Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 24.03.2005, sygn. PUS.II/443/6-1/2005, Podkarpacki Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 art. 8 ust. 1 oraz art. 29 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w odpowiedzi na zapytanie Podatnika z dnia 04.01.2005 r. (znak EF/1/2005 z datą wpływu 05.01.2005 r.) uzupełnione pismem z dnia 31.01.2005 r, znak EF/9/2005r., dotyczące udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej uznania wartości świadczeń dostarczanych do poszczególnych lokali przez wspólnoty mieszkaniowe za sprzedaż w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko Podatnika zawarte w przedmiotowej sprawie za nieprawidłowe.

W dniu 05.01.2005 r. Podatnik w tut. Urzędzie złożył wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku od towarów i usług. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Podatnik pełni dwie niezależne od siebie funkcje tj. zarządza wspólnotami mieszkaniowymi oraz administruje lokalami komunalnymi znajdującymi się w budynkach wspólnot mieszkaniowych będących własnością gminy. Wspólnoty mieszkaniowe na podstawie zawartych umów dokonują zakupu towarów i usług (energia cieplna, woda, odprowadzanie ścieków wywóz nieczystości), które następnie dostarczane są do wyodrębnionych lokali jak również związane są z nieruchomością wspólną wspólnoty. Część świadczeń dotycząca części wspólnej nieruchomości rozliczana jest w kosztach zarządu nieruchomością wspólną, natomiast świadczenia dostarczane do lokali odsprzedawane są ich właścicielom (w tym gminie, w imieniu, której występuje Podatnik). Strona jako podatnik podatku od towarów i usług i reprezentant gminy (członka wspólnoty mieszkaniowej) otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych faktury VAT za świadczenia dostarczane do lokali komunalnych, a następnie na pokrycie kosztów tych świadczeń wpłaca zaliczki na konta wspólnot mieszkaniowych. Jednostka odlicza podatek naliczony zawarty w fakturach otrzymanych od wspólnot mieszkaniowych, następnie świadczenia zakupione od wspólnot mieszkaniowych odsprzedaje najemcom lokali komunalnych (mieszkalnych i użytkowych) wystawiając z tego tytułu faktury VAT. Wątpliwości Podatnika dotyczą kwestii uznania wartości świadczeń dostarczanych do lokali przez wspólnoty za sprzedaż w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki wspólnota mieszkaniowa dostarczając do poszczególnych lokali należących do wspólnoty świadczenia (np. w postaci ogrzewania, wody czy też energii elektrycznej) dokonuje sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego uprzejmie informuje, iż:
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanego dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium R.P. Dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy oznacza wg ustawodawcy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy świadczenie usług jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Obrotem z kolei (a więc podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług) stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Stosownie natomiast do art. 6 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali ( Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, ze. zm.) wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, posiada ona zdolność prawną tj. może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać oraz być pozywaną. W celu należytego utrzymania lokali, ich właściciele zobowiązani są do ponoszenia wydatków związanych z pokryciem kosztów zarządu nieruchomością. Koszty te podzielić można na koszty zarządu częściami wspólnymi nieruchomości i koszty związane z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali. Z powyższych tytułów na rzecz wspólnoty właściciele lokali zobowiązani są do uiszczania zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych. Wspólnota mieszkaniowa, a więc jej członkowie nie dokonują dostawy towarów ani też świadczenia usług w rozumieniu cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz samych siebie poprzez zapłatę zaliczek z tytułu kosztów utrzymania własnych lokali. Zaliczki te stanowią jedynie partycypacje w kosztach jednostki organizacyjnej - wspólnoty mieszkaniowej przez jej członków (również, jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali, a nie części wspólnej). Ponieważ stroną umowy o dostawę mediów jest, co do zasady wspólnota mieszkaniowa reprezentowana przez zarząd, tym samym brak jest uzasadnienia do fakturowania wewnętrznych rozliczeń pomiędzy wspólnotą a jej członkami. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż stanowisko podatnika dotyczące traktowania dostarczanych przez wspólnotę mieszkaniową do lokali świadczeń (ogrzewanie, woda, energia elektryczna) za sprzedaż w rozumieniu ustawy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień 24.03.2005 r. i traci swoją ważność z dniem zmiany przepisów. Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej- do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, ul. Geodetów 1. Zażalenie należy zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wnieść w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia za pośrednictwem organu, który jej wydał. Zażalenie winno zawierać zgodnie z art. 222 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.