Temat interpretacji
W związku z art. 27 ust.3 pkt 2 i 4 pkt. 4, art.43 ust.1 pkt 1, art. 106 ust.7 oraz art.109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług / Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ i po rozpatrzeniu wniosku o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania odsetek od udzielonej pożyczki, Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę w w/w wniosku jest nieprawidłowe.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca spłaca co kwartał odsetki i kapitał od pożyczki gotówkowej otrzymanej od swojej Spółki " matki " z Francji zidentyfikowanej dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych dostaw. W związku z tym wnioskodawca pyta: czy spłatę odsetek od udzielonej pożyczki należy traktować jak import usługi finansowej, wystawić fakturę wewnętrzną i ujmować w rejestrze sprzedaży, w rejestrze zakupu oraz wykazywać w deklaracji VAT-7 jako import usług?
We własnym stanowisku wnioskodawca pisze, że fakt udzielenia pożyczki pomiędzy podmiotami niebędącymi bankami nie jest usługą pośrednictwa finansowego, a spłata odsetek od pożyczki nie stanowi importu usług.
Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego informuje, że przedstawione stanowisko jest błędne i wyjaśnia.
Świadczenie usług finansowych nie jest wyłącznie domeną banków. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług / Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm./ w grupie usług finansowych wykazano usługi udzielania pożyczek, świadczonych poza systemem bankowym, pozostałe, /PKWiU 65.22.10-00.90/. Ostatecznie z jakiego rodzaju czynnością mamy do czynienia decyduje Główny Urząd Statystyczny, który jest uprawniony do określania klasyfikacji wyrobów i usług. Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego wskazuje jednocześnie, że zgodnie z pkt 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług przywołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków producenta / usługodawcy / tego produktu. Wynika to z faktu, że właśnie producent / usługodawca / posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć produkt, podmiot może zwrócić się o pomoc do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.
Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz podane wyżej przepisy należy uznać, że mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem usług finansowych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że do ostatecznego zaklasyfikowania czynności uprawniony jest GUS.
Zgodnie z art. 27 ust.3 pkt 2 i ust.4 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług / Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ w przypadku gdy usługi finansowe są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Z powyższych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania świadczonej usługi przez kontrahenta z Francji będzie Polska. Rozliczenie podatku VAT nastąpi zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 cytowanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług przez usługobiorcę, czyli Waszą Spółkę na zasadzie importu usług. Na podstawie art.106 ust. 7 cytowanej wyżej ustawy o VAT należy wystawić fakturę wewnętrzną i ująć w ewidencji i deklaracji podatkowej VAT-7, zgodnie z zapisem art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Jednocześnie Naczelnik DWUS wskazuje, że tego rodzaju usługa, zgodnie z art.43 ust.1 pkt 1, /zał. Nr 4 poz.3/, ustawy o VAT jest zwolniona z podatku od towarówi usług.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.