Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 28.02.2006, sygn. ZP/443-462/05, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usług, postanawia uznać za nieprawidłowy pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca udziela oprocentowanych pożyczek pracownikom Spółki, na podstawie uregulowań wewnętrznych w tym zakresie, a także w niewielkim zakresie zewnętrznym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Spółka wskazuje, iż udzielanie pożyczek pracownikom następuje w ściśle określonych terminach, bądź w wyjątkowych przypadkach na wniosek potencjalnego pożyczkobiorcy. Część z tych pożyczek udzielana jest pracownikom w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych ( około 40% wartości wszystkich pożyczek ). Ponadto, Podatnik informuje, iż udzielanie pożyczek podmiotom gospodarczym ma charakter sporadyczny i jest dokonywane przez Spółkę rzadko. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż Jej główny zakres działalności tj. produkcja i sprzedaż kosmetyków, nie obejmuje usług pośrednictwa finansowego, pomimo, że działalność taka jest ujęta w statucie Spółki jako działalność, którą może Ona prowadzić. Wartość obrotu związanego z udzielonymi pożyczkami nie przekracza 0,5% rocznej wartości obrotu realizowanego przez Spółkę. Ponadto, Wnioskująca wskazuje, że zgodnie z klasyfikacją statystyczną usługi te powinny zostać uznane za usługi pośrednictwa finansowego wymienione w poz. 3 załącznika 4 do ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z następującymi pytaniami:

1. Czy w przypadku, gdy pożyczki są udzielane przez Spółkę na rzecz pracowników w dosyć regularnych odstępach czasu, lecz ich udzielanie stanowi jedynie działalność poboczną Spółki i dotyczy niewielkich kwot, Spółka powinna uiszczać podatek PCC od wartości tych pożyczek, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też należy uznać, iż udzielane pożyczki powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o PCC, powinny być zwolnione z PCC?

2. Czy w sytuacji, gdy Spółka udziela pożyczek innym podmiotom gospodarczym i działalność ta ma charakter sporadyczny, należy zastosować również zwolnienie z podatku PCC i uznać, iż pożyczki takie powinny podlegać przepisom ustawy o VAT?

Zdaniem Podatnika, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnieniu z podatku od towarów i usług podlegają usługi pośrednictwa finansowego wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy ( co obejmuje również udzielanie przez podatników pożyczek ). Jednakże, w opinii Spółki, na podstawie przepisów art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu służącego do obliczenia proporcji, o której mowa w ust. 3 tegoż artykułu, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie. Zdaniem Wnioskującej, oznacza to, że w przypadku takich czynności nie jest możliwe opodatkowanie ich podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Spółka uważa, iż udzielanie przez Nią pożyczek na rzecz innych podmiotów gospodarczych oraz pracowników powinno być potraktowane jako działalność prowadzona sporadycznie, która nie powoduje konieczności jej opodatkowania podatkiem VAT.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Organy podatkowe muszą jednak w świetle art. 15 w/w ustawy przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej. Oznacza to, że organy podatkowe nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie uprawniają bowiem organów podatkowych do wydawania opinii interpretacyjnych dotyczących klasyfikacji statystycznych świadczonych usług.

Wobec powyższego, tutejszy organ podatkowy (jako niewłaściwy rzeczowo) nie weryfikował zasadności zaklasyfikowania wskazanej przez Spółkę usługi do usług pośrednictwa finansowego. Odpowiedzialność w tym zakresie ciąży na Podatniku. Ponieważ jednak Wnioskująca podaje, iż świadczone usługi są usługami pośrednictwa finansowego wymienionymi w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, poniższa interpretacja opiera się zatem na wskazanej we wniosku klasyfikacji świadczonej usługi.

Stosownie do przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. ), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 przywoływanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W ocenie tutejszego organu podatkowego, czynność udzielania przez Spółkę pożyczek podmiotom gospodarczym i pracownikom ( poza Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych )stanowi w rozumieniu cytowanych powyżej przepisów świadczenie usług.

Należy zatem stwierdzić, iż udzielanie przez Wnioskującą pożyczek pracownikom ( poza Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych ) oraz podmiotom gospodarczym stanowi czynność podlegającą regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 przywoływanej ustawy, udzielanie przedmiotowych pożyczek mieszczących się w katalogu usług finansowych wymienionych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, jest zwolnione od podatku.

Ponadto, tutejszy organ podatkowy pragnie zauważyć, że art. 90 ust. 6 ww. ustawy podatkowej, na który powołuje się Spółka, zgodnie z którym do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie, ma zastosowanie jedynie do ustalenia obrotu niezbędnego w celu prawidłowego wyliczenia proporcji służącej do określenia podatku naliczonego do odliczenia. Przepis ten nie reguluje kwestii uznania danej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jej nie opodatkowania tym podatkiem.

Ustosunkowując się do kwestii udzielania pracownikom oprocentowanych pożyczek z Z.F.Ś.S., należy stwierdzić, iż czynności tych nie można uznać za podlegające opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w art. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) przez działalność socjalną należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej-rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Podana wyżej definicja działalności socjalnej obejmuje dwie zasadnicze grupy: pierwsza - świadczenie usług, a druga - pomoc materialną. Niewątpliwie udzielanie przez pracodawcę pożyczek pracownikom z Z.F.Ś.S. nie jest świadczeniem usług, lecz stanowi pomoc materialną. Z tego też względu udzielanie pożyczek z Z.F.Ś.S. nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi czynności określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 przywoływanej ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.