Interpretacja indywidualna z dnia 27.10.2016, sygn. 1061-IPTPP3.4512.520.2016.1.OS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działki użytkownikowi wieczystemu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki użytkownikowi wieczystemu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki użytkownikowi wieczystemu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) w zakresie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Skarb Państwa z mocy prawa z dniem 22.10.1998 r. jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntu jako działka nr 22/12 o pow. 0,0724 ha położonej ..... Decyzją Wojewody z dnia 21.08.2001 r. znak . Polskie Koleje Państwowe otrzymały prawo użytkowania wieczystego m in. w/w nieruchomość .

Aktem notarialnym AN Rep. .... sporządzonym w dniu 16.03.2006 r. Polskie Koleje Państwowe SA ..... przeniosły prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 22/12 o pow. 0,0724 ha położonej w .... na rzecz .....

Postanowieniem z dnia 05.02.2015 r. Sąd Rejonowy ... V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą ... postanowił przysądzić .... prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej .... oznaczonej nr m. in. 22/12 o pow 0 0724 ha, dla której to w ww. Sądzie Rejonowym w .... VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą .... jest prowadzona Księga Wieczysta KW nr ....., która była przedmiotem licytacji w dniu 17.12.2014 r. Sąd .... V Zamiejscowy Wydział Cywilny .... stwierdził, że orzeczenie jest prawomocne w dniu 04.03.2015 r.

W dniu 20.06.2016 r. Wojewoda .... wydał zarządzenie nr 79/2016 w którym wyraził zgodę na sprzedaż, na rzecz użytkownika wieczystego .... nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa, oznaczonej w ewidencji gruntów Miasta ...., Obręb ...., jako działka nr 22/12 o pow. 0,0724 ha.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Natomiast wg art. 37 ust. 1 pkt 5 powyższej ustawy nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego. Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości określoną wg stanu na dzień sprzedaży - art. 69 ww. ustawy. Z uwagi na to że oddanie działki nr 22/12 w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed 01.05.2004 r. tj. w okresie obowiązywania ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym czynność ustanowienia użytkowania nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opłaty należne Skarbowi Państwa z tytułu użytkowania wieczystego działki nr 22/12 nie zawierały podatku VAT ani też nie były powiększone o ten podatek.

Nieruchomość jest niezabudowana w planie przestrzennego zagospodarowania, jest to obszar budowlany - teren usług - U. W operacie szacunkowym określono wartość prawa własności gruntu 22.813 zł, wartość prawa użytkowania wieczystego 13.513 zł. Przy sprzedaży nieruchomości gruntowej będącej własnością Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości należy uiścić kwotę 9.300 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota 9.300 zł należna w 2016 r. Skarbowi Państwa będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z tytułu sprzedaży działki aktualnemu użytkownikowi wieczystemu - ....? Wartość została ustalona na podstawie aktualnej wartości rynkowej pomniejszonej o wartość użytkowania wieczystego w sytuacji gdy działka była oddana w użytkownie wieczyste Polskim Kolejom Państwowym .... w roku 2001 a następnie prawo użytkowania wieczystego zostało zbyte na rzecz osoby fizycznej .... a następnie prawo użytkowania wieczystego zostało zbyte postanowieniem Sądu na rzecz osoby fizycznej .....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przeniesienie prawa do rozporządzania działką nr 22/12 jak właściciel nastąpiło w 2001 roku w chwili ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz Polskich Kolei Państwowych SA ..... Zapłata przez obecnego użytkownika wieczystego .... kwoty 9.300 zł na rzecz Skarbu Państwa nie będzie rodzić obowiązku podatkowego z tytułu podatku VAT, gdyż użytkowanie wieczyste ustanowione zostało przed 01.05.2004 r. Czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nie podlegała wówczas opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dlatego opłata należna Skarbowi Państwa z tytułu sprzedaży działki nr 22/12 ustalona na podstawie przepisów ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie będzie miał tu też znaczenia fakt, że nabycie działki przez obecnego użytkownika wieczystego w 2015 r. od kolejnego użytkownika na rzecz którego ustanowione zostało prawo użytkowania wieczystego działki.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa stwierdzić należy, że w wyniku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste (ustanowienie użytkowania wieczystego) dochodzi do przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Użytkownik wieczysty może więc swobodnie korzystać z gruntu oraz czerpać z niego pożytki w sposób taki jak w przypadku właściciela gruntu, może również przenieść władztwo na inny podmiot w taki sam sposób jaki właściciel dokonuje sprzedaży gruntów.

W przedmiotowej sprawie dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, było objecie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości przez pierwszego użytkownika wieczystego Polskie Koleje Państwowej SA ...w roku 2001. Z tą bowiem chwilą użytkownik ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem. Na podkreślenie zasługuje fakt, że do 30.04.2004 r. tj. w okresie obowiązywania ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dopiero od 01.05.2004 r. zmieniła się zarówno definicja towaru jak i zakres opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Dostawa towaru rozumiana jest jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. Obecny użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości - ... nabyła prawa użytkowania wieczystego na mocy postanowienia z 2015 r. Sądu .... V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą ...., a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. Bez znaczenia w przedmiotowej sytuacji pozostaje fakt, że obecny użytkownik wieczysty nabył prawa użytkowania nieruchomości od poprzedniego użytkowania wieczystego bowiem sprzedaż nieruchomości wieczystemu użytkownikowi w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami będącą w istocie przekształceniem prawa użytkownika wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które użytkownik ten już uzyskał w momencie objęcia prawa wieczystego użytkownika i nie może być traktowany jako sprzedaż tego samego towaru.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa dysponowania towarami jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz wieczystego użytkownika.

Reasumując; planowana przez Starostę jako reprezentanta Skarbu Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami sprzedaż prawa własności działki nr 22/12 w trybie bezprzetargowym, na podstawie ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami wieczystemu użytkownikowi na rzecz którego prawo użytkowania wieczystego działki zostało przeniesione w dniu 04.03.2015 r., nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy o VAT.

W związku z powyższym kwota 9.300 zł, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to w przedmiotowej sprawie kwota należna z tytułu sprzedaży nie będzie powiększona o podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Należy wskazać, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie dostawa towarów nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawo własności. Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem dostawa towarów nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie dostawa towarów oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Potwierdzeniem takiej interpretacji powyższego przepisu jest wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-320/88, w którym Trybunał orzekł, że pojęcie dostawy towarów należy rozumieć jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeżeli nie występuje przeniesienie prawa własności rzeczy w sensie prawnym.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.).

W świetle art. 233 ustawy Kodeks cywilny użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Według art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Jednocześnie na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Natomiast w myśl art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Według art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

W myśl art. 71 ust. 2 i ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 83, z późn. zm.), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

1. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej - w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
2. wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca z mocy prawa z dniem 22.10.1998 r. jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntu. Decyzją Wojewody z dnia 21.08.2001 r. Polskie Koleje Państwowe otrzymały prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Aktem notarialnym sporządzonym w dniu 16.03.2006 r. Polskie Koleje Państwowe przeniosły prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka na rzecz ..... Postanowieniem z dnia 05.02.2015 r. Sąd Rejonowy postanowił przysądzić .... prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej nr m. in. 22/12, dla której to w ww. Sądzie Rejonowym jest prowadzona Księga Wieczysta KW nr ....., która była przedmiotem licytacji w dniu 17.12.2014 r. W dniu 20.06.2016 r. Wojewoda wydał zarządzenie, w którym wyraził zgodę na sprzedaż, na rzecz użytkownika wieczystego ..... nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa, oznaczonej jako działka nr 22/12. Nieruchomość jest niezabudowana w planie przestrzennego zagospodarowania, jest to obszar budowlany - teren usług - U.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że w wyniku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste (ustanowienie użytkowania wieczystego) dochodzi do przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Użytkownik wieczysty może więc swobodnie korzystać z gruntu oraz czerpać z niego pożytki w sposób taki, jak w przypadku właściciela gruntu, może również przenieść władztwo na inny podmiot w taki sam sposób w jaki właściciel dokonuje sprzedaży gruntu.

W przedmiotowej sprawie dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy podatku od towarów i usług, było objęcie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości przez pierwotnego użytkownika wieczystego w 2001 r. Z tą bowiem chwilą użytkownik ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem.

Zaznaczenia wymaga fakt, że do dnia 30 kwietnia 2004 r., tj. w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem, z chwilą ustanowienia tego prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, tj. w 2001 r.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi bowiem, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili objęcia przez pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości.

Obecny użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości . nabyła prawo użytkowania wieczystego na mocy postanowienia Sądu, a zatem w sensie ekonomicznym nabyła już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. Bez znaczenia w przedmiotowej sytuacji pozostaje fakt, że obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości od poprzedniego użytkownika wieczystego, bowiem sprzedaż nieruchomości wieczystemu użytkownikowi w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, będąca w istocie przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które użytkownik ten uzyskał już w momencie objęcia prawa użytkowania wieczystego i nie może być traktowane jako sprzedaż tego samego towaru.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie może być traktowana jako ponowna dostawa, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego wieczystego użytkownika.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które pierwotny użytkownik wieczysty uzyskał już w 2001 r. i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy, planowana przez Powiat sprzedaż prawa własności działki nr 22/12, w trybie bezprzetargowym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami wieczystemu użytkownikowi, na rzecz którego prawo wieczystego użytkowania działki zostało przeniesione w dniu 5 lutego 2015 r., nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy o VAT.

W związku z powyższym kwota 9.300 zł należna z tytułu sprzedaży działki aktualnemu użytkownikowi wieczystemu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi