Interpretacja indywidualna z dnia 08.04.2015, sygn. ITPP2/4512-103/15/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży znaku towarowego, podstawa opodatkowania oraz moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży znaku towarowego, podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży znaku towarowego, podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka jest właścicielem prawa ochronnego do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Znak towarowy). W ramach restrukturyzacji, Spółka rozważa sprzedaż Znaku towarowego do spółki kapitałowej (dalej: Nabywca). Przedmiotem sprzedaży w takim przypadku byłby wyłącznie Znak towarowy. W ramach transakcji nie będzie przenoszone prawo do dysponowania jak właściciel innymi składnikami. W przypadku, gdy na moment sprzedaży będą występować zobowiązania lub wierzytelności związane ze Znakiem towarowym, Spółka oraz Nabywca nie podejmą próby ich przeniesienia w ramach sprzedaży. W ramach sprzedaży nie dojdzie również do przeniesienia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy. W przypadku dokonania sprzedaży Znaku towarowego na rzecz Nabywcy, umowa sprzedaży będzie przewidywała obowiązek zapłaty przez niego ceny sprzedaży określonej jako cena netto oraz podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT?
2. Co będzie stanowiło podstawę opodatkowania w sytuacji dokonania sprzedaży Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą?
3. Jaka będzie data powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla czynności sprzedaży Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Sprzedaż Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.
2. W sytuacji sprzedaży Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą podstawą opodatkowania będzie cena sprzedaży Znaku towarowego, którą Nabywca będzie zobowiązany zapłacić na rzecz Spółki, bez kwoty podatku.
3. Obowiązek podatkowy w podatku VAT związany ze sprzedażą Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą powstanie w momencie wykonania usługi, tzn. w momencie zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której na Nabywcę zostanie przeniesiony Znak towarowy.

Uzasadnienie.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z powyższego wynika, że prawo do Znaku towarowego nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a zatem transakcja zbycia Znaku towarowego nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja wskazywanej transakcji, jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca w ww. przepisach, poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Jak zostało wskazane w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 lipca 2014 r. (nr IBPP4/443-192/14/LG): Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu.

W ocenie Spółki, sprzedaż Znaku towarowego spełnia definicję świadczenia usług, ponieważ stanowi świadczenie, które nie jest dostawą towarów.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy ustawy o VAT, w ocenie Spółki, sprzedaż Znaku towarowego spełnia definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynność ta podlega opodatkowaniu, jako odpłatne świadczenie usług.

Stanowisko Spółki, znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu Spółka wskazuje na interpretację podatkową Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. (nr IPPP1/443-91/14-2/JL,), w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy: (...) zbywane Znaki nie będą stanowić na moment sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (na co wskazują argumenty wskazane powyżej), transakcja sprzedaży Znaków będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju.

Podobne stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 24 lipca 2013 r. (nr ILPPl/443-380/13-2/AWa): Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest właścicielem Znaku towarowego, który jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym i objęty prawami ochronnymi (...) Niewykluczone jest, że w przyszłości SKA dokona odpłatnego zbycia (sprzedaży) Znaku towarowego na rzecz innej kapitałowej spółki z grupy, z siedzibą w Polsce oraz będącej czynnym podatnikiem podatku VAT (...) czynność zbycia (sprzedaży) prawa do zarejestrowanego Znaku towarowego prowadzić będzie do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w cyt. art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności sprzedaży Znaku towarowego będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 tej ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Spółka otrzyma od Nabywcy z tytułu dokonania sprzedaży Znaku towarowego, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Jak wskazuje się w piśmiennictwie podstawa opodatkowania musi być kwotą niezawierającą podatku. Skoro bowiem podstawa opodatkowania jest kwotą, od jakiej oblicza się podatek, to sama nie może zawierać podatku. Tę cechę konstrukcyjną (...) wyraża przepis art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy. Wynika z niego, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku (należnego od danych czynności). (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, LEX 2014).

Jak podano w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku dokonania sprzedaży Znaku towarowego na rzecz Nabywcy, umowa sprzedaży przewidywała będzie obowiązek zapłaty przez Nabywcę ceny sprzedaży Znaku towarowego określonej jako cena netto oraz podatek VAT. W konsekwencji, określając podstawę opodatkowania sprzedaży Znaku towarowego, Spółka powinna ustalić ją w oparciu o cenę sprzedaży Znaku towarowego, którą Nabywca będzie zobowiązany zapłacić na rzecz Spółki, bez kwoty podatku VAT.

Ad. 3.

W świetle art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z powyższym przepisem, obowiązek podatkowy w podatku VAT w przypadku świadczenia usługi powstaje z chwilą, w której usługa ta zostaje wykonana (na gruncie przepisów ustawy o VAT wskazana w opisie zdarzenia przyszłego sprzedaż Znaku towarowego powinna zostać zaklasyfikowana jako świadczenie usług). W konsekwencji, należy zwrócić uwagę na to, co należy rozumieć pod pojęciem wykonania usługi w przypadku sprzedaży praw ochronnych do znaków towarowych. W ocenie Spółki, wykonanie usługi - sprzedaży Znaku towarowego - polega na przeniesieniu prawa do korzystania ze Znaku towarowego. Co za tym idzie, usługę taką będzie można uznać za wykonaną w momencie, w którym nastąpi przejście przedmiotowego prawa do Znaku towarowego na rzecz Nabywcy.

Odnosząc się natomiast do momentu przeniesienia prawa do Znaku towarowego, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że przeniesienie to nastąpi z momentem zawarcia umowy sprzedaży, na mocy której przedmiotowe prawo do Znaku towarowego przejdzie na Nabywcę. W związku z brakiem regulacji szczegółowych w ustawie o VAT dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego związanego z przeniesieniem praw ochronnych do znaków towarowych należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą Znaku towarowego pomiędzy Spółką i Nabywcą powstanie w momencie wykonania usługi, tzn. w momencie zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której na Nabywcę zostanie przeniesiony Znak towarowy.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2014 r. (nr IPPP1/443-684/14-2/AW), w której organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, że: obowiązek podatkowy w VAT związany z dokonaniem przez Wnioskodawcę sprzedaży wartości intelektualnych powstanie w momencie wykonania usługi, przez co w analizowanym przypadku należy rozumieć moment zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której na kupującego zostaną przeniesione prawa do wartości intelektualnych (prawo do znaku towarowego i/lub know-how).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy