Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu. - Interpretacja - 0112-KDIL4.4012.148.2018.2.NK

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 30.05.2018, sygn. 0112-KDIL4.4012.148.2018.2.NK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. (). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz wskazanie sposobu doręczenia interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT lub podatek) jako podatnik VAT czynny.

Gmina będzie wkrótce realizować inwestycję w zakresie przebudowy i adaptacji obiektu byłej gospody w X na świetlicę wiejską. Gmina ubiega się o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na przedmiotową inwestycję.

Przebudowa będzie obejmowała swoim zakresem następujące roboty budowlane:

  • wymianę pokrycia dachowego wraz z konstrukcją dachu lub częściową wymianą uszkodzonych elementów konstrukcji dachu,
  • wymianę stolarki okiennej i drzwiowej,
  • wymianę instalacji wewnętrznych,
  • wykonanie ogrzewania olejowego,
  • termomodernizację i remont elewacji zewnętrznej,
  • remont sali spotkań oraz zaplecza socjalnego i sanitarnego.

Obiekt powstały w ramach realizacji projektu będzie ogólnodostępny dla lokalnej społeczności. Po zakończeniu operacji obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla Gminy. Nie będzie on wynajmowany, nie będą pobierane opłaty za wstęp, nie będzie obciążeń użytkowników z tytułu zużycia tzw. mediów, etc.

W związku z realizacją Inwestycji Gmina będzie ponosić wydatki dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanym podatkiem VAT.

Inwestycja będzie realizowana w ramach wykonywania przez Gminę zadań własnych, zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Ponadto z pisma z dnia 23 kwietnia 2018 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że:

  1. Nazwa projektu brzmi: ().
    Nazwa inwestycji odnosi się do obiektu, który jest wpisany do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków oraz do nazwy projektu, którego dotyczy dofinansowanie, tj. Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego.
  2. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana na podstawie następujących przepisów ww. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.):
    • art. 6 ust. 1, zgodnie z którym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów;
    • art. 7 ust. 1 pkt 9 określający, iż zadaniem własnym Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków, opieki nad zabytkami;
    • art. 7 ust. 1 pkt 15 określający, iż zadaniem własnym Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
  3. Jak Gmina wskazała we wniosku obiekt będzie ogólnodostępny i nie będzie służył Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności odpłatnych. W konsekwencji, zdaniem Gminy, efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu będą związane z czynnościami, które w ocenie Gminy nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Gminy należy uznać, iż nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją Inwestycji. Jak bowiem Gmina wskazała w opisie sprawy powstała w efekcie Inwestycji świetlica wiejska będzie ogólnodostępna dla społeczności lokalnej. Gmina nie będzie pobierała jakichkolwiek opłat z tytułu korzystania z tego obiektu. Tym samym, przedmiotowa Inwestycja nie będzie generowała po stronie Gminy dochodów.

W konsekwencji zatem, w tym przypadku nie zostaną spełnione wskazane powyżej przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z prawa do odliczenia VAT naliczonego do ponoszonych wydatków. Gmina w tym przypadku nie występuje bowiem w charakterze podatnika VAT i brak jest związku nabywanych przez nią towarów i usługi z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych sprawach przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS):

  • z dnia 1 lutego 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.5.2018.1.KSZ, gdzie DKIS stwierdził, że: prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. (...) zakupione w ramach realizacji zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Tym samym nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniający do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania. Gminie nie będzie zatem przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;
  • z dnia 10 stycznia 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.902.2017.1.AJ, gdzie DKIS stwierdził, że: Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ brak jest związku poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną (...), ponadto Gmina realizując tą część inwestycji występuje jako organ władzy publicznej wykonujący zadania własne nałożone odrębnymi przepisami i nie jest traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług;
  • z dnia 9 stycznia 2018 r. o sygn. 0114-KDIP4.4012.687.2017.2.MPE, gdzie DKIS stwierdził, że: Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług wynikających z faktur związanych z realizacją opisanej inwestycji Urządzenie miejsca rekreacyjno integracyjnego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT;
  • z dnia 12 grudnia 2017 r. o sygn. 0115-KDIT1-3.4012.778.2017.1.APR, gdzie DKIS uznał, że: prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. (...) Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabywane w trakcie inwestycji towary i usługi nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Budowę przedmiotowej inwestycji Gmina wykonuje jako organ władzy publicznej, w zakresie której nie występuje w charakterze podatnika VAT.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, iż nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 9 i pkt 15 cyt. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

  • kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (pkt 9);
  • utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (pkt 15).

Na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny będzie wkrótce realizować inwestycję w zakresie przebudowy i adaptacji obiektu byłej gospody w X na świetlicę wiejską. Gmina ubiega się o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na przedmiotową inwestycję. Nazwa projektu brzmi: (). Nazwa inwestycji odnosi się do obiektu, który jest wpisany do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków oraz do nazwy projektu, którego dotyczy dofinansowanie, tj. Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego.

Przebudowa będzie obejmowała swoim zakresem następujące roboty budowlane:

  • wymianę pokrycia dachowego wraz z konstrukcją dachu lub częściową wymianą uszkodzonych elementów konstrukcji dachu,
  • wymianę stolarki okiennej i drzwiowej,
  • wymianę instalacji wewnętrznych,
  • wykonanie ogrzewania olejowego,
  • termomodernizację i remont elewacji zewnętrznej,
  • remont sali spotkań oraz zaplecza socjalnego i sanitarnego.

Obiekt powstały w ramach realizacji projektu będzie ogólnodostępny dla lokalnej społeczności. Po zakończeniu operacji obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla Gminy. Nie będzie on wynajmowany, nie będą pobierane opłaty za wstęp, nie będzie obciążeń użytkowników z tytułu zużycia tzw. mediów, etc. W związku z realizacją Inwestycji Gmina będzie ponosić wydatki dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanym podatkiem VAT. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana na podstawie następujących przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym:

  • art. 6 ust. 1, zgodnie z którym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów;
  • art. 7 ust. 1 pkt 9 określający, iż zadaniem własnym Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków, opieki nad zabytkami;
  • art. 7 ust. 1 pkt 15 określający, iż zadaniem własnym Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Jak Gmina wskazała we wniosku obiekt będzie ogólnodostępny i nie będzie służył Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności odpłatnych. W konsekwencji, zdaniem Gminy, efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu będą związane z czynnościami, które w ocenie Gminy nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że obiekt powstały w ramach realizacji projektu będzie ogólnodostępny dla lokalnej społeczności. Po zakończeniu operacji obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla Gminy. Nie będzie on wynajmowany, nie będą pobierane opłaty za wstęp, nie będzie obciążeń użytkowników z tytułu zużycia tzw. mediów, etc. W konsekwencji, zdaniem Gminy, efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu będą związane z czynnościami, które w ocenie Gminy nie podlegają opodatkowaniu VAT. Zatem w analizowanej sprawi podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji pn. (). Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją opisanego projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej