Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 8 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania sprzedaży działki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza zbyć w drodze rokowań zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.), działkę o numerze ewidencyjnym 603/11 o powierzchni 0,0088 ha na poprawę zagospodarowania zakupionej w roku 2014 działki o nr ew. 603/9 o powierzchni 0,1530 ha, przy sprzedaży której kwotę należną powiększono o podatek VAT w stawce 23%.

Zgodnie z zaświadczeniem nr (...) działka o nr ew. 603/11 zlokalizowana jest na terenie, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta wraz z obszarem funkcjonalnym utracił ważność. Dla działki o nr ew. 603/11 nie została także wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy.

Ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że działka o nr ew. 603/11 powstała w wyniku podziału geodezyjnego działki o nr ew. 603/8 o powierzchni 0,1868 ha, która w roku 2012 została podzielona na działki o nr ew.: 603/9 i 603/10. Następnie w roku 2015 działka o nr ew. 603/10 uległa podziałowi na działki o nr ew.: 603/11 i 603/12. Podziały zostały dokonane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.) jako niesprzeczne z przepisami odrębnymi. Dla działki o nr ew. 603/8 o powierzchni 0,1868 ha wydana została decyzja Burmistrza nr (...) z dnia 31 października 2007 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji na działce o nr ew. 603/8 położonej przy ul. (...) w (...), polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą.

Gmina pismem z dnia 10 listopada 2015 r. wyjaśniła, że działka będąca przedmiotem wniosku była i jest wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Przy jej nabyciu (Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość gruntową w drodze komunalizacji w 1992 r.), Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży nieruchomości gruntowej w myśl art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.) na rzecz Nabywców, cenę zbycia należy powiększyć o należny podatek VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym w myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 2 pkt 6 definiuje towar jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicję terenu budowlanego ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 33, zgodnie z którym przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 94 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.) w przypadku braku planu miejscowego, jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu, podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi.

Dla działki o nr ew. 603/8 o powierzchni 0,1868 ha została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Z analizy zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że po dokonaniu podziału geodezyjnego działka o nr ew. 603/11 o powierzchni 0,0088 ha znajduje się na tym samym obszarze terenu, dla którego wydano decyzję o warunkach zabudowy, stanowiąc jego terytorialny fragment. W wyniku dokonanego podziału działka o nr ew. 603/11 nie straciła statusu terenu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę pomimo, że nie została dla niej wydana nowa decyzja o warunkach zabudowy.

Uwzględniając powyższe Gmina stoi na stanowisku, iż sprzedaż nieruchomości gruntowej o nr ew. 603/11, w myśl art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.), nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie stanowisko jest zgodne z interpretacjami Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 16 maja 2014 r. IPPP1/443-300/14-2/ISZ, z dnia 26 stycznia 2015 r. IPPP1/443-1299/14-2/AP oraz z dnia 9 sierpnia 2012 r. IPPP1/443-421/12-2/PR, a także wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 maja 2014 r. III SA/Wa 3015/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towaru na terytorium kraju, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza zbyć działkę o nr 603/11, która zlokalizowana jest na terenie, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił ważność. Dla działki o nr 603/11 nie została także wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy. Ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że działka o nr 603/11 powstała w wyniku podziału geodezyjnego działki o nr 603/8, która w roku 2012 została podzielona na działki o nr 603/9 i 603/10. Następnie w roku 2015 działka o nr 603/10 uległa podziałowi na działki o nr 603/11 i 603/12. Podziały zostały dokonane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jako niesprzeczne z przepisami odrębnymi. W dniu 31 października 2007 r. wydana została decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji na działce o nr 603/8, polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą. Działka będąca przedmiotem wniosku była i jest wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Przy jej nabyciu (Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość gruntową w drodze komunalizacji w 1992 r.) Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady, poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie od podatku, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W art. 2 pkt 33 ustawy zawarto definicję terenu budowlanego. W myśl tej definicji, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), która zgodnie z art. 1 ust. 1 określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Należy również zwrócić uwagę na treść art. 63 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym w odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.

Stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015, poz. 1774) podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94.

Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu ust. 2 ww. artykułu.

Natomiast art. 94 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku braku planu miejscowego jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli:

1. nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo
2. jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem podział działek w oparciu o art. 93 ustawy o gospodarce nieruchomościami może być dokonany wyłącznie wówczas, gdy przeznaczenie i możliwość zagospodarowania działek ewidencyjnych, powstałych po podziale, będzie odpowiadać przepisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gdy brak jest takiego planu, podział jest możliwy w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która określa warunki podziału i możliwość zabudowy powstałych w ten sposób działek (art. 94).

Skoro zatem w przedstawionej sytuacji, dla działki nr 603/8 wydana została decyzja o ustaleniu warunków zabudowy, to dla wydzielonych z niej działek w 2012 r. o nr 603/9 i 603/10 oraz działek o nr 603/11 i 603/12 powstałych w wyniku podziału w 2015 r. działki nr 603/10 nie istnieje konieczność wydawania nowej decyzji w odniesieniu do tego samego terenu, w sprawie tych samych warunków zabudowy powstałych działek, wyłącznie z powodu zmiany w numeracji ewidencyjnej. Należy również zauważyć, że pojęcie terenu jest pojęciem szerszym niż określenie działka, a z opisu sprawy wynika, że dla działki nr 603/8 została już wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, uwzględniająca możliwość jego zagospodarowania (budowa budynku mieszkalno-usługowego wraz z infastrukturą). Natomiast ustalenie warunków zabudowy wyodrębnionej ewidencyjnie działki gruntu jest ważne także po dokonaniu podziału tej działki.

Tym samym działkę nr 603/11 należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż według decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jest to teren przeznaczony pod budowę budynku mieszkalno-usługowego wraz z infastrukturą, a zatem do jej sprzedaży nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej części, jeśli mogą poprawić warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej części nabyć, jeżeli nie mogą być zagospodarowane jako odrębne nieruchomości. Skoro opisana we wniosku działka była i jest wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT, a przy jej nabyciu Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, to jej sprzedaż w myśl powołanego wyżej przepisu, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, przy sprzedaży działki będącej przedmiotem pytania nie należy powiększyć o należny podatek VAT ceny jej zbycia, ponieważ dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu