Temat interpretacji

DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po rozpoznaniu zażalenia Spółki z dnia 22.03.2005 r. na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 09.03.2005 r. nr PP2/443-57/05/PG/15738 w sprawie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60)

zmienia przedmiotowe postanowienie uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest prawidłowa

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 30.12.2004 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego - w dniu 03.02.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17.02.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego - w dniu 18.02.2005 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z przepisem art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Spółka wygrała przetarg dotyczący nabycia firmy X w upadłości. Przed nabyciem przedsiębiorstwa Spółka w toku dodatkowych negocjacji zobowiązała się pokrywać koszty utrzymania i zabezpieczenia przedsiębiorstwa w okresie od otrzymania decyzji o rozstrzygnięciu przetargu do dnia podpisania umowy kupna - sprzedaży przez notariusza. W dniu 12 maja 2004 została podpisana pomiędzy stronami przedwstępna umowa sprzedaży oraz umowa dzierżawy przedsiębiorstwa. W tym też dniu przedmiot dzierżawy został wydany Spółce Y do używania. Umowa dzierżawy obowiązywała do dnia 24 maja 2004 r. tj. do dnia zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa w formie aktu notarialnego.

W dniu 31.05.2004 r. X w upadłości wystawiła fakturę VAT, która obejmuje zapłatę za koszty utrzymania i zabezpieczenia przedsiębiorstwa w okresie od otrzymania decyzji o rozstrzygnięciu przetargu tj. od dnia 24.04.2004 r. do dnia podpisania umowy kupna sprzedaży przez notariusza tj. 24.05.2004 r., stosownie do ustaleń poczynionych w toku negocjacji w dniu 02.04.2004 r. oraz czynsz dzierżawny. Wg wyliczeń Spółki Y, kwota należna z tytułu pierwszej z wykonanych czynności wynosi 25.500 PLN powiększona o 22% VAT, natomiast za czynsz dzierżawny wynosi 19.500 PLN powiększona o 22% VAT.

Przedmiotem zapytania Spółki jest kwestia nabycia prawa do odliczenia VAT naliczonego w przedmiotowej fakturze od kwoty 25.500 PLN, która ma być zapłacona tytułem refundacji (zwrotu) Spółce X w upadłości poniesionych kosztów na utrzymanie i zabezpieczenie jej przedsiębiorstwa. Zasadniczym pytaniem podatnika jest jednak, czy przedmiotowa faktura VAT w sposób prawidłowy dokumentuje czynności opodatkowane.

Zdaniem Spółki przedmiotowa faktura w tej części nie stwierdza zarówno sprzedaży towarów, jak i świadczenia usług. Tym samym powyższa faktura nie dokumentuje w sposób prawidłowy czynności opodatkowanych VAT, a co za tym idzie podatnikowi nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 09.03.2005 r., nr PP2/443-57/05/PG/15738 nie potwierdził stanowiska przedstawionego w zapytaniu i przedstawił własne stanowisko w sprawie. Zdaniem Naczelnika przedmiotowa faktura wystawiona w dniu 31.05.2004 r. w ogóle nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego o naliczony, ponieważ została wystawiona w dacie kiedy sprzedawca - spółka w upadłości utraciła już byt prawny (z powodu jej sprzedaży w dniu 24.05.2004). Zgodnie bowiem z przepisem § 14 ust. 2 pkt. 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm.) faktura wystawiona przez podmiot nieistniejący nie daje uprawnień do obniżenia podatku należnego o naliczony.

Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 22.03.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 30.05.2005 r., podnosząc, iż organ I instancji naruszył przepisy art. 14a § 3 oraz art. 120 ustawy Ordynacja podatkowa, a także przepisu art. 477 Kodeksu spółek handlowych.Zdaniem Spółki organ I instancji błędnie określił przedmiot sprzedaży, jakim w przedmiotowym przypadku jest przedsiębiorstwo Spółki a nie Spółka. Ponadto sprzedaż przedsiębiorstwa X w upadłości, nie oznacza, iż spółka ta utraciła byt prawny. Zgodnie bowiem z ogólną zasadą wyrażoną, w art. 477 Kodeksu spółek handlowych w przypadku upadłości spółki, jej rozwiązanie następuje po zakończeniu postępowania upadłościowego, z chwilą wykreślenia z rejestru.

Po rozpoznaniu złożonego zażalenia oraz akt sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza.

Oceniając powyższe zarzuty należy wskazać, iż prawo odliczenia podatku VAT uwarunkowane jest przede wszystkim przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz rozporządzeniami wykonawczymi do tej ustawy. Powoływanie się przez Spółkę na odrębne przepisy z zakresu Kodeksu spółek handlowych jest w tym przypadku bezprzedmiotowe.

Jednakże zarzut Spółki dotyczący błędnego określenia przez organ I instancji przedmiotu sprzedaży, jakim zdaniem Spółki w przedmiotowym przypadku jest przedsiębiorstwo Spółki a nie Spółka, należy stwierdzić, iż zarzut ten jest zasadny. W przedmiotowym przypadku w istocie nastąpiła sprzedaż przedsiębiorstwa - w rozumieniu art. 55 1 Kodeksu Cywilnego-Spółki, a nie sprzedaż samej Spółki.

Z informacji posiadanych przez Dyrektora tut. Izby wynika, iż firma X jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też należy uznać stanowisko Spółki za prawidłowe. Spółka ma zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dotyczącej czynszu za usługę dzierżawy w zakresie w jakim ta usługa związana jest ze sprzedażą opodatkowaną.

Dodatkowo Dyrektor tut. Izby zauważa, że jeżeli koszty utrzymania i zabezpieczenia przedsiębiorstwa, o których mowa w piśmie z dnia 30.12.2004 r., poniesione przez Spółkę X przed zawarciem umowy dzierżawy ze Spółką, nie dokumentują świadczenia usług lub też dostawy towarów na rzecz Spółki, to Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych kosztów i zabezpieczenia przedsiębiorstwa -zgodnie z postanowieniami § 14 ust. 2 pkt 2 w/w rozporządzenia Ministra Finansów.

Z w/wymienionych względów orzeczono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę; traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika (płatnika/inkasenta) następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5 z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.