Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2005r. (który wpłynął w dniu 11.04.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalania dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości stanowiącej 30% kwoty dokonanego odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.04.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek Spółki z dn. 05.04.2005r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym Spółka posiada w swojej dokumentacji szereg umów i zleceń, zawartych z kontrahentami zagranicznymi i w związku z powyższym niejednokrotnie posiada wątpliwości co do zakwalifikowania i opodatkowania danej czynności w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jako importu usług.

Pytanie podatnika sprowadza się do udzielenia odpowiedzi, czy błędne zakwalifikownie usługi jako importu usług w świetle ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji opodatkowanie danej usługi podatkiem od towarów i usług oraz dokonanie odliczenia podatku zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 2 w/w ustawy stanowi podstawę do ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty dokonanego odliczenia podatku.

Zdaniem Spółki naczelnik urzędu skarbowego nie ma podstaw do ustalenia dodatkowego zobowiązania, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny wyjaśniam, iż stosownie do art. 109 ust. 4 - 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa wysokość tego zobowiązania w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30 % kwoty zaniżenia tego zobowiązania. Ponadto w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 (tj. nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym obniżającej podatek należny za następne okresy) wyższą od kwoty należnej, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa kwotę zwrotu lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 w prawidłowej wysokości.

Do grupy naruszeń obowiązków w zakresie poprawności deklaracji, dotyczących zawyżenia podatku naliczonego, należą uchybienia polegające na obniżeniu podatku należnego o podatek naliczony, przy nabyciu towarów i usług, w przypadkach, w których to uprawnienie nie przysługuje, tj. w związku z art. 88 komentowanej ustawy o p.t.u., bądź błędne uznanie przez podatnika zaistnienia prawa na podstawie art. 86 tej ustawy.

Sankcją stosowaną w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy zawyżenia podatku naliczonego w rozliczeniu podatku od towarów i usług za badany okres rozliczeniowy jest ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty tego zawyżenia. W przypadku stwierdzenia zawyżenia kwoty podatku naliczonego, organ podatkowy powinien najpierw ustalić prawidłową wysokość podatku naliczonego i określić faktyczną wysokość zobowiązania podatkowego. Jeżeli następstwem tego zawyżenia była: zmniejszona wpłata kwoty podatku do urzędu skarbowego bądź zawyżenie kwoty zadeklarowanego zwrotu, bądź zawyżenie różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u., w konsekwencji organ podatkowy zobligowany jest do ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zawyżenia zwrotu, lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u., bądź też zaniżenia zobowiązania.

W przypadku stwierdzenia zawyżenia kwoty podatku naliczonego organ podatkowy w decyzji uwzgędnia elementy:

1) określenie prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego lub kwoty zwrotu podatku bądź też różnicy, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u.,

2) ustalenie kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zawyżenia.

Tak więc organ podatkowy ma prawo ustalić dodatkowe zobowiązanie odpowiadające 30% kwoty zawyżenia jedynie w przypadku, gdy nieprawidłowe odliczenie podatku naliczonego powoduje zaniżenie kwoty zobowiązania bądź zawyżenie kwoty do zwrotu bezpośredniego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u. W przypadku gdy podatnik dokonuje błędnej kwalifikacji usług zaliczając je do importu usług, w konsekwencji odlicza podatek naliczony związany z nabyciem tych usług i równocześnie w deklaracji za ten sam okres rozliczeniowy wykazuje podatek należny od przedmiotowych usług, nie występuje zawyżenie zwrotu, różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u. lub zaniżenie zobowiązania, gdyż podatek naliczony oraz podatek należny od błędnie zakwalifikowanych usług wzajemnie się kompensują. Powyższe powoduje, że brak jest podstaw do ustalenia dodatkowego zobowiązania w wysokości 30% zawyżenia zwrotu, różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o p.t.u. lub zaniżenia zobowiązania.