Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 14.11.2005, sygn. 1433/NG/GV/443-251/2005/RW, Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów
Temat interpretacji
Zgodnie z art. 41 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stawka podatku wynosi 22 % z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7 , art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 11 zwolnione od podatku od towarów i usług są czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych nie będących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1,2,4,5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Powyższe opłaty dotyczą przede wszystkim wydatków związanych eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości.
Ponadto § 8 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), obowiązującego od dnia 19 października 2004 r., zwalnia od tego podatku czynności wykonywane na rzecz osób nie będących członkami spółdzielni, którym przysługują własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116 oraz Dz. U z 2004 r. Nr 19, poz. 177).W świetle przytoczonych wyżej przepisów opłaty pobierane zarówno od członków spółdzielni jak i osób nie będących jej członkami na podstawie przepisów art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych objęte są zwolnieniem od podatku od towarów i usług jedynie wtedy, gdy dotyczą lokali mieszkalnych.
Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000r., Nr 80, poz. 903). Przepisy ustawy o własności lokali w art. 2 ust. 1,2 i 4 stanowią, że samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu, tej ustawy jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Zatem miejsca postojowe, zarówno naziemne jak i znajdujące się w garażu podziemnym, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczone są na stały pobyt ludzi i służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Oznacza to, że czynności związane z pobieraniem opłat eksploatacyjnych za miejsca postojowe stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlegają więc opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy.
W związku z powyższym na podatniku ciąży obowiązek dokonania wpłaty zaległego podatku od towarów i usług wraz z naliczonymi przez podatnika odsetkami za zwłokę, z tytułu nieterminowej wpłaty podatku VAT. Jednocześnie podatnik zobowiązany jest dokonać korekty deklaracji za okresy w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni.
Warto zaznaczyć, iż zgodnie z art. 1 ust.2 ustawy z dnia 26.02.1982 ocenach (Dz. U. nr 27, poz. 195 ze zm.), cena towaru lub usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług obejmuje należność, o której mowa w ust. 1 wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług. Z przepisu tego wynika, iż wszędzie tam, gdzie strony nie określiły dokładnie, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się , że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca VAT. W dalszej konsekwencji Spółdzielnia dokonując wpłaty zaległego podatku VAT do Urzędu Skarbowego, oblicza podatek metodą "w stu", a zatem traktując jako podstawę opodatkowania nie kwotę netto (zgodnie z regułą ogólną określoną w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT), ale kwotę brutto.