Temat interpretacji
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w art. 29 ust. 1 stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest natomiast kwota należna z tytułu sprzedaży, obejmująca całość świadczenia należnego nabywcy, pomniejszona o kwotę należnego podatku, a także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnych charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług.
W myśl art. 119 ust. 1 cytowanej ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Z opodatkowania marży na szczególnych zasadach określonych w art. 119 korzystać mogą jedynie biura turystyczne, które działają na rzecz nabywcy usługi, we własnym imieniu i na własny rachunek. Dla realizacji usługi turystycznej nabywają towary na własną rzecz i we własnym imieniu, i tak też odsprzedają te produkty nabywcom. Nie mogą z tej formy opodatkowania korzystać agenci, którzy działają w imieniu i na rzecz innych podmiotów, tzn. w charakterze pośredników otrzymujących wynagrodzenie prowizyjne, które to podlega u nich opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Oznacza to, iż w odniesieniu do pośrednictwa przy sprzedaży usług turystyki podstawą opodatkowania jest prowizja pomniejszona o kwotę podatku należnego, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4) cytowanej wyżej ustawy.
Stosownie do przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Terminy rozpoczęcia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących w 2004 r. zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971 z późn. zm.). Z § 4 cytowanego wyżej rozporządzenia wynika, iż podatnicy rozpoczynający w 2004 roku wykonywanie czynności o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym są zwolnieni z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pośrednictwem kasy fiskalnej do dnia przekroczenia w 2004 r. kwoty obrotu w wysokości 20.000,00 zł z tytułu prowadzenia działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych. Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 273, poz. 2706) do dnia 31 grudnia 2005 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000,00zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania. Zwolnienie to, zgodnie z § 3 ust. 7 cytowanego rozporządzenia, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu 2005 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000,00 zł, z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych.
W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.) w § 5 ust. 5 postanowiono, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.
Ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w art. 30 ust. 1 pkt 4 stanowi, iż podstawą opodatkowania dla pośrednika jest kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.
W związku z powyższym dla celów określenia obowiązków ewidencyjnych pośrednika o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy brać pod uwagę kwotę wynagrodzenia stanowiącą podstawę opodatkowania VAT a nie wartość sprzedaży.
Zatem w rozważanej sprawie o obowiązku wprowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej zdecyduje wartość sprzedaży świadczonych usług we własnym imieniu i na własną rzecz oraz wartość uzyskanej prowizji z tytułu sprzedaży na rzecz lub w imieniu innych podatników nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych.