Interpretacja indywidualna z dnia 20.05.2016, sygn. ITPP2/4512-129/16/EB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2016 r. (data wpływu 19 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży samochodu Renault Megane jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży samochodu Renault Megane.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 kwietnia 2007 r. Pani Agnieszka G. kupiła od spółki samochód Renault Megane za kwotę brutto 20.999,99 zł, otrzymując fakturę VAT. W dniu 12 kwietnia 2007 r. sprzedający wystawił notę korygującą do faktury, w której skorygował rodzaj pojazdu, tj. z osobowego na ciężarowy. W dniu 1 lutego 2008 r. Pani Agnieszka G. złożyła oświadczenie, że przekazuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą: K., samochód ciężarowy marki Renault Megane. Wartość początkową samochodu w kwocie 20.000 zł przyjęła na podstawie cen rynkowych tego typu samochodu o podobnych parametrach technicznych z grudnia 2007 r. (por. wyciąg cennika aut wg. pisma Giełda Samochodowa z dnia 12 kwietnia 2007 r.) oraz wyceny samochodu do celów ubezpieczenia AC. Pojazd o ustalonej wartości został wprowadzony do ewidencji środków trwałych ww. firmy. W okresie od marca 2008 r. do lutego 2013 r. podlegał amortyzacji. W dniu 9 września 2015 r. Pani Agnieszka G.-H. (poprzednio Pani Agnieszka G.) zawiązała z mężem Andrzejem H. spółkę cywilną pod firmą K. spółka cywilna. W dniu 9 września 2015 r. dokonano zgłoszenia na druku NIP-2 oraz VAT-R. Dnia 16 września 2015 r. ww. Spółce został nadany NIP. W dniu 23 września 2015 r. Pani Agnieszka G.-H. wniosła aportem do Spółki prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, w tym samochód Renault Megane, o wartości 6.500 zł. Została złożona deklaracja PCC-3 na okoliczność dokonanego aportu wynikającego z aneksu nr ... z dnia 23 września 2015 r. do umowy spółki. Dnia 28 września 2015 r. zostało złożone zgłoszenie VAT-Z dotyczące likwidacji działalności gospodarczej pod firmą K. W dniu 24 października 2015 r. Spółka sprzedała osobie fizycznej ww. samochód za kwotę 6.000 zł. wykazując podatek od towarów i usług w kwocie 1.121,95 zł w wystawionej fakturze VAT. Sprzedaż została zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej. W deklaracji VAT-7 za październik 2015 r. wykazano podatek należny, w tym od sprzedaży ww. pojazdu osobie fizycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług od sprzedaży pojazdu Renault Megane powinien być zapłacony podatek należny, gdy sprzedawca K. spółka cywilna w zakresie działalności gospodarczej nie zajmuje się sprzedażą podobnych towarów, ani nie zamierza w przyszłości prowadzić sprzedaży podobnych towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązana do zapłaty podatku należnego od sprzedaży w dniu 24 października 2015 r. pojazdu Renault Megane, gdyż nie zajmuje się sprzedażą podobnych towarów, ani nie zamierza w przyszłości prowadzić sprzedaży podobnych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona, ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż samochodu Renault Megane, wniesionego w formie aportu do Spółki i wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiła sprzedaż składnika majątku dokonaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji niezależnie od faktu, że przedmiotem działalności Spółki nie jest sprzedaż samochodów, nie można uznać, że dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Spółki, zatem należy stwierdzić, że czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że co prawda Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (pojazd został wniesiony wraz z przedsiębiorstwem osoby fizycznej w formie aportu do Spółki), jednak nie był wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku. Zatem jego sprzedaż nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy lecz podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Końcowo wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z cytowanych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Spółki dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy