Interpretacja indywidualna z dnia 12.01.2011, sygn. ITPP1/443-1018/10/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat interpretacji
Opodatkowanie najmu lokali.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 20 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu użytkowego - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 października 2009 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu użytkowego.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Jest Pani właścicielką lokalu użytkowego, w którym w przeszłości prowadziła sklep. Od kilku lat nie prowadzi Pani już działalności. Prawo do korzystania z tego lokalu zostało wniesione jako wkład niepieniężny, do spółki jawnej utworzonej przez Panią i córkę. Spółka podnajmuje lokal osobie trzeciej. Obecnie zamierza Pani wycofać ze spółki swój wkład w postaci prawa do korzystania z lokalu, a następnie zawrzeć umowę najmu bezpośrednio z ww. osobą trzecią na okres 9 lat. Jest to jedyny lokal, który będzie Pani wynajmować. W przeszłości nie wynajmowała Pani innych nieruchomości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w z świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów zostanie Pani uznana za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy i w związku z tym czynności wynajmu będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz opisanego stanu faktycznego nie może być Pani uznana za podatnika VAT w zakresie umowy najmu, którą zamierza Pani zawrzeć. Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób w częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje, również czynności polegające na wykonywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dotychczas kwestia ustalenia bycia podatnikiem VAT według Wnioskodawcy była przedmiotem licznych kontrowersji w doktrynie i praktyce. Dotyczyły one przede wszystkim działalności, polegającej na zarobkowym wykorzystywaniu swojego majątku (w szczególności poprzez wynajem lub dzierżawę swoich nieruchomości lub lokali niebędących odrębnymi nieruchomościami). Dominował dotąd pogląd, zgodnie z którym zawarcie kilku umów najmu dotyczących tego samego przedmiotu z tym samym podmiotem, a także zawarcie jednej długotrwałej umowy najmu z tym samym podmiotem, nie pozwala na uznanie, że działalność jest wykonywana częstotliwie (np. NSA w orzeczeniu z dnia 7 marca 2002r., I SA/Łd 1158/01, M. Pod. 2002, Nr 7, s.4). Wnioskodawca uważa, że mając na uwadze powyższe, podatnik spełniłby to kryterium. Jednakże ustawa od czasu dominacji ww. poglądów uległa zmianie. Obecnie działalność to wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tej sytuacji pojawiła się wątpliwość czy zawarcie jednej umowy najmu lokalu poza formalną działalnością gospodarczą na okres 9 lat czyni z osoby wynajmującej podatnika VAT. W przekonaniu Wnioskodawcy, zawarcie opisanej wyżej umowy nie przesądza w tej kwestii.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Na mocy art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych: w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej, jeżeli zatem wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż zamierza Pani podpisać z podmiotem trzecim umowę najmu lokalu użytkowego na okres 9 lat.
A zatem, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz opis przedstawiony we wniosku, z którego wynika, iż zamierza Pani wykorzystywać posiadany lokal użytkowy w sposób ciągły dla celów zarobkowych (umowa najmu podpisana na okres 9 lat), należy stwierdzić, iż planowany przez Panią (jako Stronę umowy) najem lokalu użytkowego, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. A zatem w zakresie świadczonych usług najmu lokalu użytkowego będzie Pani podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Końcowo informuje się, iż w niniejszej interpretacji tutejszy organ nie rozstrzygał kwestii możliwości ewentualnego skorzystania przez Panią ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy od podatku od towarów i usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy