Interpretacja indywidualna z dnia 22.09.2016, sygn. 1061-IPTPP2.4512.297.2016.1.KW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

W zakresie uznania czynności odpłatnej sprzedaży pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu za czynności opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności odpłatnej sprzedaży pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu za czynności opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności odpłatnej sprzedaży pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu za czynności opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku oraz prawa do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego od wydatków dotyczących pojazdów sprzedawanych podmiotowi prowadzącemu stację demontażu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Powiat (dalej: Powiat) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Do zadań własnych Powiatu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (dalej: u.p.r.d.), należy usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych. Starosta Powiatu (dalej: Starosta) powierzył realizację ww. zadań własnych jednemu podmiotowi zewnętrznemu (dalej: Wykonawca) na podstawie umowy od dnia 1 listopada 2014 r. obowiązuje w tym zakresie umowa nr zawarta w dniu 17 października 2014 r., wcześniej rzeczone zadania były realizowane przez Wykonawcę na podstawie zawartej dnia 3 listopada 2011 r. umowy nr .

Pojazdy usunięte z dróg, na podstawie dyspozycji policjanta lub strażnika gminnego (miejskiego), umieszczane są przez Wykonawcę na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia przez właściciela pojazdu opłaty za ich usunięcie i parkowanie.

Rada Powiatu ustala corocznie w drodze uchwały wysokość opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu usuniętego z drogi, z uwzględnieniem maksymalnej wysokości stawek kwotowych przedmiotowych opłat wyrażonych w u.p.r.d. Przedmiotowe opłaty mają charakter publicznoprawny, i tym samym Powiat traktuje je, jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Właściciel lub osoba uprawniona mają prawo odebrać pojazd po uprzednim uiszczeniu na rzecz Powiatu opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu na parkingu strzeżonym. Powiat podkreślił, iż przedmiotowy wniosek nie odnosi się do pojazdów, które są odbierane przez właściciela lub osobę uprawnioną po uiszczeniu wskazanej powyżej opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu na parkingu strzeżonym.

W przypadku, gdy prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona do odbioru nie odebrała pojazdu w terminie określonym w u.p.r.d. Starosta występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz Powiatu. W przypadku orzeczenia przez sąd przepadku pojazdu na własność Powiatu, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu, pojazd staje się własnością Powiatu. Następnie Powiat zleca rzeczoznawcy dokonanie wyceny pojazdu według wartości rynkowej.

W przypadku przejścia pojazdu na własność Powiatu, wydawana jest przez Starostę decyzja, w drodze której ustalane są opłaty (z uwzględnieniem wysokości opłat przyjętych w drodze uchwały Rady Powiatu), jakie dotychczasowy właściciel pojazdu jest zobowiązany wnieść w związku z dokonanym przez Powiat usunięciem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu. Opłaty te mają charakter publicznoprawny.

Od stycznia 2014 r., w przypadku otrzymania pisemnej wyceny określającej wartość pojazdu, jako wartość złomową, Powiat sprzedaje pojazd podmiotowi prowadzącemu stację demontażu. Podmiot, który przeprowadza demontaż przedmiotowych pojazdów jest każdorazowo wyłaniany przez Powiat w drodze negocjacji. Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów, które po orzeczeniu przepadku na rzecz Powiatu, sprzedawane są przez Powiat podmiotowi prowadzącemu stację demontażu (dalej: Pojazdy). Powiat pragnie wyjaśnić, iż we wcześniejszych okresach, tj. przed dniem 1 stycznia 2014 r. sprzedaż pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu była dokonywana przez jednostkę organizacyjną Powiatu niniejszy wniosek odnosi się jednakże wyłącznie do Pojazdów, które stanowią przedmiot dokonywanej przez Powiat począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. sprzedaży.

Sprzedawane podmiotowi prowadzącemu stację demontażu Pojazdy, zdaniem Powiatu, mieszczą się w grupowaniu 38.11.49.0 Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług (dalej: PKWiU) Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające Powiat pragnie jednakże zaznaczyć, iż nie występował w tym zakresie z wnioskiem do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie klasyfikacji statystycznej.

Powiat dokumentuje przedmiotowe, wykonywane od stycznia 2014 r. transakcje fakturami VAT odwrotne obciążenie. Faktury te są przez Powiat ujmowane w rejestrach sprzedaży dla celów VAT, niemniej rozliczenia podatku należnego z tego tytułu dokonuje podmiot prowadzący stację demontażu.

W związku z realizacją zadań w zakresie usuwania i przechowywania Pojazdów oraz ostatecznie ich sprzedażą podmiotowi prowadzącemu stację demontażu Powiat ponosi wydatki na usunięcie, przechowywanie na parkingu strzeżonym, oszacowanie, sprzedaż lub zniszczenie pojazdów, w tym przede wszystkim koszty usług Wykonawcy, koszty wyceny Pojazdów przez rzeczoznawcę. Powyższe wydatki zasadniczo są dokumentowane wystawianymi na Powiat fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego.

Powiat pragnie podkreślić, iż jest w stanie wyodrębnić z ogółu wydatków ponoszonych na realizację zadania w zakresie usuwania pojazdów i prowadzenia dla nich parkingu strzeżonego koszty dotyczące poszczególnych pojazdów. W szczególności, Powiat jest w stanie wskazać, jakiej wysokości wydatki są ponoszone w związku z Pojazdami, w odniesieniu do których ostatecznie został stwierdzony przepadek na rzecz Powiatu i które są finalnie sprzedawane przez Powiat podmiotowi prowadzącemu stację demontażu (dalej: wydatki dotyczące Pojazdów) wyłącznie tych wydatków dotyczy niniejszy wniosek.

Powiat otrzymuje dofinansowania ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: Fundusz) w związku z realizowanymi zadaniami w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji. Zgodnie z zawieranymi z Funduszem umowami, Powiat za każdy przekazany do stacji demontażu w roku poprzedzającym rok zawarcia umowy pojazd otrzymuje określoną kwotę dofinansowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynności w zakresie odpłatnej sprzedaży przez Powiat Pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu stanowią czynności opodatkowane VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem? (pytanie oznaczone nr 1 we wniosku ORD-IN)

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności w zakresie odpłatnej sprzedaży przez Powiat Pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu stanowią czynności opodatkowane VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika więc, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

• dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

• czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na to, iż jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych powiatów, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Wobec tego, w przypadku gdy Powiat wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą powinien być on traktowany jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Co do zasady, Powiat wykonując czynności w ramach przypisanych mu specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych), dla których został powołany, jest organem władzy publicznej. W przedmiotowej sprawie jednak Powiat, dokonując odpłatnego przekazania Pojazdów do stacji demontażu, występuje w charakterze podatnika VAT, czynność ta jest bowiem czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną).

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że odpłatna sprzedaż Pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu jest czynnością cywilnoprawną, Powiat dla tej czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie powyższa czynność, w świetle art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, powinna być traktowana jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Powiatu, w przedmiotowej sprawie spełnione są obie przesłanki warunkujące opodatkowanie określonej czynności podatkiem VAT, tj. sprzedaż Pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu stanowi czynność ujętą w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów oraz dokonywana jest przez Powiat, który w związku z tymże przekazaniem Pojazdów działa jako podatnik VAT.

Stanowisko Powiatu znajduje potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w wydanej w analogicznym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. ILPP1/443-185/13-2/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż () z uwagi na fakt, iż odpłatne przekazanie pojazdów do demontażu jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną) tym samym dla tej czynności Powiat występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, natomiast powyższa czynność, w świetle art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, traktowana jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wydanej w analogicznym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 kwietnia 2014 r., sygn. ILPP1/443-131/14-2/JSK.

Jak zostało wspomniane w opisie sprawy, zdaniem Powiatu, sprzedawane podmiotowi prowadzącemu stację demontażu Pojazdy mieszczą się w grupowaniu 38.11.49.0 PKWiU Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające.

Towary sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 38.11.49.0 zostały ujęte w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. W odniesieniu do dostawy towarów wymienionych w rzeczonym załączniku art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT należnego na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana ta dostawa (tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia).

W związku z powyższym należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie z tytułu dokonywanej przez Powiat sprzedaży Pojazdów, stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w związku z poz. 29 załącznika nr 11 do tej ustawy, podatnikiem jest nabywca Pojazdów, tj. będący podatnikiem VAT przedsiębiorca prowadzący stację demontażu pojazdów.

Stanowisko Powiatu w zakresie opodatkowania VAT dokonywanej dostawy Pojazdów sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 38.11.49.0 znajduje potwierdzenie w licznych, wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2015 r.. sygn. IBPP1/443-1017/14/LSz, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż Jeśli zatem przedmiotowe pojazdy, o których mowa we wniosku, objęte są klasyfikacją PKWiU 38.11.49.0 "Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające" to ich dostawa (jako towarów wymienionych w poz. 29 załącznika nr 11) jest objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. tzw. "odwrotnym obciążeniem".

W konsekwencji powyższego, Powiat dokumentuje przedmiotowe transakcje fakturami VAT odwrotne obciążenie. Faktury te są przez Powiat ujmowane w rejestrach sprzedaży dla celów VAT, niemniej rozliczenia podatku należnego z tego tytułu dokonuje podmiot prowadzący stację demontażu.

Ponadto, w opinii Powiatu, ani ustawa o VAT, ani też wydane na jej podstawie rozporządzenia, nie przewidują zwolnienia od VAT dla czynności dostawy przedmiotowych pojazdów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Powiatu, czynności odpłatnej sprzedaży Pojazdów usuniętych z dróg podmiotowi prowadzącemu stację demontażu stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2016r. poz. 814) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano mu na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Z kolei stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 6 i pkt 15 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w tym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych oraz porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Jednocześnie w art. 4 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym wskazano, ze ustawy mogą określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat.

W myśl art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:

1. pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu;
2. nieokazania przez kierującego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, jeżeli pojazd ten jest zarejestrowany w kraju, o którym mowa w art. 129 ust. 2 pkt 8 lit. c;
3. przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu;
4. pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu kierowanego przez osoby wymienione w art. 8 ust. 1 i 2;
5. pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela;
6. kierowania nim przez osobę nieposiadającą uprawnienia do kierowania pojazdami albo której zatrzymano prawo jazdy i nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu poprzez przekazanie go osobie znajdującej się w nim i posiadającej uprawnienie do kierowania tym pojazdem, chyba że otrzymała ona pokwitowanie, o którym mowa w art. 135 ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 art. 130a ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

1. kierowała nim osoba:
2. znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu,
3. nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu;

Pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1-2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie (art. 130a ust. 5c ustawy Prawo o ruchu drogowym).

W myśl art. 130a ust. 5f ustawy Prawo o ruchu drogowym, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1-2. należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Według art. 130a ust. 6 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a, nie może być wyższa niż maksymalna kwota opłat za usunięcie pojazdu, o których mowa w ust. 6a.

Starosta stosownie do art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 lub 2, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie zawiera pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu.

Starosta występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 10, nie wcześniej niż przed upływem 30 dni od dnia powiadomienia (art. 130a ust. 10a ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym).

Według art. 130a ust. 10d ustawy Prawo o ruchu drogowym, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 4 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie został ustalony jego właściciel lub osoba uprawniona do jego odbioru, mimo że w jej poszukiwaniu dołożono należytej staranności.

W sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 130a ust. 10e ustawy Prawo o ruchu drogowym).

Zgodnie z art. 130a ust. 10f ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, do wykonania orzeczenia sądu o przepadku pojazdu jest obowiązany starosta. Wykonanie orzeczenia następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania odpłatnej sprzedaży pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w świetle przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż odpłatna sprzedaż pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), tym samym dla tej czynności Powiat występuje/będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, natomiast powyższa czynność, w świetle art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, traktowana jest/będzie jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Jednocześnie należy podkreślić, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy pojazdów, będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Reasumując, odpłatna sprzedaż pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu w świetle art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy stanowi/stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w części dotyczącej zdarzenia przyszłego.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w tym w szczególności kwestia, czy przedmiotowa transakcja objęta jest zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informuje się, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności odpłatnej sprzedaży pojazdów podmiotowi prowadzącemu stację demontażu za czynności opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego od wydatków dotyczących pojazdów sprzedawanych podmiotowi prowadzącemu stację demontażu, został załatwiony interpretacją nr 1061-IPTPP2.4512.298.2016.1.KW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi