebędącej przedmiotem działalności pozarolnej, Wnioskodawca występował w charakterze handlowca. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez rolnika ryczałtowego nieruchomości wykorzystywanej w działalności rolniczej, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym bardziej w badanej sprawie, gdzie Wnioskodawca wskazał, iż nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie była przez Niego wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek. Wyklucza to w sprawie częstotliwą sprzedaż, a więc i sprzedaż wielokrotną skutkującą uznaniem za działalność gospodarczą, a podmiot sprzedający za podatnika VAT z tytułu wykonania tej czynności. Ponadto, wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności nie wskazują, by podejmował On jakiekolwiek aktywne działania odnoszące się do sprzedaży, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowi czynność rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawca w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości nie ma obowiązku odprowadzić podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r.; poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 326 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie