Temat interpretacji

opodatkowanie sprzedaży gruntu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.08.2012 r. (data wpływu 09.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem 8 niezabudowanych nieruchomości rolnych w S B, gmina J, powiat grodziski, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki o numerach ewidencyjnych 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5. 809/6,809/7,809/8 powstały na skutek podziału działki 809 (wcześniejszy nr ew. 6/1), którą nabyto w drodze umowy kupna-sprzedaży od osoby fizycznej. Wnioskodawca zamierza sprzedać wyżej wymienione działki.

Wnioskodawca uzyskał w gminie decyzję o warunkach zabudowy oraz decyzję podziałową (decyzja nr X), obie dla działki o numerze ewidencyjnym 809, na podstawie których działka nr 809 została podzielona na 8 mniejszych działek. Wnioskodawca nie uzyskał warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału oraz otrzymał z Urzędu Gminy J zaświadczenie, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy oraz powyższe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki o numerach ewidencyjnych 809/1, 809/2, 809/3,809/4, 809/5, 809/6,809/7, 809/8 są użytkami rolnymi (grunty orne - RV oraz pastwiska trwale - RIV).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt 1 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli

1. w miejscu położenia działek nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (gdzie działka miałaby status budowlany),
2. nie zostały wydane warunki zabudowy dla działek powstałych z podziału (gdzie działki otrzymałyby przeznaczenie budowlane),
3. w ewidencji gruntów działki mają charakter użytków rolnych, to prawidłowym jest zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1034), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 647) stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010r., Nr 193, poz. 1287), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z powyższych przepisów wynika, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej przeznaczony pod zabudowę. Jeżeli natomiast planu nie ma, charakter terenu wyznacza decyzja zakwalifikowania danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że dla obszaru tego została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wynika z wniosku teren, na którym zostały wydzielone przedmiotowe działki nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wskazał również, że dla działki nr 809, z której wydzielono 8 mniejszych działek będących przedmiotem sprzedaży wydana została decyzja o warunkach zabudowy. W przypadku uzyskania dla omawianego terenu (działka nr 809) ww. decyzji, zdaniem tut. Organu, fakt ten przesądza już o rzeczywistej klasyfikacji tego terenu, jako przeznaczonego pod zabudowę, natomiast podział tej nieruchomości na mniejsze działki nie przekreśla w żaden sposób wcześniej ustalonego przeznaczenia terenu. Odnosząc się do definicji słownikowej, pod pojęciem terenu określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) rozumieć należy pewien obszar ziemi, część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem. Stąd też, każda z działek, powstała po wydzieleniu z działki 809, nadal znajdująca się na obszarze terenu, dla którego wydano decyzję o warunkach zabudowy, stanowi jego terytorialny fragment, i nie traci poprzez wydzielenie, statusu terenu przeznaczonego pod zabudowę. Tym samym bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana osobno dla każdej z 8 działek powstałych po wydzieleniu z działki nr 809.

Zatem w świetle przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności działki nr 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5, 809/6, 809/7, 809/8, o których mowa we wniosku, traktować należy jako teren przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że przy sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskujący nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, zgodnie z którym sprzedaż przedmiotowych nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 245 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie