Interpretacja indywidualna z dnia 12.05.2016, sygn. 1061-IPTPP2.4512.70.2016.1.SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

nieuznanie dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Turcji za eksport towarów i nieopodatkowania w Polsce przedmiotowej dostawy oraz wykazania transakcji dostawy towarów poza terytorium kraju w deklaracji VAT-7.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Turcji za eksport towarów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nabycia towarów od kontrahenta z Francji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz nieuznania dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Turcji za eksport towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym także dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonała zakupu towarów od kontrahenta z Francji zarejestrowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej we Francji. Przedmiotem opisanej transakcji były sandały z tworzyw sztucznych, tj. podeszwa i cholewka gumowa. Transakcja została udokumentowana fakturą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyżej opisanego towaru na rzecz kontrahenta z kraju trzeciego - Turcji. Transportu dokonano bezpośrednio z terytorium Francji na terytorium Turcji. Zgłoszenia odprawy w Urzędzie Celnym dokonała w imieniu Wnioskodawcy firma francuska na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę dla kontrahenta tureckiego faktury eksportowej ze stawką 0%. Do zaistniałej transakcji miały zastosowanie reguły Incoterms z grupy E, a mianowicie EXWorks, z tym, że dostawa ma miejsce z zakładu producenta, nie z zakładu Wnioskodawcy. Za organizację transportu był odpowiedzialny kontrahent turecki i to on ponosi ryzyko transportu towarów z Francji do Turcji. Przy sprzedaży towaru przez kontrahenta francuskiego na rzecz Wnioskodawcy przeniesienie na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło na terytorium Francji w momencie zapłaty za towar, która została dokonana przed dalszą odsprzedażą. Kontrahent z Turcji nabędzie prawa do rozporządzania zakupionym towarem jak właściciel na terytorium Francji. Dostawa towarów na rzecz Wnioskodawcy odbyła się po uprzednim złożeniu zamówienia przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanych towarów na rzecz kontrahenta spoza Unii Europejskiej powinna zostać zaewidencjonowana jako eksport towarów z zastosowaniem stawki 0%... (oznaczone jako pytanie nr 2 wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 9 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług nie ma przesłanek do uwzględnienia transakcji zakupu towarów od kontrahenta z Francji jako transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie miał miejsca transport tych towarów na terytorium kraju.

Nie zostały również spełnione warunki by na podstawie art. 2 ust. 8 ww. ustawy uznać transakcję sprzedaży towarów dla kontrahenta z Turcji za eksport towarów opodatkowany stawką 0%. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, opisane transakcji zakupu jak i sprzedaży są neutralne w świetle polskich przepisów podatku od towarów i usług oraz nie powinny być wykazane w deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE składanych w Urzędzie Skarbowym przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1 4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę ruchomą towarów, pozostałe zaś są dostawami nieruchomymi.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2013 r. zmiana cytowanego przepisu art. 22 ust. 2 ustawy oznacza, że przyporządkowanie wysyłki lub transportu będzie bezpośrednio wynikać z warunków dostawy. Powyższa zmiana tego przepisu ma zatem charakter doprecyzowujący dotychczasowe jego brzmienie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy firmą z Francji a Wnioskodawcą i dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem firmą z Turcji. Towar będzie transportowany bezpośrednio od firmy francuskiej do kontrahenta z Turcji.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy w tym okoliczności, że prawo do rozporządzania towarem zostało przeniesione na Wnioskodawcę, jak i na jego kontrahenta z Turcji na terytorium Francji, za organizację transportu odpowiedzialny był kontrahent turecki, to transakcję dostawy towaru przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Turcji uznać należy za dostawę ruchomą. Natomiast dostawa pomiędzy pierwszym w łańcuchu dostaw firmą z Francji a Wnioskodawcą, jest dostawą nieruchomą. Zatem, miejscem świadczenia dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem tureckim, ustalonym jak dla towarów transportowanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu towarów do nabywcy, czyli w przedmiotowej sprawie we Francji. Z kolei dostawę towarów pomiędzy firmą z Francji a Wnioskodawcą, która poprzedza wysyłkę towarów uznaje się na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy za dokonaną w miejscu rozpoczęcia transportu towarów, tj. we Francji.

Skoro jak wynika z powyższego transakcja dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta tureckiego jest dostawą ruchomą, dla której miejscem świadczenia jest terytorium Francji i wywóz tych towarów rozpoczyna się we Francji, to należy stwierdzić, że nie została spełniona jedna z przesłanek, aby transakcję dostawy realizowaną przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta tureckiego uznać za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, bowiem w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest przemieszczenia ww. towarów z terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej nieuznania dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Turcji za eksport towarów. Natomiast wniosek w części dotyczącej nieuznania nabycia towarów od kontrahenta z Francji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów został załatwiony interpretacją indywidualną Nr 1061-IPTPP2.4512.69.2016.1.SM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi