Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania dot. przebudowy drogi. - Interpretacja - 0115-KDIT1-3.4012.43.2017.1.JC

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 20.04.2017, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.43.2017.1.JC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania dot. przebudowy drogi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. Przebudowa odcinka drogi gminnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. Przebudowa odcinka drogi gminnej jest prawidłowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina w ramach umowy nr zawartej w dniu 2016 r. dla operacji typu Budowa i modernizacja dróg lokalnych w ramach podziałania Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszeniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii w ramach działania Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich objętego PRWO na lata 2014-2020 realizuje projekt pod nazwą Przebudowa odcinka drogi gminnej .

Kwota dofinansowania projektu zgodnie z podpisaną umową i aneksem nr 1 z dnia 2017 r. wynosi zł tj. 63,63% kosztów kwalifikowalnych operacji.

W ramach projektu zostanie przebudowany odcinek drogi gminnej nr w zakresie:

  • wykonania przebudowy z kruszywa naturalnego,
  • wykonania nawierzchni drogowych z masy mineralno-asfaltowej,
  • wykonania zjazdów i poboczy,
  • oznakowania drogi znakami.

Łączna długość przebudowanej drogi wynosi 3,380 km.

Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Gmina wykonuje niektóre czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, takie jak: oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie, sprzedaż mienia komunalnego, dzierżawa, itp.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań publicznych o charakterze lokalnym, wykonywanym przez gminę, należą m.in. zdania w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Podstawową działalnością gminy jest świadczenie usług w zakresie administracji publicznej.

Gmina w trakcie realizacji projektu jak i po jego zakończeniu nie dokonywała i nie będzie dokonywać czynności podlegających opodatkowaniu związanych z tą inwestycją.

Brak możliwości odzyskania podatku VAT pozwoliło Gminie uznać podatek VAT za koszt kwalifikowany projektu.

Wyżej wymieniona interpretacja jest niezbędnym załącznikiem do wniosku o płatność, który Gmina zamierza złożyć do Urzędu Marszałkowskiego Województwa w .

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Gminie przysługuje prawo do odzyskania podatku od towarów i usług naliczonego w związku z Przebudową odcinka drogi gminnej ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT związanego z Przebudową odcinka drogi gminnej na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r. poz. 710, z późn. zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem poniesione wydatki nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku nie stanowi środków wskazanych w w powołanym rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej