Interpretacja indywidualna z dnia 24.11.2015, sygn. ITPP3/4512-602/15/AB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu B - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu B.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miejska w dniu 14 maja 2009 r. podpisała umowę o dofinansowanie projektu B współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej 6 Środowisko Przyrodnicze, Działanie 6.1. Poprawa i zapobieganie degradacji środowiska poprzez budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury ochrony środowiska Poddziałanie 6.1.2. Gospodarka wodno-ściekowa Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Projekt realizowany był w latach 2007-2010 (rozpoczęcie realizacji 14 września 2007 r., rozpoczęcie rzeczowe realizacji 9 września 2008 r., zakończenie rzeczowe realizacji 15 listopada 2010 r., zakończenie finansowe realizacji 15 grudnia 2010 r.).

Beneficjentem projektu była Gmina, natomiast podmiotem realizującym projekt był Urząd Miejski (jednostka pomocnicza realizująca zadania organu). Wymienione zadanie dotyczy zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591). W trakcie realizacji projektu, Gmina wykonywała tylko i wyłącznie część wykonywaną w ramach zadań własnych. Na właścicielach nieruchomości ciąży obowiązek wykonania przyłącza na własnej posesji w celu podłączenia się do kanalizacji. Bezpośrednio po zakończeniu projektu, w związku ze zrealizowanymi działaniami, zostały osiągnięte wymierne korzyści w postaci 424 gospodarstw domowych podłączonych do sieci kanalizacji sanitarnej, a długość sieci kanalizacyjnej na terenie Miasta zwiększyła się do 30,10 km. W zakres projektu wchodziło kilka kategorii kosztów: studium wykonalności projektu, aktualizacja kosztorysów, budowa sieci grawitacyjnych, budowa przykanalików, budowa przyłączy energetycznych przy przepompowniach, opłacenie inżyniera kontraktu (inspektora nadzoru), promocja projektu, budowa rurociągów tłocznych, budowa przepompowni P2, P3, P5, P6. We wszystkich ww. kategoriach wydatków wystąpił podatek od towarów i usług.

Właścicielem projektu po jego realizacji jest Gmina, gdyż zgodnie z wymogami unijnymi, Gmina po wybudowaniu ww. kanalizacji sanitarnej, nie będzie mogła przez 5 lat przenosić własności, czyli zbyć majątku. Na terenie Gminy funkcjonuje M. Sp. z o.o. (samorządowa osoba prawna ze 100% udziałem Gminy Miejskiej), które jest odpowiedzialne za administrację i funkcjonowanie sieci kanalizacji sanitarnej. Spółka, posiada duże doświadczenie w zarządzaniu systemami wodno-kanalizacyjnymi, co w wymierny sposób wpływa na zapewnienie trwałości projektu. Spółka jest podatnikiem VAT i w momencie utworzenia (1 stycznia 2008 r.) swój majątek otrzymała w formie aportu niepieniężnego. W związku z powyższym świadczy teraz na rzecz mieszkańców Gminy usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków, które są objęte podatkiem VAT. Nowowybudowana sieć kanalizacyjna została przekazana Spółce w formie nieodpłatnej umowy użyczenia. Z chwilą przekazania wszelkie koszty utrzymania i eksploatacji kanalizacji ponosi Spółka, jak też pożytki z tego tytułu otrzymywać będzie Spółka w postaci dochodów za odprowadzanie ścieków. Wysokość opłat za odprowadzanie ścieków zatwierdza uchwałą Rada Gminy.

Do dnia 30 września 2009 r. Gmina była zwolnionym podatnikiem VAT (w tym okresie Gmina nie składała deklaracji VAT-7), natomiast Urząd Miejski był czynnym podatnikiem VAT (Urząd Miejski składał w tym okresie deklaracje VAT-7). Od dnia 1 października 2009 r. Gmina jest czynnym podatnikiem, a Urząd Miejski z dniem 30 września 2009 r. został wyrejestrowany. W zakresie czynności opodatkowanych Gmina świadczy usługi dzierżawy, użytkowania wieczystego, sprzedaży gruntów i budynków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach dotyczących realizacji powyższej inwestycji, od towarów i usług nabytych przez Urząd Miejski oraz przez Gminę Miejską?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją inwestycji pn. B prawo do odliczenia podatku od towarów i usług nie przysługuje zarówno Gminie Miejskiej, jak również Urzędowi Miejskiemu, ponieważ projekt był realizowany w ramach zadań własnych gminy. Gmina w związku z realizacją inwestycji nie uzyskuje żadnych dochodów z tytułu budowanej inwestycji, jak również nie uzyskuje po zakończonej realizacji inwestycji żadnego wynagrodzenia, które generowałoby podatek należny. W związku z powyższym podatek od towarów i usług dotyczący ww. projektu jest wydatkiem kwalifikowanym podlegającym refundacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższy przepis do dnia 31 grudnia 2013 r. miał brzmienie:

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Brzmienie ww. przepisu do dnia 31 grudnia 2013 r. było następujące:

Obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki. Odliczenia może dokonać czynny podatnik podatku od towarów i usług a nabyte towary i usługi powinny być wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych. Ustawa nie przewiduje możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Związek pomiędzy zakupem towarów i usług a wykonaniem czynności opodatkowanych jest warunkiem koniecznym dla zastosowania procedury określonej w art. 86 ust. 1 ww. ustawy.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Powyższe kwestie zostały uregulowane w analogiczny sposób w rozporządzeniach Ministra Finansów:

1. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia;
2. z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 7 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia;
3. z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 ust. 3 i 4.
4. z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 i ust. 3 i 4.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego, przesądza o braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak również braku możliwości zwrotu podatku. Warunki skorzystania z tego prawa nie zostały spełnione, ponieważ Wnioskodawca nie wykorzystuje efektów inwestycji do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług potrzebnych do realizacji ww. inwestycji.

Gminie nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanych rozporządzeniach.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy