Temat interpretacji

Zasadność zastosowania zwolnienia od tego podatku do dostawy nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do dostawy nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezydent Miasta (dalej jako Prezydent) decyzją nr z dnia 2015 r. zezwolił (m.in. na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.) na realizację inwestycji drogowej budowa drogi powiatowej wraz z rozbudową i przebudową drogi krajowej. Na mocy tej decyzji m.in. nieruchomość stanowiąca dotąd własność Gminy Miasta (dalej jako Gmina) komunalizacja w 1991 r. przeszła na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem pod pas drogowy drogi krajowej. Inwestycja drogowa realizowana będzie m.in. na nieruchomości oznaczonej w obrębie ewidencyjnym nr miasta jako działka ewidencyjna nr o pow. ha, położona przy ul. . Nieruchomość zabudowana jest częściami zjazdów z asfaltobetonu i trylinki oraz częścią pętli autobusowej. Działka położona jest między ulicą (drogą krajową), a nieruchomościami zabudowanymi, stanowiącymi własność osób prawnych i fizycznych. Budowle zostały prawdopodobnie wybudowane przed 1990 r. Nie zostały ujawnione w środkach trwałych Gminy.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zabudowania znajdujące się na działce ewidencyjnej nr stanowią część budowli będącej częścią zjazdów z asfaltobetonu i trylinki oraz częścią pętli autobusowej. Brak dokumentów dotyczących inwestora zabudowań, daty ich realizacji jak również ewentualnych ulepszeń dokonywanych na częściach budowli.

Nieruchomość obciążona była ograniczonym prawem rzeczowym, tj. nieodpłatną służebnością gruntową drogi koniecznej, polegającą na prawie przejazdu i przechodu przez działkę ewidencyjną nr 31/40 do nieruchomości uprawnionych.

W okresie od dnia 2014 r. do dnia 2014 r. część przedmiotowej nieruchomości o powierzchni 8 m² została wydzierżawiona osobie fizycznej z przeznaczeniem na lokalizację przyczepy gastronomicznej (czynsz dzierżawny opodatkowano VAT w wysokości 23%).

Dotychczasowemu właścicielowi nieruchomości przysługuje należne odszkodowanie z tytułu utraty prawa własności. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, w granicach miasta na prawach powiatu (od dnia 1 stycznia 1999 r. jest miastem na prawach powiatu) zarządcą wszystkich dróg publicznych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych) jest prezydent miasta, do którego należy pełnienie funkcji inwestora oraz nabywanie nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych. Zatem odszkodowanie przysługuje od zarządcy drogi, tj. Prezydenta. Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym wycenił zarówno grunt jak i budowle (70% zużycia) znajdujące się na nieruchomości. Decyzją z dnia 2016 r. Prezydent ustalił odszkodowanie na rzecz Gminy z tytułu utraty prawa własności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy opisana wyżej dostawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości stanowiącej dotąd własność Gminy zwolniona jest od opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Gminy, dostawa przedmiotowej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa zwolniona jest od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r, poz. 121, z późn. zm.) dalej jako K.c. rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że nieruchomość (działka ewidencyjna nr 31/40, o pow. 0,7259 ha) stanowiąca dotąd własność Gminy na mocy decyzji administracyjnej przeszła na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem pod pas drogowy drogi krajowej. Nieruchomość zabudowana jest częściami zjazdów oraz częścią pętli autobusowej (budowle w rozumieniu prawa budowlanego). Zostały one prawdopodobnie wybudowane przed 1990 r. Od zarządcy drogi Gminie przysługuje odszkodowanie z tytułu utraty prawa własności.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy ww. nieruchomości zabudowanej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy pogląd Gminy, że dostawa budowli (dokonana z nakazu władzy publicznej) posadowionych na nieruchomości opisanej we wniosku korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W tym bowiem przypadku nie została spełniona przesłanka ich pierwszego zasiedlenia wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jako zasadniczej podstawy prawnej zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części. Z drugiej strony, na gruncie niniejszej sprawy nie wystąpiły przesłanki negatywne zastosowania zwolnienia od podatku zasadnie wskazanego przez Wnioskodawcę, tj. zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, ww. zwolnienie będzie również dotyczyć gruntu związanego z ww. obiektami.

Jednocześnie wskazuje się, że:

• analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wobec tego Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Gminę. Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonego do niego dokumentu. W związku z tym nie był on przedmiotem merytorycznej analizy;
• niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy