Interpretacja indywidualna z dnia 27.04.2011, sygn. ILPP1/443-95/11-5/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działek oraz zbycia działek na cele publiczne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 19 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 31 marca 2011 r. i 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu: 4 kwietnia 2011 r. i 19 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zbycia działek nr 5/2 i 5/8 pod drogi na cele publiczne jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zbycia działek nr 5/2 i 5/8 pod drogi na cele publiczne. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 31 marca 2011 r. i 18 kwietnia 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz stanów faktycznych, zredagowanie pytań w zakresie przedstawionych stanów faktycznych oraz własnego stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2006 r. Wnioskodawca otrzymał od swoich rodziców na podstawie umowy darowizny nieruchomości gruntowe o łącznej powierzchni 3,7774 ha. Obecnie Zainteresowany mieszka z żoną i dzieckiem w jednym pokoju u swoich rodziców, więc chciałby się wybudować. Ponieważ nie posiada środków finansowych na budowę, podzielił jedną z działek na osiem mniejszych o łącznej powierzchni 1,3258 ha. Podział jednej działki na osiem mniejszych był konieczny ponieważ w roku 2008 na tym terenie zaczął obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który narzucił Wnioskodawcy podział działki z uwzględnieniem:

• poszerzenia drogi, działka nr 5/8;
• ciągu dla pieszych, działka nr 5/4 o powierzchni 0,0557 ha (działka na cele wewnętrzne nie przejęta przez Gminę - bez możliwości zagospodarowania przez Wnioskodawcę, cel ciąg dla pieszych);
• drogi, działka nr 5/2.

Działka 5/8 o powierzchni - 0,0655 ha i działka nr 5/2 o powierzchni 0,0449 ha zgodnie z decyzją podziałową stały się własnością Gminy ponieważ są przeznaczone na cele publiczne i nastąpiło wywłaszczenie, niestety Wnioskodawca odszkodowania od Gminy za te działki nie otrzymał.

W październiku 2010 r. Zainteresowany sprzedał działkę nr 5/7 o powierzchni 0,1090 ha i uzyskał pieniądze na rozpoczęcie budowy stanu surowego domu jednorodzinnego, niestety pozwoIenie na budowę narzuca Wnioskodawcy wybudowanie jeszcze drogi dojazdowej, więc Zainteresowany ma za mało środków finansowych żeby rozpocząć budowę i chociażby zakończyć stan surowy zamknięty budynku.

Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę nr 5/6 o powierzchni 0,1353 ha, aby móc zrealizować cel budowy, ale nie jest pewien czy nie zostanie to już potraktowane jako działalność zarobkowa i urząd skarbowy nie będzie wymagał od niego zapłaty podatku VAT.

Pismem z dnia 31 marca 2011 r. Wnioskodawca doprecyzował opisane zdarzenie przyszłe oraz stany faktyczne.

Z przedstawionego pisma wynika, iż Wnioskodawca nie jestem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zainteresowany posiadanych gruntów nigdy nie wykorzystywał w działalności gospodarczej, w tym również działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wszelkie uprawy na posiadanych gruntach wykorzystywał jedynie do własnego gospodarstwa domowego.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie prowadzi upraw na skalę przekraczającą własne spożytkowanie.

Zainteresowany nigdy nie oddawał ani nie oddaje w dzierżawę posiadanych nieruchomości.

Na gruntach wymienionych we wniosku nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Poza działką nr 5/2 i nr 5/8 AM-15 o łącznej powierzchni 0,1104 ha, które zostały wywłaszczone pod drogi na cele publiczne 16 lipca 2009 r. oraz działką nr 5/7 AM-15 o powierzchni 0,1090 ha, którą Wnioskodawca sprzedał w dniu 28 października 2010 r., nie dokonywał sprzedaży żadnych działek.

W przyszłości zamierza sprzedać jeszcze działkę nr 5/6 AM-15 o powierzchni 0,1353 ha, ponieważ zabraknie mu środków finansowych związanych z zamknięciem inwestycji budowy domu jednorodzinnego wraz z infrastrukturą mu przynależną.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Miejskiej z dnia 12 czerwca 2008 r. w rejonie oraz dla zespołów urbanistycznych obowiązującym na danym terenie działki nr: 5/2, 5/8, 5/7 i 5/6 AM-15 przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną 1MN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 kwietnia 2011 r.).

Czy w związku z wywłaszczeniem (czyli tym samym zbyciem) dnia 16 lipca 2009 r. działki nr 5/2 i nr 5/8 AM-15 pod drogi na cele publiczne Zainteresowany zobowiązany jest do zapłaty podatku od towarów i usług jeżeli nie było to działanie w celach zarobkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, musiał on dokonać podziału w celu rozpoczęcia budowy domu, natomiast procedura wywłaszczeniowa nie była uzależniona od Zainteresowanego, który został postawiony przed faktem dokonanym. W miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego działki nr 5/2 i nr 5/8 AM-15 przeznaczono pod drogę na cele publiczne, a zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami działki i grunty wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe z nieruchomości, których podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna. Wnioskodawca podkreśla, że środków finansowych za wywłaszczenie do tej pory nie otrzymał. W związku z czym podatek od towarów i usług w obecnej sytuacji nie powinien być naliczony ponieważ jeżeli Wnioskodawcy uda się odzyskać środki finansowe za wywłaszczenie, to również przeznaczy je na zakończenie budowy i wykończenie domu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast, zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Na podstwie art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Jak stanowi art. 98 ust. 3 ww. ustawy za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości

Stosownie do art. 112 ust. 2, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

   - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

W myśl art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a cyt. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Decyzję ww. wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b powołanej ustawy).

Jak wskazano wyżej przedmiotem opodatkowania jest odpłatna dostawa towarów, w tym przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu tej dostawy. Aby dostawę uznać za odpłatną, wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonania tej czynności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że działka nr 5/8 o powierzchni - 0,0655 ha i działka nr 5/2 o powierzchni 0,0449 ha zgodnie z decyzją podziałową stały się własnością Gminy ponieważ są przeznaczone na cele publiczne i nastąpiło wywłaszczenie, niestety Wnioskodawca odszkodowania od Gminy za te działki nie otrzymał. Wcześniej Zainteresowany dokonał podziału jednej działki na osiem mniejszych ponieważ w roku 2008 na tym terenie zaczął obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który narzucił Wnioskodawcy podział działki z uwzględnieniem:

• poszerzenia drogi, działka nr 5/8;
• ciągu dla pieszych, działka nr 5/4 o powierzchni 0,0557 ha (działka na cele wewnętrzne nie przejęta przez Gminę - bez możliwości zagospodarowania przez Wnioskodawcę, cel ciąg dla pieszych);
• drogi, działka nr 5/2.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy pozwala stwierdzić, iż pomimo że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż oraz przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 7 ust. 2 nieodpłatne przekazanie są traktowane jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika aby dokonując dostawy działek nr 5/2 i nr 5/8 w ramach wywłaszczenia Wnioskodawca działał w charakterze podatnika. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył on przedmiotowe działki w celu dalszej odsprzedaży, ponieważ pochodzą one z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Okoliczności sprawy nie wskazują również na to, aby nieruchomość była wykorzystywana w jakiejkolwiek działalności gospodarczej również rolniczej. Wnioskodawca dokonując dostawy działek w ramach wywłaszczenia rozporządza majątkiem prywatnym, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i niezależnie od tego czy wypłacone będzie z tego tytułu odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w związku z wywłaszczeniem działek nr 5/2 i nr 5/8, które nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (również rolniczej) i zostały nabyte w drodze darowizny, Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe jednak w oparciu o inne uzasadnienie.

Należy zauważyć, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r. na podstawie ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) art. 7 ust. 2, otrzymał brzmienie: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zbycia działek nr 5/2 i nr 5/8 pod drogi na cele publiczne. Rozstrzygnięcie w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 5/7 w roku 2010 w stanie faktycznym sprawy zostało, zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-95/11-6/MP z dnia 27 kwietnia 2011 r. Natomiast rozstrzygnięcie w zakresie zapłaty podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży działki nr 5/6 o cechach zdarzenia przyszłego zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-95/11-7/MP z dnia 27 kwietnia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-95/11-6/MP, interpretacja indywidualna
ILPP1/443-95/11-7/MP, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu