Interpretacja indywidualna z dnia 09.02.2011, sygn. ILPP1/443-1212/10-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat interpretacji
Opodatkowanie sprzedaży 30 działek.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W roku 1999 Wnioskodawczyni zakupiła ok. 3,68 ha ziemi - gruntu rolnego na potrzeby upraw rolnych. W roku bieżącym został uchwalony plan miejscowy i grunt ten w planie miejscowym ma przeznaczenie pod zabudowę domkami mieszkalnymi (zabudowa jednorodzinna). Po podziale w trybie rolnym powstały działki o wielkości 3000m2 o numerach 1679/1 1679/11. Obecnie plan przewiduje zabudowę wolnostojącą na działkach minimum 1000 m2 a więc przed ewentualną sprzedażą tych działek nastąpi podział na działki po 1000 m2 i wówczas ilość działek budowlanych będzie około 30 sztuk.
Zainteresowana oświadczyła, że nie jest rolnikiem, nie prowadzi działalności gospodarczej (rolniczej i poza rolniczej), nie jest płatnikiem VAT. Grunt uprawia w części na potrzeby własne, a w części leży ugorem, nie prowadzi działalności handlowej oraz nie prowadzi sprzedaży wytworzonych produktów rolnych. Na początku roku 2011 Wnioskodawczyni stanie się emerytką.
Do tej pory Zainteresowana nie sprzedawała żadnych działek. Uzyskane pieniądze ze sprzedaży zamierza przeznaczyć na zakup gruntu rolnego usytuowanego bliżej swojego miejsca zamieszkania.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedając wymienione działki będzie zobowiązana naliczyć podatek VAT 22% do ceny podstawowej (tj. cena podstawowa plus 22%)...
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić 22% podatku VAT od sprzedaży ponieważ grunt ten był zakupiony 11 lat temu i tym czasie był zakupiony z myślą o uprawach a nie do dalszej odsprzedaży celem uzyskania zysku i uprawiany był na potrzeby własne (maliny, drzewka owocowe, porzeczki i inne warzywa dla rodziny i znajomych). Zainteresowana opłaca za grunt podatek rolny mimo zmiany jego przeznaczenia z roli na grunt budowlany.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.
Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia działalność gospodarcza koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa pojęcia zamiar, jak i nie precyzuje pojęcia sposób częstotliwy, w każdym przypadku należy badać czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.
Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem, nie prowadzi działalności gospodarczej (rolniczej i poza rolniczej), nie jest płatnikiem VAT. Grunt uprawia w części na potrzeby własne, a w części leży ugorem, nie prowadzi działalności handlowej oraz nie prowadzi sprzedaży wytworzonych produktów rolnych. W roku 1999 Wnioskodawczyni zakupiła około 3,68 ha ziemi - gruntu rolnego na potrzeby upraw rolnych. W roku bieżącym został uchwalony plan miejscowy i grunt ten w planie miejscowym ma przeznaczenie pod zabudowę domkami mieszkalnymi (zabudowa jednorodzinna). Po podziale w trybie rolnym powstały działki o wielkości 3000m2 o numerach 1679/1 1679/11. Obecnie plan przewiduje zabudowę wolnostojącą na działkach minimum 1000 m2 a więc przed ewentualną sprzedażą tych działek nastąpi podział na działki po 1000 m2 i wówczas ilość działek budowlanych będzie wynosić około 30 sztuk.
Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni w związku z dostawą działek przeznaczonych pod zabudowę wolnostojącą domkami mieszkalnymi jednorodzinnymi wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. Zainteresowana co prawda zakupiła nieruchomość w roku 1999 na potrzeby upraw rolnych, ale wskutek podziału, przedmiotem dostawy może być nieruchomość składająca się z około 30 działek każda po 1000 m2. Tak przewidziana sprzedaż nie ma charakteru incydentalnego czy też sporadycznego, a częstotliwy i zorganizowany. W takim przypadku, dostawy kilkudziesięciu działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. W ten sposób Zainteresowana wypełni definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, i wystąpi w związku z dostawą przedmiotowych działek w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podkreślenia wymaga fakt, iż nabycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny czy też spadku lecz przedmiotowy grunt został zakupiony. Zorganizowana sprzedaż, którą Wnioskodawczyni ma zamiar przeprowadzić wskazuje, iż grunt ten został nabyty w celu wykorzystania w działalności gospodarczej działalności handlowej.
W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.
Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., a wprowadzonego ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów w niektórych przypadkach może jednakże skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z tym przepisem kryterium wyłączającym ze zwolnienia od podatku jest przeznaczenie terenu pod zabudowę, nie zaś rzeczywisty sposób wykorzystania działek lub rodzaj gruntu. Bez znaczenia jest fakt, iż Wnioskodawczyni opłaca podatek rolny mimo zmiany przeznaczenia gruntu.
W omawianej sprawie, Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży gruntu objętego miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Tak więc, jego sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.
Reasumując, sprzedaż działek w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. Zainteresowana wskutek sprzedaży podzielonego gruntu w opisanych okolicznościach stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług już z chwilą pierwszej transakcji i będzie na niej ciążył obowiązek zapłaty podatku z tytułu przeprowadzonej transakcji. Tym samym Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zarejestrowania się jako podatnik VAT. Opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki 23% będzie również podlegała dostawa kolejnych działek.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu