Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.03.2006, sygn. PP/443-19/2005, Urząd Skarbowy w Śremie

Temat interpretacji

W dniu 14.12.2005r (uzupełnienie dnia 30.12.2005r.) wpłynął do tutejszego organu podatkowego pisemny wniosek Podatnika o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskodawca pyta : czy opłaty roczne, pobierane przez gminę, od użytkowników wieczystych, których prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na podstawie art.80 ust.2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1990r. Nr 79, poz. 464) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina, na podstawie decyzji administracyjnej, przekazała w wieczyste użytkowanie, osobom fizycznym i prawnym, nieruchomości stanowiące jej własność. Decyzje wydawane były przez Zarząd Miejski oraz Wojewodę Poznańskiego na podstawie art.80 ust.2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991r. Nr 30, poz. 127) oraz art. 2 ust.1 ustawy z dnia 29 września 1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1990r. Nr 79, poz. 464). Ostateczne decyzje stanowiły podstawę wpisu prawa użytkowania wieczystego do ksiąg wieczystych.

Według wnioskodawcy opłaty roczne, pobierane przez gminę, od użytkowników wieczystych, których prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione w drodze decyzji administracyjnej, w związku z art.15 ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po analizie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Śremie postanawia uznać stanowiskownioskodawcy za prawidłowe.

Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r.o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r. Nr 261, poz.2603 ze zm.).

Zgodnie z art.232 Kodeksu cywilnego, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.Ponadto na podstawie art.27 ust.1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.Ustawodawca dopuścił jednak wyjątki w tym zakresie. Dotyczy to sytuacji, gdy samo ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nastąpiło z mocy prawa, w drodze decyzji administracyjnej (por. art.200 ust.1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 21sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ).

Zgodnie z art.232 Kodeksu cywilnego, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.Ponadto na podstawie art.27 ust.1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.Ustawodawca dopuścił jednak wyjątki w tym zakresie. Dotyczy to sytuacji, gdy samo ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nastąpiło z mocy prawa, w drodze decyzji administracyjnej (por. art.200 ust.1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 21sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ).

Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie mieści się w definicji dostawy towarów zawartej w art.7 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie daje bowiem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, ani nie zostało wymienione pośród praw wskazanych w tym przepisie. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy VAT.Ponieważ ustanowienie prawa użytkowania wieczystego jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towarów uznać należy, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art.8 ust.1 w/w ustawy. Usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22%, zgodnie z art.41 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług .

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż organy władzy publicznej oraz urzędy je obsługujące są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego opłata roczna za wieczyste użytkowanie gruntu, ustanowione w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na podstawie art.80 ust.2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia. Interpretacja ta jest wiążąca do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.