Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 01.02.2006, sygn. PP III 443/1760/05/PO, Izba Skarbowa we Wrocławiu

Temat interpretacji

W oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko prezentowane przez Podatnika jest prawidłowe.

W dniu 21.11.2005 r. Strona złożyła zażalenie, zarzucając wspomnianemu postanowieniu:

• niezgodność z przepisami ustawy o VAT tj. art. 90 w obecnie obowiązującym brzmieniu;
• niezgodność z VI Dyrektywą Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC);
• niezgodność z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności wyrokami, które zapadły w sprawach C-204/03 oraz 243/03.

W związku z powyższym Strona wniosła o jego zmianę.

Dyrektor Izby Skarbowej po przeanalizowaniu akt sprawy stwierdził, iż odwołanie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie.

Po pierwsze, całkowicie niezrozumiały jest ? podniesiony w zażaleniu ? zarzut niezgodności udzielonej interpretacji z przepisami ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym po 31.05.2005 r. Zapytanie Podatnika wyraźnie przecież dotyczyło stanu prawnego obowiązującego w okresie pomiędzy 01.05.2004 r. a 31.05.2005 r., a w tym zakresie interpretacja jest niewątpliwe prawidłowa. Otrzymywane przez niego dotacje mają charakter podmiotowy, toteż nie są wliczane do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie natomiast z art. 90 ust. 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31.05.2005 r. tego typu dotacje należało ujmować w mianowniku proporcji liczonej na podstawie art. 90 ust. 2 i 3 ustawy (jeżeli oczywiście podatnik zobowiązany był to stosowania proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego). Zauważyć należy iż zgodnie z ust. 4 artykułu 90 proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego ustalana jest proporcja. Zatem podatnik, jeżeli jest zobowiązany do rozliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem ww. przepisów za podstawę ustalenia proporcji przyjmuje wielkości obrotu osiągnięte w roku poprzednim, w tym przypadku w roku 2004. Natomiast fakt zmiany przepisów dotyczących zasad określenia proporcji znajduje swoje zastosowanie dopiero po zakończeniu roku. Zmiana ustawy, która weszła życie 01.06.2005 r. pozwoli Stronie zniwelować skutki obowiązywania art. 90 ust. 7 w okresie pomiędzy 01.01.2005 r. a 31.05.2005 r. dzięki instytucji korekty kwoty podatku naliczonego, którą przewiduje art. 91 ustawy. Otóż wobec braku przepisów przejściowych ostateczny współczynnik dla dokonania korekty za rok 2005 r. należy wyliczyć w oparciu o nowe zasady tzn. bez uwzględnienia w mianowniku proporcji kwoty subwencji innych niż określone w art. 29 ust. 1. Wspomnianej korekty należy dokonać w deklaracji za pierwszy okres rozliczeniowy 2006 r.

Pozbawione są również podstawy twierdzenia Strony jakoby art. 90 ust. 7 został uchylony ze względu na jego niezgodność z postanowieniami VI Dyrektywy oraz orzecznictwem ETS. Art. 19(1) Dyrektywy wyraźnie przewiduje, że ?(...) Państwa członkowskie mogą także uwzględnić w mianowniku kwotę subsydiów innych niż wymienione w art. 11(A)(1)(a)? ? czyli subsydiów nie wliczanych do podstawy opodatkowania. W okresie od 01.05.2004 r. a 31.05.2005 r. polski ustawodawca skorzystał z takiej możliwości, później jednak ? z korzyścią dla podatników ? zrezygnował z takiego zapisu i uchylił ust. 7 artykułu 90 ustawy o VAT. Nie sposób więc dopatrzyć się sprzeczności uchylonego art. 90 ust. 7 z zasadami określonymi w VI Dyrektywie. W odniesieniu natomiast do przywołanych orzeczeń należy zauważyć, że nie dotyczą one kwot ujmowanych w mianowniku w przypadku proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego. W pierwszym z wyroków, zapadłym w sprawie C-204/03 Komisja przeciwko Królestwu Hiszpanii, ETS stwierdził niedopuszczalność stosowania odliczenia proporcjonalnego wobec podatników wykonujących wyłączenie czynności podlegające opodatkowaniu (a takiego rozwiązania polska ustawa nie przewidywała i nie przewiduje). W sprawie C-243/03 Komisja przeciwko Republice Francuskiej Trybunał orzekł zaś o niedopuszczalności ograniczenia odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem dóbr inwestycyjnych z tego powodu, że zostały one sfinansowane z otrzymanej przez podatnika subwencji.

Reasumując interpretacja udzielona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego była prawidłowa i nie naruszała postanowień polskiej ustawy o VAT, VI Dyrektywy ani też orzecznictwa ETS.