Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 08.03.2005, sygn. PP-1-443/1/05/GZ, Drugi Urząd Skarbowy w Krakowie

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie opodatkowania jednorazowych ochraniaczy na obuwie według stawki 7% stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Przedmiotem wniosku Podatnika jest zapytanie:
-czy do dostawy jednorazowych ochraniaczy na obuwie należy zastosować stawkę 7%?
Podatnik jest producentem jednorazowych ochraniaczy na obuwie (z folii na gumkę). Produkowane przez Podatnika jednorazowe ochraniacze na obuwie uzyskały świadectwo jakości Instytutu Leków w Warszawie i zostały zaklasyfikowane jako pomocniczy sprzęt medyczny (ważne do 9 czerwca 2004 r.).
Aby skorzystać przy sprzedaży ze stawki 7% zgłosił swój wyrób do Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, w celu wpisania go do rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i ich używania. Postępowanie w sprawie dokonania wpisu zostało wszczęte w dniu 17.11.2004 r.
Podatnik uważa, iż od dnia 17.11.2004 r., to jest od momentu zgłoszenia wyrobu do Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, przy sprzedaży ochraniaczy na obuwie może stosować stawkę 7%.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zmianami) dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
W załączniku nr 3 do ustawy - wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% - w poz. 106 wymienione zostały wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika - bez względu na symbol PKWiU.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. nr 93 poz. 896) ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym należy przez to rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi (...).

Stosownie do zapisu art. 4 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych podmiotami uprawnionymi do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych są wytwórca, jego autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, do obrotu i używania wprowadza się wyroby medyczne spełniające wymagania określone w tej ustawie.
W myśl art. 5 ustawy o wyrobach medycznych, do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne oznakowane znakiem CE. Przy czym znak CE umieszcza się na wyrobie medycznym po przeprowadzeniu odpowiednich dla niego procedur oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w rozdziale 4 tej ustawy.
W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wyrób medyczny musi spełniać określone dla takiego wyrobu wymagania zasadnicze.
Natomiast zgodnie z art. 51 ust. 1 cytowanej ostatnio ustawy o wyrobach medycznych, Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych prowadzi rejestr wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę oraz przedstawione przez Pana dokumenty, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 7 stycznia 2005 r.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na powyższe postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy zażalenie. Stosownie do art. 236 § 1 zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.