Interpretacja indywidualna z dnia 17.03.2011, sygn. ILPP1/443-1324/10-8/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych wykonywanych przez pielęgniarki oraz zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie oraz usług transportu wewnątrzszpitalnego wykonywanych przez sanitariuszy i salowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 14 i 17 stycznia 2011 r.) oraz z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 1 lutego 2011 r.), a także z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 8 i 10 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych wykonywanych przez pielęgniarki jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie oraz usług transportu wewnątrzszpitalnego wykonywanych przez sanitariuszy i salowe jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych wykonywanych przez pielęgniarki a także zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie oraz usług transportu wewnątrzszpitalnego wykonywanych przez sanitariuszy i salowe. W dniach 14 i 17 stycznia 2011 r. i 1 lutego 2011 r. oraz 8 i 10 marca 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, a w dniu 1 lutego 2011 r. o aktualny odpis KRS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie jest ZOZ-em ani nie świadczy usług przez lekarzy, dentystów, położne, psychologów czy też inne osoby świadczące usługi medyczne. Jednakże, wykonuje usługi, które pozostają w ścisłym związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, i świadczy je na rzecz pacjenta na podstawie umowy podpisanej z Zakładem Opieki Zdrowotnej, a są to usługi następujące:

• czynności pomocnicze i pielęgnacyjne przy pacjencie,
• transport wewnątrzszpitalny.

Obecnie Spółka świadczy usługi jako zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, oraz interpretacji GUS-u, sklasyfikowane jako usługi pod symbolem PKWiU 85.

Pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż świadczone usługi sklasyfikowane zostały stosownie do treści pisma GUS dnia 25 października 2007 r. pod symbolem PKWiU z roku 2004 85.14.18-00.00 usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, pod symbolem PKWiU z roku 2008 86.90.19.0 pozostałe usługi w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowane. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż usługi te wykonywane są przez sanitariuszy i salowe-porządkowe pod bezpośrednim nadzorem zatrudnionych przez Spółkę pielęgniarek i lekarzy.

Z kolei pismem z dnia 1 marca 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż aktualnie usługi pomocnicze i pielęgnacyjne przy pacjencie są wykonywane m. in. przez zatrudniane przez Wnioskodawcę pielęgniarki wykonujące zawód medyczny w myśl ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz. U. z 1999 r. Nr 151, poz. 1217 ze zm.). Natomiast w zakresie transportu wewnątrzszpitalnego sposób wykonywania usług pozostał bez zmian.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT zastosować świadcząc od 1 stycznia 2011 r. usługi w zakresie opieki medycznej, określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie świadczy usługi zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz interpretacji GUS-u, oraz sklasyfikowane jako usługi pod symbolem PKWiU 85 (...).

Zainteresowany informuje, że zakres usługi się nie zmienił, i od 1 stycznia 2011 r. będzie świadczyć taki sam zakres usług pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie oraz transport medyczny wewnątrz szpitala, dlatego też uważa, że usługi pomocnicze, pielęgnacyjne przy pacjencie oraz transport medyczny wewnątrz szpitala świadczony przez pracowników Spółki na rzecz pacjentów Szpitala na podstawie umowy zawartej z ZOZ-em, w trybie ustawy o Zamówieniach Publicznych, powinien być usługą zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko powyższe wynika z faktu, iż zmiana stawki podatku VAT na usługi świadczone w ww. zakresie ze zwolnionej na 23%, spowoduje, iż ZOZ-y nie udźwigną tych kosztów, a ponadto wieloletnie kontrakty zawarte w trybie zamówień publicznych nie zezwalają na dokonywanie zmian kosztów wykonania zamówień publicznych w takim zakresie. Dlatego też Wnioskodawca zwraca się o pilne zajęcie stanowiska w tej sprawie.

Spółka oświadcza, że nie jest objęta kontrolą podatkową, nie toczy się postępowanie podatkowe ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych wykonywanych przez pielęgniarki,
• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie oraz usług transportu wewnątrzszpitalnego wykonywanych przez sanitariuszy i salowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł ten został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są usługi medyczne, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do przepisów o statystyce publicznej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.), oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Przepisem art. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzono do art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, następujące zwolnienia podatkowe.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez:

1. lekarzy i lekarzy dentystów,
2. pielęgniarki i położne,
3. osoby wykonujące inne zawody medyczne, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.),
4. psychologów.

Zgodnie natomiast z powołanym art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, przez osobę wykonującą inny zawód medyczny należy rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Należy zauważyć, że przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18 i pkt 19 stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) i lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają świadczenia opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie, a także opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologów i osoby wykonujące inne zawody medyczne, o których mowa w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż zwolnienie od podatku usług w zakresie opieki medycznej od 1 stycznia 2011 r. ma charakter podmiotowo przedmiotowy (a nie jak wcześniej przedmiotowy). Z tego względu oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę. Ze zwolnienia korzystają usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez zakłady opieki zdrowotnej, bądź przez określonych przedstawicieli zawodów medycznych. Obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1217 ze zm.), wykonywanie zawodu pielęgniarki polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, a w szczególności świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych oraz z zakresu promocji zdrowia.

Z ust. 2 powołanego przepisu wynika natomiast, iż udzielanie świadczeń, o których mowa w ust. 1, pielęgniarka wykonuje przede wszystkim poprzez:

1. rozpoznawanie warunków i potrzeb zdrowotnych;
2. rozpoznawanie problemów pielęgnacyjnych;
3. sprawowanie opieki pielęgnacyjnej;
4. realizację zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji;
5. samodzielne udzielanie w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych;
6. edukację zdrowotną.

W myśl ust. 3 wskazanego wyżej artykułu, za wykonywanie zawodu pielęgniarki przez osobę, o której mowa w ust. 1, uważa się również:

1. nauczanie zawodu pielęgniarki;
2. prowadzenie prac naukowo-badawczych w dziedzinie pielęgniarstwa;
3. kierowanie pracą zawodową pielęgniarek i położnych.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, wykonywanie zawodu położnej polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, a w szczególności świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych oraz promocji zdrowia, w zakresie opieki nad kobietą, kobietą ciężarną, rodzącą i położnicą oraz noworodkiem.

Osoby wykonujące powyższe zawody nabywają prawo do wykonywania zawodu pielęgniarki oraz zawodu położnej po wyczerpaniu przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie trybu postępowania dotyczącego stwierdzania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki i zawodu położnej oraz sposobu prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych (Dz. U. Nr 52, poz. 248 ze zm.), postępowania. Stosownie do § 4 cyt. rozporządzenia, podstawą do wydania zaświadczenia uprawniającego do wykonywania powyższego zawodu jest uchwała okręgowej rady pielęgniarek i położnych właściwa ze względu na miejsce wykonywania zawodu.

Z powyższych regulacji wynika zatem, iż podmiotami uprawnionymi do wykonywania świadczeń zdrowotnych posiadającymi fachowe kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych są pielęgniarki i położne. Analogicznych regulacji statuujących uprawnienia medyczne dla podmiotów takich jak salowa i sanitariusz, ustawodawca nie ustanowił.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinno odpowiadać medyczne laboratorium diagnostyczne (Dz. U. Nr 43, poz. 408 ze zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U Nr 30, poz. 300 ze zm.), na stanowisku pielęgniarki oraz położnej wymagane jest wykształcenie wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i średnie medyczne. Natomiast dla sanitariusza szpitalnego oraz starszej salowej przewiduje się wykształcenie podstawowe oraz kurs kwalifikacyjny dla sanitariuszy lub przeszkolenie w miejscu pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż wykonywanie zawodu sanitariusza lub salowej nie wiąże się jak w przypadku zawodu pielęgniarki lub zawodu położnej z postępowaniem mającym na celu nabycie fachowych kwalifikacji. Ponadto, jedynie na skutek nabycia takich kwalifikacji możliwe jest wykonywanie świadczeń zdrowotnych czy też usług medycznych.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie jest ZOZ-em ani nie świadczy swych usług przez zatrudnionych lekarzy, dentystów, położne, psychologów czy też inne osoby świadczące usługi medyczne. Jednakże, wykonuje usługi, które pozostają w ścisłym związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, i świadczy je na rzecz pacjenta na podstawie umowy podpisanej z Zakładem Opieki Zdrowotnej, a są to usługi, które polegają na czynnościach pomocniczych i pielęgnacyjnych przy pacjencie, oraz transport wewnątrzszpitalny. Ponadto, jak wyjaśnił Wnioskodawca, usługi pomocnicze i pielęgnacyjne przy pacjencie są wykonywane m. in. przez pielęgniarki wykonujące zawód medyczny w myśl ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej. Natomiast w zakresie transportu wewnątrzszpitalnego usługi te wykonują sanitariusze i salowe pod nadzorem pielęgniarek.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę nie będącego ZOZ-em usługi pomocnicze przy pacjencie wykonywane przez pielęgniarki, korzystać będą ze zwolnienia od podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, iż czynności pomocniczych w zakresie opieki medycznej dokonują pielęgniarki, skutkiem czego spełniona zostaje przesłanka określona w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. b ustawy. W konsekwencji do takich usług na ww. podstawie zasadne stanie się zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast świadczone przez Wnioskodawcę czynności pomocnicze i pielęgnacyjne przy pacjencie i usługi transportu wewnątrzszpitalnego dokonywane przez sanitariuszy i salowe nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Brak takiego uprawnienia wynika z kolei z faktu, iż usługi te nie są wykonywane przez lekarzy lub lekarzy dentystów oraz pielęgniarki i położne, a także psychologów i osoby wykonujące inne zawody medyczne. Usługi te świadczone są przez personel nieposiadający uprawnień do wykonywania usług medycznych (co potwierdza i na co wskazuje sam Zainteresowany). Fakt, iż w niniejszym zakresie sprawowany jest nadzór lekarski bądź pielęgniarski nie przesądza o wykonywaniu takich usług przez personel upoważniony do wykonywania zabiegów medycznych. Ponadto, jak wynika z zakresu świadczonych przez Zainteresowanego usług, salowa oraz sanitariusz nie wykonują czynności opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia, lecz pomocnicze lub wręcz o charakterze technicznym. W konsekwencji brak w niniejszej sprawie podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Skutkiem czego usługi te winne być opodatkowane podatkiem od towarów i usług w stawce VAT obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., tj. 23%.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku lub do uzupełnienia wniosku, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Dodatkowo tut. Organ wyjaśnia, iż wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są w terminie, o którym mowa w art. 14d ww. ustawy Ordynacja podatkowa, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosków. Ponadto, wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej załatwiane są z zachowaniem kolejności wpływu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu