Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 29.06.2005, sygn. PP I 0090/1/150/05, Dolnośląski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60/, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2005 r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 9 maja 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej określenia miejsca opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług polegających na "wypożyczaniu" pracowników jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 19 maja 2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 31 maja 2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka planuje zawrzeć umowę z kontrahentem z kraju trzeciego na "wypożyczenie" swoich pracowników na określony w umowie czas. Pracownicy ci posiadają specjalistyczną wiedzę techniczną oraz umiejętności praktyczne. Spółka, zgodnie z umową, zobowiązana jest do dostarczenia tychże pracowników w umówione miejsce w Polsce - określone w umowie, gdzie nadzór i odpowiedzialność nad nimi przejmuje kontrahent.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma wątpliwości:

• czy opisane usługi "wypożyczania" pracowników stanowią usługi dostarczania (oddelegowania) personelu, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)?
• czy w tym przypadku będzie miał zastosowanie przepis art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Spółki w przypadku opisanych usług "wypożyczania" pracowników można mówić o usłudze dostarczania (oddelegowania) personelu, co oznacza, że miejscem ich opodatkowania będzie terytorium państwa trzeciego, gdzie nabywca tej usługi ma siedzibę.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Od tej ogólnej zasady regulującej miejsce powstania obowiązku podatkowego przewidziano w ustawie o podatku od towarów i usług szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi.

Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą między innymi niektórych wymienionych w ustawie usług niematerialnych. W pkt 5 ust. 4 art. 27 ustawy wymieniono usługi dostarczania (oddelegowania) personelu. W przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
3. miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (art. 27 ust. 3 ustawy).

Ustawa o podatku od towarów i usług ani inne przepisy podatkowe nie definiują pojęć: dostarczanie czy oddelegowanie personelu. Słownik języka polskiego opisuje pojęcia:

- o oddelegować - przeznaczyć kogoś do wykonania jakiegoś zadania służbowego,

- o dostarczyć - sprawić, żeby się coś znalazło, żeby się ktoś znalazł w jakimś określonym miejscu np. dostarczyć robotników na budowę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza świadczyć usługi polegające na dostarczaniu dla nabywcy (podmiotu posiadającego siedzibę w kraju trzecim), na wskazane przez niego miejsce w Polsce, pracowników o określonych umiejętnościach i kwalifikacjach.

Usługi te, zdaniem tut. organu, mieszczą się w dyspozycji cytowanego wyżej art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy i stanowią usługi oddelegowania personelu. W konsekwencji miejsce ich opodatkowania (świadczenia) regulują normy przepisu art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy - miejscem świadczenia tych usług będzie miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (Strona nie wskazała innego stałego miejsca prowadzenia działalności czy stałego adresu kontrahenta, dla którego dana usługa będzie świadczona).

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.