Interpretacja indywidualna z dnia 30.08.2017, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.350.2017.1.IK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

stawka podatku VAT dla dzierżawy gruntów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dzierżawy gruntów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dzierżawy gruntów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

K. (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym w 2015 roku w Urzędzie Skarbowym. Głównym celem działalności Wnioskodawcy jest promocja K. i jego obszaru funkcjonalnego, a w szczególności dawnej dzielnicy N., w kontekście projektu, jako miejsca do lokalizacji i prowadzenia inwestycji przemysłowych lub też z przemysłem związanych. Tego rodzaju działania mają wspierać tworzenie warunków aktywizacji gospodarczej na rzecz rozwoju strategicznego obszaru biznesowego dla K. i () oraz zapewniać zrównoważony rozwoju obszaru dawnej dzielnicy (par. 3 pkt 3 Statutu Spółki).

Podstawowa aktywność Spółki skoncentrowana jest na realizacji projektu strategicznego. Składa się on z czterech zadań:

1. Utworzenie Centrum Logistyczno-Przemysłowego R.;
2. Utworzenie Parku Naukowo-Technologicznego B.;
3. Utworzenie Centrum Wielkoskalowych Plenerowych Wydarzeń Kulturalnych B.;
4. Utworzenie Centrum Rekreacji i Wypoczynku P..

W ramach powyższych zadań działania Spółki koncentrują się na pozyskiwaniu i obrocie nieruchomościami.

Ponadto do podstawowych zadań Spółki należy prowadzenie działań promocyjno-informacyjnych wspierających szybką realizację inwestycji oraz promocję K.

Spółka jest właścicielem nieruchomości ujętych w Ewidencji Gruntów i Budynków jako grunty rolne, zaś w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego jako grunty przeznaczone do prowadzenia działalności usługowej, które to planuje w przyszłości wykorzystać celem realizacji projektu. Przedmiotowe nieruchomości znajdują się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na obszarze U.3 o funkcji usługowej: U.1-U.5 - Tereny zabudowy usługowej, o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę obiektami usługowymi (w tym inkubatory przedsiębiorczości, parki technologiczne, centra technologiczne, usługi wysokich technologii) lub zabudowę obiektami przemysłu wysokich technologii i rzemiosła.

Spółka na chwilę obecną zamierza wydzierżawić przedmiotowe grunty. Powierzchnia nieruchomości przeznaczonych do wydzierżawienia wynosi 1,2948 ha, na które składają się działki o nr 13/4 i 15/4 obręb 37 jednostka ewidencyjna N. Spółka planuje wydzierżawić wyżej wskazane grunty z przeznaczeniem na prowadzenie działalności usługowej, turystycznej, rolniczej etc. Dzierżawca będzie mógł korzystać z tych gruntów tylko na cele wynikające z zawartej umowy dzierżawy (odpowiadające wcześniej opisanym). Dzierżawcą będzie osoba fizyczna nie będąca rolnikiem ryczałtowym w świetle art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710). Dzierżawca nie będzie także uprawniony do jakichkolwiek zmian przedmiotu dzierżawy, w szczególności do dokonywania jego zabudowy czy adaptacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynności polegające na odpłatnym wydzierżawieniu przez Spółkę gruntów, będących przedmiotem wniosku, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Ustawa o podatku VAT jako dostawę określa (art. 7 ust. 1) przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W związku z powyższym dzierżawę nieruchomości gruntowych należy uznać za świadczenie usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi obecnie 23%. Inna stawka podatku lub zwolnienie dostawy lub usługi od podatku VAT podlega zastosowaniu na podstawie zapisów ustawy o podatku od towarów i usług lub przepisów wykonawczych do niej. Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Przez zawarcie umowy dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Należy dlatego uznać, iż dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług oraz, że czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a Ustawy.

Usługa dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek, co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która zawierać będzie konkretne postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji celów rolniczych, zawiera jednak definicję działalności rolniczej (art. 2 pkt 15). Ustawa uznaje za taką działalność produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Spółka zamierza wydzierżawić przedmiotowe nieruchomości gruntowe z przeznaczeniem na prowadzenie działalności usługowej, turystycznej, rolniczej etc. Zatem nie można uznać, iż spełniona zostanie dyspozycja § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, gdyż zaplanowany do wydzierżawienia grunt nie będzie przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Należy zauważyć, iż o przeznaczeniu gruntów decyduje nie tylko plan miejscowy, ale także ewidencja gruntów, co znalazło potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (III SA/Wa 1185/10), wedle którego w przepisach o VAT nie ma sprecyzowanych kryteriów pozwalających określić rodzaj gruntów, a zatem powinno się go ustalać w odniesieniu do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków sporządzonej zgodnie z prawem geodezyjnym i kartograficznym. Rozumując a contrario, w niniejszej sprawie nieruchomości gruntowe objęte przedmiotowym wnioskiem zostały ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako grunty przeznaczone do prowadzenia działalności usługowej, a zatem może na nich być wykonywana tego rodzaju działalność.

Co więcej, Naczelny Sąd Administracyjny w swym wyroku z dnia 22 lipca 2008 r. (sygn. akt I FSK 868/07) uznał, iż okolicznością wystarczającą do zakwalifikowania gruntu do określonej kategorii jest plan zagospodarowania przestrzennego. Istotne jest przeznaczenie gruntu, a to określają przepisy o zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisy o gruntach rolnych odnoszą się zaś do sposobu użytkowania gruntu. Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 21 stycznia 2013 r. Nr IPTPP2/443-910/12-4/KW uznał, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy - przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W świetle powyższego uznać należy, iż dzierżawa nieruchomości gruntowych z przeznaczeniem na prowadzenie działalności usługowej, turystycznej, rolniczej etc. - tj. w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę - nie stanowi podstawy do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w świetle dyspozycji § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736).

Biorąc pod uwagę powyższe, uznać należy, iż na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług, czynność polegająca na zawarciu przedmiotowej umowy dzierżawy przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej wynoszącej obecnie 23%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. l ustawy o VAT - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt l ustawy o VAT - w okresie od dnia l stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. l i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stosowanie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia cele rolnicze, jednakże w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wydzierżawić dwie działki o nr 13/4 i 15/4 1,2948 ha z przeznaczeniem na prowadzenie działalności usługowej, turystycznej i rolniczej etc. Dzierżawca będzie mógł korzystać z tych gruntów tylko na cele wynikające z zawartej umowy dzierżawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dzierżawa ww. działek, na opisanych wyżej warunkach stanowi czynność korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa w świetle przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego gruntów na cele rolnicze. Jednocześnie cel ten musi być wskazany jednoznacznie w zawartej umowie dzierżawy.

Bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, czy też ewidencją gruntów.

Warunkiem bowiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ww. § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia jest łączne spełnienie przesłanek co do przedmiotu i celu umowy dzierżawy. Podatnik może zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT takiej usługi jeśli zostanie zawarta umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Celami rolniczymi, w świetle powołanej definicji art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, mogą być np. drobne uprawy polowe (np. grządki, drzewa owocowe) co jednak musi jednoznacznie wynikać z postanowień zawartej umowy dzierżawy, niezależnie od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W przedmiotowej sprawie dzierżawione grunty są przeznaczone obok działalności rolniczej na działalność usługową i turystyczną, co oznacza że dzierżawca może wykorzystywać grunt na dowolną działalność np. wyłącznie turystyczną. Skoro zatem zawarta umowa dzierżawy, nie będzie jednoznacznie precyzowała celu wykorzystania przedmiotowego gruntu wyłącznie na cele rolnicze, nie jest możliwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie dzierżawa działek nr 13/4 oraz 15/4 podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dzierżawa opisanych gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej wynoszącej obecnie 23% jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odwołując się do powołanych we wniosku wyroków wskazać należy, że są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Wyroki wskazane przez Wnioskodawcę zapadły na tle innego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), mianowicie dotyczą dostawy gruntów niezabudowanych. Podobnie zresztą jak przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej