Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 06.09.2006, sygn. ŁUS-III-2-443/125/06/MJS, Łódzki Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 06.06.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonym w ustawie z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) czynności udzielania oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz uwzględniania tej czynności przy tzw. proporcjonalnym odliczaniu podatku naliczonego, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Z w/w wniosku wynika, że Spółka w ramach gospodarowania środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udziela swoim pracownikom pomocy materialnej w postaci oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych. Jak informuje Podatnik, są to czynności występujące sporadycznie. Podatnik w piśmie z dnia 26.07.2006r. nie wskazał grupowania PKWiU właściwego dla czynności polegającej na udzielaniu pracownikom oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stwierdzając, iż są to czynności wewnątrzzakładowe nie podlegające klasyfikowaniu według PKWiU. Jednakże z pisma Spółki z dnia 28.08.2006r. oraz załączonej do niego opinii klasyfikacyjnej Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi wynika, iż usługi polegające na udzielaniu własnym pracownikom pożyczek na cele mieszkaniowe z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe", a w świetle Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18.03.1997 r. (Dz.U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.), którą nadal stosuje się do celów podatkowych, mieściły się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym". Podatnik informuje, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, obok czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wykonuje następujące czynności zwolnione od podatku od towarów i usług: usługi najmu lokali mieszkalnych oraz sporadycznie - sprzedaż towarów (urządzeń) używanych spełniających ustawowe wymogi zwolnienia.

W związku z powyższym stanem faktycznym, Podatnik zadał pytanie, czy udzielanie oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy ma wpływ na rozliczanie podatku naliczonego według procedury określonej w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług (tzw. proporcjonalne odliczenie podatku).

Podatnik uważa, że udzielanie oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Spółki pomoc materialna w postaci oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, ponieważ nie można uznać działalności socjalnej za świadczenie usług finansowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, w opinii Spółki, nie ma obowiązku wykazywania tych czynności w deklaracji VAT-7, ani uwzględniania ich przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik zauważa, iż udzielanie pożyczek w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych zostało określone jako pomoc materialna i wyraźnie zostało oddzielone od usług. Udzielanie tych pożyczek pracownikom nie ma na celu osiągnięcia zysku przez firmę, ponieważ pracodawca wykonuje jedynie czynności administrowania środkami Funduszu obowiązkowo tworzonego na podstawie przepisów prawa. Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, uzyskane od pożyczek odsetki przekazywane są na rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odsetki te zwiększają środki Funduszu i nie stanowią w żaden sposób przychodu dla firmy. Zdaniem Spółki, w/w pożyczki stanowią pomoc materialną dla pracowników, udzielaną zgodnie z ustawą o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie stanowią natomiast świadczenia usług finansowych przez Spółkę i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie są usługami świadczonymi ze środków własnych pracodawcy jako podatnika. Spółka wskazuje, iż:
1. Udzielanie opisanych pożyczek wynika z nałożonego na Spółkę jako pracodawcę obowiązku tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - na mocy ustawy z dnia 04.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335, z późn zm.). Wszystkie działania pracodawcy w tym zakresie wynikają jedynie z działalności socjalnej zakładu, a nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą, ani z założeniem osiągania zysku. Tak więc, działalność socjalna, zdaniem Spółki, pozostaje poza ustawową definicją działalności gospodarczej i stanowi jedynie administrowanie środkami Funduszu zgodnie z przepisami prawa.
2. Odsetki od udzielonych pożyczek zasilają Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i nigdy nie są wykazywane jako przychody Spółki.
3. Udzielanie pożyczek z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i pobieranie z tego tytułu odsetek kierowanych na wyodrębnione konto Funduszu to zdarzenia sporadyczne.
4. Świadczenia w postaci udzielenia pożyczki nie można, w opinii Spółki, utożsamiać z dostawą towarów, czy też świadczeniem usług.
5. Pożyczek udzielanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie można, według Podatnika, w żaden sposób traktować jako pożyczek udzielanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych. Spółka nie ma w zakresie swojej działalności takich usług i nie udzielałaby takich pożyczek, gdyby nie wymóg ustawowy.
Podatnik uważa, iż wykonywana przez niego czynność związana z w/w pożyczkami mieszkaniowymi nie jest sklasyfikowana według PKWiU, gdyż jest wyłącznie czynnością administrowania Funduszem, który powstaje z mocy prawa i jest związany wyłączenie z czynnościami wykonywanymi wewnątrz zakładu - a takie czynności, jako czynności wewnątrzzakładowe nie są klasyfikowane na podstawie pkt 5.3.1. Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, opublikowanych jako Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 06.04.2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 89, poz. 844). Spółka wskazuje, iż obowiązek prowadzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wynika z przepisów prawa i zgodnie z tymi przepisami przedsiębiorca jest zobowiązany wyłącznie do administrowania środkami Funduszu. Według Spółki, jest to obowiązek podobny do obowiązku obejmującego wypłacanie pracownikom wynagrodzeń, udzielanie urlopów, wydawanie odzieży ochronnej. Podatnik zauważa, iż firma została powołana do innych celów niż udzielanie pracownikom pożyczek mieszkaniowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zdaniem Spółki, czynności polegające na udzielaniu w/w pożyczek wykonywane są tylko wewnątrz zakładu i jedynie na potrzeby pracowników Spółki i nie dotyczą ani innych podmiotów, ani generalnie ludności, w związku z czym nie mogą być klasyfikowane według PKWiU. Wreszcie, Spółka uważa, iż przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie należy uwzględniać oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych udzielanych pracownikom ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, gdyż udzielanie takich pożyczek nie stanowi działalności gospodarczej Podatnika i jest podobne do czynności takich jak wypłacanie przez filię holdingowi odsetek wynikających z udzielonych pożyczek - w sytuacji, gdy operacje kredytowe nie stanowią działalności gospodarczej holdingu oraz uzyskiwanie dywidend nie wynikających bezpośrednio z działalności gospodarczej, które to czynności Europejski Trybunał Sprawiedliwości w swoich orzeczeniach C-142/99 i C-333/91 wyłączył ze struktury sprzedaży wymienionej w art. 19 VI Dyrektywy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalnośćproducentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle powyższego należy zauważyć, iż udzielanie pracownikom oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). W przypadku takich pożyczek, mamy bowiem do czynienia z konkretnym świadczeniem wykonywanym przez Spółkę (za wynagrodzeniem w postaci odsetek) na rzecz pracowników - określonych osób fizycznych, będących podmiotami odrębnymi od Spółki. Nie zachodzą tu więc czynności wewnątrzzakładowe, do których odwołuje się Spółka we wniosku, gdyż czynności takie występują wyłącznie wtedy, gdy wykonywane są w ramach jednego podmiotu (np. przesunięcie towaru między poszczególnymi magazynami należącymi do tego samego podmiotu gospodarczego, tego samego podatnika).

Wbrew twierdzeniom Spółki, udzielanie w/w pożyczek stanowi czynność wykonywaną przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, innymi słowy: czynność wykonywaną przez Spółkę działającą w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z treści art. 15 ust. 1 in fine oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, iż działalnością gospodarczą jest wszelka działalność usługodawców oraz, że dla uznania danego usługodawcy za podatnika nie jest konieczne stwierdzenie, iż wykonywane przez niego czynności (usługi) mają cel lub rezultat zarobkowy. Wyżej powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w przeciwieństwie do przepisów ustawy z dnia 02.07.2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), określając pojęcie działalności gospodarczej, nie wskazują, iż działalnością taką jest tylko działalność o charakterze zarobkowym (z wyjątkiem przypadku wykorzystywania w sposób ciągły towarów lub wartości niematerialnych i prawnych, kiedy to dla uznania, iż czynność ta wykonywana jest w ramach opodatkowanej podatkiem od towarów i usług działalności gospodarczej musi ona mieć cel zarobkowy - art. 15 ust. 2 zdanie 2 ustawy ustawy o podatku od towarów i usług). W konsekwencji, działalność gospodarcza podatnika podatku od towarów i usług, może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysków, gdyż w jej ramach podatnik może też dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe (np. celów kulturalnych, socjalnych, społecznych). Ponadto, należy podkreślić, iż działalność socjalna wykonywana zgodnie z nakazem ustawy z dnia 04.03.1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r., Nr 70, poz. 335 ze zm.), stanowi nieodłączny element działalności gospodarczej Podatnika, gdyż Podatnik nie wykonywałby działalności socjalnej, gdyby nie był do tego zobowiązany przez ustawę w związku z prowadzeniem swojej podstawowej działalności wymagającej zatrudniania pracowników.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22 % (...). Art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy stanowi natomiast, iż zwolnione od podatku są usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. Pod poz. 3 przedmiotowego załącznika wymieniono jako zwolnione od podatku usługi pośrednictwa finansowego (sekcja J ex 65-67) z wyłączeniem:
1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, 00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ścigania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

W obliczu brzmienia powyższych przepisów należy stwierdzić, iż to jaka stawka podatku od towarów i usług jest właściwa dla opisanych we wniosku Podatnika usług polegających na udzielaniu oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz, czy usługi te nie podlegają przypadkiem zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zależy od klasyfikacji statystycznej tych usług. Jak wskazano w Komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24.01.2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Tak, więc to Spółkę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania czynności polegających na udzielaniu pracownikom oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W związku z powyższym oraz faktem, iż zgodnie z przedstawioną opinią Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi usługi polegające na udzielaniu pracownikom oprocentowanych pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym", należy stwierdzić, iż są one zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy. Usługi takie należy wykazywać w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż zwolnioną z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jeśli podatnik wykorzystuje nabywane usługi i towary zarówno do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi prawo to nie przysługuje (np. czynności opodatkowanych i zwolnionych), powinien odrębnie określić kwoty podatku naliczonego związane czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 cyt. ustawy). Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego o których mowa wyżej, podatnik ma prawo pomniejszyć podatek należny tylko o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego (art. 90 ust. 2 cyt. ustawy). W celu skorzystania z uprawnienia do tzw. częściowego odliczenia podatku naliczonego, należy ustalić właściwą proporcję, zgodnie z zasadami określonymi w art. 90 ust. 3-10 w/w ustawy. Art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja (art. 90 ust. 4 cyt. ustawy). Ponadto w myśl art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje jak należy definiować pojęcie "sporadycznie" odnoszące się zarówno do transakcji dotyczących nieruchomości, jak i transakcji finansowych. Również regulacje zawarte w art. 19 VI Dyrektywy Rady z dnia 17.05.1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), którego odzwierciedleniem jest przepis art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, choć odwołują się do pojęcia "transakcje sporadyczne", nie definiują go. W tym zakresie można więc odwołać się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS). Z orzeczenia ETS z dnia 11.07.1996 r. nr C-306/94 oraz orzeczenia z dnia 29.04.2004r. nr C-77/01 wynika w szczególności, iż transakcja nie może być uznana za sporadyczną, jeśli stanowi bezpośrednią, stałą i istotną część (rozszerzenie) działalności gospodarczej podatnika. Wobec tego, za sporadyczną nie można uznać działalności, która jest "wbudowana" w schemat funkcjonowania przedsiębiorstwa i nie jest jego działalnością poboczną. Z powoływanego orzecznictwa ETS wynika, iż istotną przesłanką uznania transakcji za sporadyczną jest też niewielki poziom wykorzystania zasobów przedsiębiorstwa - zwłaszcza zasobów, których nabycie wiązało się z powstaniem podatku naliczonego. Podsumowując, jeśli transakcja wiąże się z użyciem niewielkich zasobów przedsiębiorstwa oraz nie stanowi bezpośredniej, stałej i istotnej części działalności gospodarczej podatnika, to mamy do czynienia z transakcją. W tym zakresie pomocne może być również odwołanie się do językowego znaczenia słowa "sporadyczny". W ujęciu słownikowym "sporadyczny" oznacza zjawiający się, następujący rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2002r.). Ustawowe pojęcie "transakcje dokonywane sporadycznie" należy zatem rozumieć jako transakcje w zakresie działalności niemającej charakteru podstawowej działalności podatnika, występujące rzadko, nieregularnie, a więc nie stanowiące celu samego w sobie prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik wskazuje, iż usługi udzielania pracownikom pożyczek mieszkaniowych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wykonuje sporadycznie. Ponadto, nie ulega wątpliwości, iż choć udzielanie takich pożyczek mieści się w zakresie działalności Spółki wykonywanej w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, to stanowi jedynie uboczną część działalności gospodarczej Spółki, która nie angażuje znacznych zasobów przedsiębiorstwa. Udzielanie w/w pożyczek mieszkaniowych nie stanowi dla Podatnika celu samego w sobie, lecz jest tylko wypełnieniem obowiązku w zakresie działalności socjalnej, nałożonego na Podatnika jako pracodawcę przez ustawę.

W rezultacie, skoro udzielanie pracownikom pożyczek mieszkaniowych ze Środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych należy do usług finansowych wymienionych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, to obrót osiągnięty z tytułu udzielania tych pożyczek w sposób sporadyczny, nie powinien być uwzględniany przy wyliczaniu przez Podatnika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług. Brak obowiązku uwzględniania tego obrotu przy wyliczaniu w/w proporcji wynika jednak z dyspozycji art. 90 ust. 6 ustawy, a nie z faktu, iż udzielanie pożyczek z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko wyrażone przez Podatnika we wniosku z dnia 06.06.2006r. (uzupełnionym pismem z dnia 26.07.2006r.), jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.