Interpretacja indywidualna z dnia 15.02.2017, sygn. 3063-ILPP1-1.4512.171.2016.2.MJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla organizacji imprez plenerowych oraz wystaw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla organizacji imprez plenerowych oraz wystaw jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla organizacji imprez plenerowych oraz wystaw. Wniosek uzupełniono w dniu 25 stycznia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Muzeum jest samorządową instytucją kultury, działającą na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r., poz. 987), ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406), statutu (Uchwala () Sejmiku Województwa ()). Muzeum posiada osobowość prawną i jest wpisane do Rejestru Instytucji Kultury. Muzeum jest wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów (PRM) prowadzonego przez Ministra. Muzeum jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje czynności zwolnione i opodatkowane.

Zgodnie z § 6 statutu, do zakresu działania Muzeum należy m.in.: urządzanie wystaw stałych i czasowych. Zgodnie z § 18 statutu, Muzeum prowadzi jako dodatkową działalność gospodarczą w zakresie:

1. Działalności związanej z obsługą zwiedzających oraz wynajmu pomieszczeń;
2. Działalności handlowej i usługowej związanej z zakresem działalności Muzeum ();
3. Organizacji i realizacji form edukacyjnych oraz imprez kulturalnych na zlecenie osób trzecich. Środki uzyskane z działalności gospodarczej mogą być wykorzystywane wyłącznie w celu finansowania działalności statutowej Muzeum.

Stosownie do brzmienia art. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach, muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku.

W poprzednich latach Muzeum otrzymywało środki finansowe z miasta w formie dotacji przekazywanej poprzez organizatora czyli samorząd Województwa w postaci dotacji celowych. W 2016 r. Miasto zrezygnowało z udzielania dotacji i zawarło z Muzeum umowę, wystawiło zlecenie oraz 2 pisma określające kwotę. Poniżej Wnioskodawca opisuje wszystkie przypadki, ponieważ forma i treść w każdym przypadku jest inna.

1. Muzeum zawarło umowę z Miastem na organizację wystawy pt. Historia (). Wystawa miała miejsce w gmachu Muzeum. Przedmiot umowy obejmował: przygotowanie wystawy oraz prowadzenie nadzoru merytorycznego, organizacyjnego, przygotowanie i druk folderu wystawy, ubezpieczenie eksponatów wypożyczonych, druk ulotek i zaproszeń oraz przygotowanie wernisażu wystawy. Za wykonanie przedmiotu umowy strony ustaliły wynagrodzenie w wysokości 14 000,00 zł brutto, w tym podatek VAT. W dniu 26 lutego 2016 r. Muzeum wystawiło fakturę VAT na powyższą kwotę, stosując stawkę podatku VAT 23%. Faktura została zapłacona. Wystawa była prezentowana w Muzeum przez 3 miesiące, następnie została przekazana zamawiającemu, który prezentował przygotowaną przez Wnioskodawcę wystawę poza Muzeum. Do wniosku załączono: kopię Umowy nr (); kopię faktury nr () z dnia 26 lutego 2016 r. oraz kopię Statutu Muzeum: ().
2. Dnia 18 kwietnia 2016 r. wpłynęło Zlecenie Nr () z dnia 11 kwietnia 2016 r. zlecające współorganizację () Majówki na terenie Rezerwatu () w dniu 1 maja 2016 r. Miasto określiło zakres i wartość zlecenia. Po odbytej imprezie plenerowej Muzeum wystawiło F-rę VAT, stosując stawkę podatku 23%. Do wniosku załączono: kopię Zlecenia Nr () oraz kopię faktury nr () z dnia 2 maja 2016 r.
3. Dnia 1 września 2016 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź w sprawie współorganizacji imprezy plenerowej pismo Nr () z dnia 29 sierpnia 2016 r. Prezydenta Miasta () informujące o udzieleniu wsparcia finansowego. W dniu 9 września 2016 r. Muzeum wystawiło fakturę, również stosując stawkę 23% podatku VAT. Do wniosku załączono: kopię f-ry () z dnia 9 września 2016 r. oraz kopie pism: () z dnia 29 sierpnia 2016 r; () z dnia 24 sierpnia 2016 r.
4. Dnia 26 sierpnia 2016 r. w odpowiedzi na pismo Wnioskodawcy Nr () z dnia 12 lipca 2016 r. (do wniosku załączono kopie pism) Wnioskodawca otrzymał środki finansowe na pokrycie częściowe kosztów aranżacji wystawy (zakup materiałów do wykonania). W dniu 7 października 2016 r. Muzeum wystawiło fakturę nr () w kwocie brutto 4 000,00, stosując stawkę 23% podatku VAT (do wniosku załączono kopię f-ry).

W Muzeum w 2016 r. odbyły się 2 wystawy czasowe oraz 2 imprezy plenerowe na terenie Oddziału Rezerwat () ze środków finansowych Miasta. Muzeum pobierało opłaty za wstęp-sprzedaż biletów na wystawy i imprezy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Środki finansowe otrzymane od Miasta w ramach umowy nr () na organizację wystawy pt. Historia () w ramach projektu () z dnia 18 stycznia 2016 r. stanowiły wynagrodzenie za czynności wykonywane przez Muzeum. Zakres czynności wykonywanych przez Muzeum był następujący:
   • przygotowanie wystawy oraz prowadzenie nadzoru merytorycznego i organizacyjnego;
   • przygotowanie i druk folderu wystawy;
   • ubezpieczenie eksponatów wypożyczonych z muzeum Historii ();
   • druk ulotek i zaproszeń;
   • przygotowanie wernisażu wystawy w dniu 24 lutego 2016, godz. 13.00.
2. Środki finansowe otrzymane od Miasta w ramach Zlecenia Nr () z dnia 11 kwietnia 2016 r. zlecające współorganizację () Majówki na terenie Rezerwatu () stanowiły wynagrodzenie za czynności wykonywane przez Muzeum. Zakres czynności był następujący:
   • Zapewnienie oprawy muzycznej zespołu ();
   • Zakup nagród dla uczestników gry terenowej.
3. Środki finansowe otrzymane od Miasta w ramach wsparcia finansowego na organizację Biesiady () nie stanowiły wynagrodzenia za czynności wykonywane przez Muzeum, a wsparcie to nie miało bezpośredniego wpływu na cenę biletów wstępu na przedmiotową imprezę (bilety wstępu sprzedawano po obowiązujących cenach).
4. Środki finansowe otrzymane od Miasta w ramach wsparcia finansowego na pokrycie częściowe kosztów aranżacji wystawy pt.: () nie stanowiły wynagrodzenia za czynności wykonywane przez Muzeum, a wsparcie to nie miało bezpośredniego wpływu na cenę biletów wstępu na przedmiotową wystawę (bilety wstępu sprzedawano po obowiązujących cenach).

Celem imprez i wystaw czasowych organizowanych przez Muzeum było tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury, ich zorganizowanie zwiększyło znacznie frekwencję i przychód ze sprzedaży biletów i wydawnictw. Organizacja imprez i wystaw czasowych jest ściśle związana z usługami kulturalnymi świadczonymi przez Muzeum zgodnie z zakresem działania Muzeum. Organizacja ww. imprez i wystaw nie była niezbędna do wykonywania usług podstawowych Muzeum. Z organizacji imprez plenerowych i wystaw Muzeum osiągnęło w sposób systematyczny przychód, ale koszty organizacji były znacznie wyższe niż osiągnięte przychody. Stosownie do brzmienia art. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach, Muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku. Głównym celem organizacji imprez plenerowych i wystaw na zlecenie i z udziałem środków finansowych Miasta () było osiągnięcie dodatkowego przychodu z uwagi na dość trudną sytuację finansową Muzeum. Przychód w całości został przeznaczony na kontynuację doskonalenia usług świadczonych przez Muzeum. Przedmiotem wskazanej w opisie stanu faktycznego (poz. 80 formularza ORD-IN w pkt 3) imprezy plenerowej pod nazwą Biesiada () była rekonstrukcja historycznych walk wojów piastowskich oraz prezentacja warsztatów pracy wczesnośredniowiecznych rzemieślników. Przedmiotem wskazanej w opisie stanu faktycznego (poz. 80 formularza ORD-IN w pkt 4) wystawy pod nazwą () była prezentacja wyrobów złotniczych oraz warsztatów pracy () złotników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Muzeum zastosowało poprawną stawkę podatku VAT we wszystkich przypadkach opisanych powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, głównym celem podpisania umowy i przyjęcie zlecenia było osiągniecie dodatkowego dochodu z uwagi na dość trudną sytuację finansową placówki, Realizacja wystaw i imprez nie była niezbędna do wykonywania podstawowej działalności Muzeum. Dochód osiągany był w sposób systematyczny. Zdaniem Wnioskodawcy, Muzeum poprawnie zastosowało stawkę 23% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Przepis powyższy stanowi dostosowanie polskiego porządku prawnego do przepisu art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Należy podkreślić, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, iż pojęcia używane do określenia zwolnień, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej dostawy towarów lub usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zwolnienie określone w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, zatem warunkiem jego zastosowania jest to, aby podmiot prawa publicznego, instytucja o charakterze kulturalnym lub podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury, świadczył usługi kulturalne.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Usługami i dostawami ściśle związanymi z usługami podstawowymi będą takie świadczenia, których wykonanie ma sens tylko w połączeniu z usługą główną. Nie mają one zaś samodzielnego znaczenia gospodarczego (Komentarz do art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, VAT. Komentarz, wyd. X, WK 2016).

W myśl art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji pojęcia usług kulturalnych, zatem znaczenie tego pojęcia należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu usługi kulturalne w języku potocznym, należy stwierdzić, iż w pojęciu tym mieszczą się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość, itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna PWN w haśle kultura podaje, że jest to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia kultura uznaje się całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia kultura, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu, w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W związku z tym należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r., poz. 987, z późn zm.). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów kultura oraz usługi kulturalne na potrzeby niniejszej interpretacji.

W świetle art. 1 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Według art. 2 tej ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Stosownie do brzmienia art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Jak stanowi ust. 2 powyższego artykułu, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 1 ustawy o muzeach, muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.

Zgodnie z art. 2 tej ustawy, muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:

1. gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie;
2. katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
3. przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
4. zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody;
5. urządzanie wystaw stałych i czasowych;
6. organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych;
7. prowadzenie działalności edukacyjnej;

7a. popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;

1. udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
2. zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji;
3. prowadzenie działalności wydawniczej.

Według regulacji art. 9 tej ustawy, muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu finansowania działalności określonej w art. 2.

Z opisu sprawy wynika, że Muzeum zorganizowało dwie wystawy czasowe oraz dwie imprezy plenerowe. W zamian za wykonywane czynności w ramach organizacji wystawy pt. Historia () oraz współorganizacji () Majówki Muzeum otrzymało od Miasta wynagrodzenie. Z kolei środki finansowe otrzymane na organizację Biesiady () oraz na pokrycie częściowe kosztów aranżacji wystawy pt. () stanowiły wsparcie finansowe ze strony Miasta. Celem przedmiotowych imprez i wystaw czasowych było tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury, ich zorganizowanie zwiększyło znacznie frekwencję i przychód ze sprzedaży biletów i wydawnictw. Organizacja imprez i wystaw czasowych jest ściśle związana z usługami kulturalnymi świadczonymi przez Muzeum zgodnie z zakresem działania Muzeum. Organizacja ww. imprez i wystaw nie była niezbędna do wykonywania usług podstawowych Muzeum. Z organizacji imprez plenerowych i wystaw Muzeum osiągnęło w sposób systematyczny przychód, ale koszty organizacji jak wskazał Wnioskodawca były znacznie wyższe niż osiągnięte przychody. Stosownie do brzmienia art. 1 ustawy o muzeach, Muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku. Głównym celem organizacji imprez plenerowych i wystaw na zlecenie i z udziałem środków finansowych Miasta () było osiągnięcie dodatkowego przychodu z uwagi na dość trudną sytuację finansową Muzeum. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: Czy zysk osiągany przez Muzeum w związku z organizacją imprez plenerowych i wystaw był przeznaczony w całości przez Wnioskodawcę na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług, czy też na wydatki bieżące?, Wnioskodawca wskazał, że przychód w całości został przeznaczony na kontynuację doskonalenia usług świadczonych przez Muzeum.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii prawidłowej stawki podatku dla organizacji i współorganizacji przedmiotowych imprez i wystaw.

Jak wskazano w opisie sprawy, w przypadku organizacji wystawy pt. Historia () oraz współorganizacji () Majówki środki otrzymane od Miasta stanowiły wynagrodzenie za wykonanie konkretnych zleconych przez Miasto czynności, natomiast środki otrzymane na organizację imprezy plenerowej Biesiada () oraz pokrycie kosztów wystawy () stanowiły jak wskazał Wnioskodawca jednostronne wsparcie finansowe.

W tym miejscu należy wskazać, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia dotacja, aby zatem poznać jej znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji lub organizacji ze środków publicznych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji (subwencji, innej dopłaty o podobnym charakterze) definicją podstawy opodatkowania jest ustalenie, czy jest ona udzielana w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji (subwencji, innej dopłaty o podobnym charakterze) stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje, inne dopłaty o podobnym charakterze) mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Jeżeli otrzymywana dotacja (subwencja i inne dopłata o podobnym charakterze), jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można i należy potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Zatem, dla określenia czy dana dotacja (subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze) , jest opodatkowana, czy też nie, istotne będą szczegółowe warunki jej przyznania określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Jak wskazał Zainteresowany, wsparcie finansowe otrzymane przez Muzeum od Miasta na organizację imprezy plenerowej Biesiada () oraz pokrycie kosztów wystawy () nie miało bezpośredniego wpływu na cenę biletów wstępu na imprezę i wystawę (bilety wstępu sprzedawano po obowiązujących cenach). W związku z powyższym środki finansowe otrzymane od Miasta w tym przypadku nie zwiększają podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania środków otrzymanych na organizację imprezy plenerowej Biesiada () oraz pokrycie kosztów wystawy () jest nieprawidłowe

Natomiast środki finansowe otrzymane od Miasta w ramach organizacji wystawy pt. Historia () oraz współorganizacji () Majówki stanowią wynagrodzenie za wykonanie określonych czynność przez Wnioskodawcę, a tym samym organizacja ww. wydarzeń stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do stawki podatku dla ww. czynności należy wskazać, że Wnioskodawca spełnił przesłankę przedmiotową i podmiotową zwolnienia od podatku, o której mowa art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Według art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są m.in. muzea. Dodatkowo Muzeum jest wpisane do Rejestru Instytucji Kultury oraz Państwowego Rejestru Muzeów (PRM) prowadzonego przez Ministra.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, celem przedmiotowych imprez i wystaw czasowych organizowanych przez Muzeum było tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury.

Wnioskodawca spełnił również warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 18 ustawy. Z organizacji imprez plenerowych i wystaw Muzeum osiągnęło co prawda w sposób systematyczny przychód, ale jak wskazano we wniosku koszty organizacji imprez były znacznie wyższe niż uzyskane przychody. Ponadto przychód w całości został przeznaczony na kontynuację doskonalenia usług świadczonych przez Muzeum.

Tym samym Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem spełnił wszystkie niezbędne przesłanki wskazane w ustawie o podatku od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie świadczenie usług organizacji wystawy pt. Historia () oraz współorganizacji () Majówki korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy również uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku opis staniu faktycznego i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu