Interpretacja indywidualna z dnia 24.08.2017, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.188.2017.2.JP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 sierpnia 2017r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.188.2017.1.JP.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe W W. (w oparciu o wpis do rejestru CEIDG) jest czynnym podatnikiem podatku VAT, od 1 stycznia 2016 r. prowadzi pełne księgi rachunkowe. Prowadzona działalność deweloperska polega na wznoszeniu budynków mieszkalnych i niemieszkalnych a następnie sprzedaży tych nieruchomości, dla których funkcjonowanie jest ściśle uzależnione od powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych.

Obecnie dla realizowanej inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi i drogami wewnętrznymi (zwanej inwestycją niedrogową) w celu zapewnienia prawidłowego jej funkcjonowania konieczne jest wybudowanie drogi publicznej na odcinku wzdłuż nieruchomości, na której prowadzona jest inwestycja niedrogowa.

Wnioskodawcę łączy z Gmina Miejską K-ZIKIT umowa zawarta w związku z koniecznością rozbudowy drogi publicznej, spowodowana realizacją ww. inwestycji niedrogowej w oparciu o art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych zgodnie, z którą Wnioskodawca zobowiązany jest do:

• sporządzenia dokumentacji projektowej inwestycji drogowej,
• przygotowania kompletnego wniosku w imieniu ZIKIT w celu uzyskania decyzji ZRID, o której mowa w art. 11d ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych,
• uiszczenia odszkodowania należnego podmiotom trzecim,
• zrealizowania inwestycji drogowej, jako generalny realizator i inwestor zastępczy ZIKIT.

Zawierając umowę z Gminą Miejską K - ZIKIT na warunkach w niej wskazanych P.P.U.H. W W. - jako inwestor ma na swój koszt zaprojektować, zrealizować i przekazać inwestycję drogową (na odcinku równoległym wzdłuż swojej nieruchomości, na których prowadzona jest inwestycja niedrogowa). Wybudowanie drogi (infrastruktury drogowej) zapewni dostęp do budynków mieszkalnych i lokali niemieszkalnych budowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Realizowana przez Wnioskodawcę inwestycja drogowa jest ściśle związana z prowadzoną inwestycją niedrogową dla której uzyskanie pozwolenia na użytkowanie budowanych lokali o przeznaczeniu mieszkalnym i niemieszkalnym jest uzależniona od istnienia powiązań z drogą publiczną. Wykonanie infrastruktury drogowej na nieruchomościach następuje na podstawie ostatecznej decyzji ZRID, a więc po przejęciu (na mocy prawa) własności tych nieruchomości na rzecz Gminy Miejskiej K, inwestycja jest więc wykonywana na nieruchomościach nienależących do Wnioskodawcy. W miesiącu marcu 2017 r. została wydana decyzja ZRID, która z dniem 21 kwietnia 2017r stała się decyzją ostateczną podlegającą wykonaniu. Wnioskodawca zgodnie z zawartą z Gminą Miejską K, umową jest zobowiązany do zrealizowania inwestycji drogowej jako generalny inwestor i inwestor zastępczy ZIKIT, jak stanowi § 7 punkt 5 umowy z GMK może realizować inwestycję drogową przy pomocy podwykonawców, o ile zobowiąże podwykonawców do zwolnienia ZIKIT z odpowiedzialności solidarnej za zapłatę wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane przez podwykonawców lub ich podwykonawców. Wnioskodawca zawrze więc umowy z kolejnymi podmiotami na realizację inwestycji drogowej, którą jest zobowiązany wykonać w oparciu o wiążącą go z Gminą Miejską K umową.

W piśmie z 9 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, o numerze NIP , u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Nabywcą świadczeń jest Gmina Miejska K, posiadająca nr NIP ..., która także jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (widniejącym na portalu podatkowym MF - jako czynny podatnik VAT)

Wnioskodawca przekaże wykonaną inwestycję drogową na rzecz Gminy na podstawie protokołu odbioru i będzie to nieodpłatne przekazanie Gminie Miejskiej K - ZIKIT. Gmina nie zapłaci Wnioskodawcy jakiegokolwiek wynagrodzenia.

Wnioskodawcę łączy z Gminą Miejską K umowa, zgodnie z którą Wnioskodawca ma zrealizować na swój koszt inwestycję drogową - rozbudowę drogi publicznej. Konieczność realizacji tej inwestycji drogowej spowodowana jest realizacją inwestycji niedrogowej przez Wnioskodawcę, tj. budową dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z lokalami usługowymi i garażami podziemnymi oraz drogami wewnętrznymi. Następnie Wnioskodawca ma przekazać nieodpłatnie poniesione nakłady w związku z wykonaniem inwestycji drogowej na gruncie Gminy. Wnioskodawca nie wystawia z tego tytułu faktury na podstawie której przeniósłby koszty robót na Gminę. Zgodnie z zawartą umową przekazuje protokołem poniesione nakłady związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, jak już wyżej wspomniano czyni to nieodpłatnie.

Usługi wykonywane przez podmioty realizujące inwestycję drogową są wymienione w załączniku nr 14 poz. 2-48 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, realizując inwestycję drogową w procedurze ZRID (tzn. po przejęciu na mocy prawa własności nieruchomości przez Gminę) w oparciu o wiążącą go umowę z Gminą Miejską K - ZIKIT, jako generalny realizator i inwestor zastępczy ZIKIT, działa jako generalny wykonawca, a umowy zawarte na usługi budowlane wykazane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT z kolejnymi podmiotami będą umowami zawartymi z podwykonawcami i rozliczane będą pomiędzy wnioskodawcą a tymi podmiotami przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca zgodnie z podpisaną z Gminą Miejską K-ZIKIT umową ma realizować inwestycję drogową w procedurze ZRID (tzn. po przejęciu na mocy prawa nieruchomości przez Gminę) wykonuje ją jako generalny realizator i inwestor zastępczy ZIKIT. Inwestycja drogowa prowadzona jest w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę inwestycją niedrogową wynikającą z szczególnych regulacji zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych nakładającą na inwestora (Wnioskodawcę), obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych w związku z realizowaną inwestycją niedrogową w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie nowobudowanych dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi dla których konieczne jest posiadanie powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych. Inwestycja drogowa prowadzona jest przez Wnioskodawcę w oparciu o podpisaną z Gminą Miejską K umowę zgodnie z którą jako generalny realizator i inwestor zastępczy ZIKIT, Wnioskodawca na swój koszt ma zaprojektować zrealizować i przekazać inwestycję drogową na rzecz Gminy Miejskiej K. Wnioskodawca realizując podpisaną z Gminą Miejską K umowę jako generalny realizator i inwestor zastępczy działa (zdaniem Wnioskodawcy) jako generalny wykonawca i umowy zawarte na wykonanie usług budowlanych zawartych w załączniku nr 14 do ustawy VAT z kolejnymi podmiotami są umowami zawartymi z podwykonawcami. W przypadku zatem gdy Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz podmioty wykonujące zlecone usługi są podatnikami VAT, zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a wykonawcami będą odbywać się przy zastosowaniu mechanizm odwróconego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel //.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 //.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawca, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca główny wykonawca.

W związku z powyżej przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest w stosunku do swojego podwykonawcy głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską, która polega na wznoszeniu budynków mieszkalnych i niemieszkalnych a następnie sprzedaży tych nieruchomości, dla których funkcjonowanie jest ściśle uzależnione od powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych. Obecnie dla realizowanej inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi i drogami wewnętrznymi (zwanej inwestycją niedrogową) w celu zapewnienia prawidłowego jej funkcjonowania konieczne jest wybudowanie drogi publicznej na odcinku wzdłuż nieruchomości, na której prowadzona jest inwestycja niedrogowa. Wnioskodawcę łączy z Gminą Miejską K - ZIKIT umowa zawarta w związku z koniecznością rozbudowy drogi publicznej, spowodowana realizacją ww. inwestycji nie drogowej. Zawierając umowę z Gminą Miejską K - ZIKIT na warunkach w niej wskazanych Wnioskodawca, jako inwestor, ma na swój koszt zaprojektować, zrealizować i przekazać inwestycję drogową . Wnioskodawca przekaże wykonaną inwestycję drogową na rzecz Gminy na podstawie protokołu odbioru i będzie to nieodpłatne przekazanie Gminie Miejskiej K - ZIKIT. Gmina nie zapłaci Wnioskodawcy jakiegokolwiek wynagrodzenia. Wnioskodawca ma przekazać nieodpłatnie poniesione nakłady w związku z wykonaniem inwestycji drogowej na gruncie Gminy. Wnioskodawca nie wystawia z tego tytułu faktury, na podstawie której przeniósłby koszty robót na Gminę. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przekazuje protokołem poniesione nakłady związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czyni to nieodpłatnie.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy realizując inwestycję drogową, jako generalny realizator i inwestor zastępczy ZIKIT, działa jako generalny wykonawca, a umowy zawarte na usługi budowlane wykazane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT z kolejnymi podmiotami będą umowami zawartymi z podwykonawcami i rozliczane będą pomiędzy Wnioskodawcą a tymi podmiotami przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że infrastruktura drogowa jest przekazywana Gminie nieodpłatnie. Zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca zleci wykonawcy wykonanie robót budowlanych dotyczących infrastruktury drogowej towarzyszącej wznoszonym obiektom i posiada zawarte porozumienie z Gminą, w oparciu o które przekaże nieodpłatnie powstałą infrastrukturę. Zatem Wnioskodawca nie przenosi kosztów jej wytworzenia, lecz koszty te ponosi we własnym zakresie. Wnioskodawca jako deweloper inwestor realizujący inwestycję polegającą na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami i drogami wewnętrznymi w celu zapewnienia prawidłowego jej funkcjonowania zobowiązany jest do wybudowania drogi publicznej wzdłuż nieruchomości, na której jest prowadzona inwestycja niedrogowa. Zatem powyższe okoliczności wskazują, że tak de facto to Wnioskodawca jest z tego tytułu inwestorem a nie generalnym wykonawcą. Tym samym rozliczenie między wykonawcą robót budowlanych związanych z budową drogi a Wnioskodawcą powinno nastąpić na zasadach ogólnych, gdyż Wnioskodawca pełni tutaj funkcję inwestora a nie generalnego wykonawcy. W konsekwencji w tym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej