Interpretacja indywidualna z dnia 06.05.2016, sygn. ITPP3/4512-103/16-4/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat interpretacji
Sprzedaż lokalu przekazanego uprzednio na cele osobiste, kiedy to przekazanie miało miejsce przed zakończeniem wykonywania działalności gospodarczej przez zbywcę.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 4 marca 2016 r.), uzupełnionym dniu 21 marca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży lokalu przekazanego uprzednio na cele osobiste, kiedy to przekazanie miało miejsce przed zakończeniem wykonywania działalności gospodarczej przez zbywcę jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony dniu 21 marca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży lokalu przekazanego uprzednio na cele osobiste, kiedy to przekazanie miało miejsce przed zakończeniem wykonywania działalności gospodarczej przez zbywcę.
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Od 1995 r. Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność handlową pod nazwą PHU . Działalność ta polegała na sprzedaży odzieży pod szyldem marki . W związku z wypowiedzeniem umowy przez , Wnioskodawca stracił prawo do używania jego znaku handlowego i po wyprzedaży towaru z dniem 2015 r. zawiesił działalność gospodarczą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zawieszenie działalności gospodarczej jest aktualne.
W 2000 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup lokalu handlowego w budynku handlowo-usługowym-mieszkalnym oraz wydatki inwestycyjne na przystosowanie lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej udokumentowane fakturami VAT w kwocie zł netto. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tego tytułu i z tego prawa skorzystał. Nakłady na przystosowanie lokalu zostały wliczone do jego wartości początkowej.
Lokal został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r. Do 2015 r. Wnioskodawca prowadził w nim działalność handlową opodatkowaną VAT. Wnioskodawca jest nadal czynnym podatnikiem VAT. W okresie prowadzenia działalności (w tym również w okresie jej zawieszenia i ewentualnego najmu) nie poniósł i nie poniesie nakładów na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej.
Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. lokal, a jeśli się to nie uda, wycofać go ze środków trwałych i przed zakończeniem działalności przekazać na potrzeby własne. Po zakończeniu działalności gospodarczej nadal będzie poszukiwał kupca. Nie wyklucza, że po zakończeniu działalności gospodarczej, do czasu znalezienia kupca na lokal, będzie go wynajmował w ramach tzw. najmu prywatnego.
W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano m.in. następujące pytanie.
Czy sprzedaż lokalu po zakończeniu działalności gospodarczej przekazanego w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej na cele osobiste będzie podlegała opodatkowaniu VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy (sprecyzowanym ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku), sprzedaż lokalu przekazanego nieodpłatnie w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej na cele osobiste po zakończeniu działalności gospodarczej nie będzie podlegała ustawie o VAT, gdyż sprzedaży dokona osoba fizyczna niebędącą podatnikiem VAT i będzie to jednorazowa, okazjonalna transakcja i nie będzie podstaw aby sądzić, o zamiarze wykonywania jej w sposób zorganizowany (częstotliwy).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2000 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowana VAT działalność handlowa) Wnioskodawca kupił lokal handlowy oraz poniósł wydatki na przystosowanie go do tej działalności. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tego tytułu i z tego prawa skorzystał. Nakłady na przystosowanie lokalu zostały wliczone do jego wartości początkowej. Lokal został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r. W październiku 2015 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zawieszenie działalności gospodarczej jest aktualne. Wnioskodawca jest nadal czynnym podatnikiem VAT. W okresie prowadzenia działalności (w tym również w okresie jej zawieszenia i ewentualnego najmu) nie poniósł i nie poniesie nakładów na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej.
Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania sprzedaży ww. lokalu uprzednio przekazanego na cele osobiste, kiedy to przekazanie miało miejsce przed zakończeniem wykonywania przez niego działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że lokal, który ma być przedmiotem sprzedaży, wykorzystywany był przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie wyklucza również, że po zakończeniu (w sensie formalnym) działalności gospodarczej, do czasu znalezienia kupca na lokal, będzie go wynajmował w ramach tzw. najmu prywatnego. Okoliczność ta wskazuje na ścisły związek lokalu z działalnością gospodarczą prowadzoną uprzednio (zostanie formalnie zakończona) przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że dostawa ww. lokalu nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.
Pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Wynika jednak z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, przy której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht). Dotyczyło ono kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób wykorzystywał (będzie wykorzystywał) posiadaną nieruchomość gruntową do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Dostawa lokalu, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, stanowić będzie zatem dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.
Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że wbrew ocenie Wnioskodawcy dostawa ww. lokalu, stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Należy przy tym dodać, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10) wynika, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.
Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FSK 3/07) wskazał, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, tzn. angażuje ona środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, a nie działa jako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tegoż gruntu. Wskazano również, że o aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami może wskazywać podjęcie np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.
Transakcja zbycia lokalu opisanego we wniosku nie podlegałaby zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyby Wnioskodawca go nie wynajmował i nie podejmował działań charakterystycznych dla handlowca.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy