Temat interpretacji

w zakresie stawki podatku VAT z tytułu partycypacji Spółki w kosztach budowy instalacji centralnie ciepłej wody w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu partycypacji Spółki w kosztach budowy instalacji centralnie ciepłej wody w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w. jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu partycypacji Spółki w kosztach budowy instalacji centralnie ciepłej wody w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakujący podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa w prowadzi działalność statutową i gospodarczą, której celem jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin oraz potrzeb gospodarczych, oświatowych i społeczno-kulturowych, wynikających z zamieszkiwania na terenie działania Spółdzielni. W 2016 r. Spółka w rozpoczęła realizację programu Ciepła woda z sieci miejskiej. Program skierowany jest do właścicieli i zarządców budynków, zlokalizowanych w obszarze zasilania z miejskiej sieci ciepłowniczej, korzystających z ciepła sieciowego do celów grzewczych i pozyskujących ciepłą wodę w oparciu o indywidualne gazowe podgrzewacze wody i podgrzewacze elektryczne. Spółka dodatkowo w ramach oferty wyraziła chęć partycypowania w kosztach budowy instalacji w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.

Do programu przystąpiła Spółdzielnia, w celu zastąpienia dotychczasowego sposobu pozyskiwania ciepłej wody poprzez wykorzystanie ciepła sieciowego. W przypadku budynków przyłączonych do sieci ciepłowniczej, jak ma to miejsce w zasobach mieszkaniowych należących do Spółdzielni, zadanie sprowadza się do rozbudowy węzła jednofunkcyjnego o moduł odpowiedzialny za podgrzanie wody, budowy instalacji doprowadzającej ciepłą wodę z indywidualnej wymiennikowni w budynku mieszkalnym wielorodzinnym (o powierzchni mieszkań: 26,80 m² 20 mieszkań; 39,80 m² 20 mieszkań; 46,30 m² 40 mieszkań; 56,90 m² 20 mieszkań; 56,80 m² 10 mieszkań; 40,00 m² 10 mieszkań) do mieszkań użytkowników i demontaż indywidualnych podgrzewaczy wody.

Budowę instalacji wewnętrznej wykona firma wyłoniona z ogłoszonego przez Spółdzielnię przetargu, obciążając Spółdzielnię pełną kwotą kosztów budowy instalacji c.c.w.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i/lub 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.),
3. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
4. w 2016 r. Spółka rozpoczęła realizację programu Ciepła woda z sieci miejskiej. Program proponuje zastąpienie dotychczasowego sposobu pozyskiwania ciepłej wody poprzez wykorzystanie ciepła sieciowego, a tym samym pozyskanie przez Spółkę nowych odbiorców i dodatkowych źródeł przychodów. Spółdzielnia podpisała porozumienie ze Spółką , które określa udział Spółki w kosztach realizacji zadania, jako iloczyn mieszkań podłączonych do instalacji c.c.w. i kwoty brutto w wys. 500,00 zł jako współfinansowanie każdego mieszkania przyłączonego w programie Ciepła woda z sieci miejskiej zatwierdzony uchwałą Zarządu nr 21/2016 z dnia 24 maja 2016 r.,
5. w zamian za udział Spółki w kosztach budowy instalacji c.c.w. Spółdzielnia nie jest zobowiązana do świadczenia/wykonywania jakichkolwiek czynności, ani nie jest zobowiązana do powstrzymania się od dokonania jakichkolwiek czynności lub ich tolerowania na rzecz Spółki ,
6. Spółka nie osiąga korzyści o charakterze majątkowym w zamian za partycypację w kosztach budowy instalacji c.c.w.,
7. Spółdzielnia podjęła decyzję o realizacji inwestycji w postaci budowy przedmiotowej instalacji w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.,
8. udział w kosztach budowy będzie wpłatą bezzwrotną,
9. mimo udziału Spółki w kosztach budowy instalacji, nie dojdzie do przeniesienia prawa własności na rzecz partycypanta,
10. budynek mieszkalny wielorodzinny, w którym mają być wykonane usługi związane z budową instalacji wewnętrznej c.c.w., zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
11. koszty związane z montażem instalacji wewnętrznej centralnie ciepłej wody, którymi Spółdzielnia obciąży Spółkę w ramach partycypacji w kosztach budowy instalacji c.c.w., będą wykonane w ramach przebudowy obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług,
12. budynek mieszkalny wielorodzinny, w którym będzie wykonana budowa instalacji wewnętrznej centralnie ciepłej wody sklasyfikowany jest według PKOB w dziale 11, przy czym powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych nie przekracza 150m²,
13. klasyfikacja statystyczna dotycząca obciążenia Spółki w ramach partycypowania Spółki w budowie wewnętrznej instalacji centralnie ciepłej wody 43.22.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT Spółdzielnia powinna zastosować w przypadku wystawienia faktury na rzecz Spółki , dokumentując jej udział (partycypowanie) w kosztach budowy instalacji w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a i art. 41 ust. 12, należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% wystawiając fakturę dla Spółki , jako partycypację w kosztach inwestycji budowy wewnętrznej instalacji centralnie ciepłej wody w obiektach wielomieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 5a ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Należy zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność: podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Zatem, podmiot dokonujący odsprzedaży usługi na rzecz kontrahenta powinien zachować się tak, jakby sam wyświadczył tę usługę, tym samym jest zobowiązany zastosować właściwą dla danej usługi stawkę podatku.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy). Natomiast w myśl art. 41 ust. 2a ustawy dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Na mocy art. 146a pkt 1-2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Według ust. 12b artykułu 41 ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w zamian za bezzwrotny udział Spółki w kosztach budowy przedmiotowej instalacji Spółdzielnia nie jest zobowiązana do świadczenia, wykonywania jakichkolwiek czynności, ani nie jest zobowiązana do powstrzymania się od dokonania jakichkolwiek czynności lub ich tolerowania na rzecz Spółki . W przedmiotowej sprawie nie dojdzie do przeniesienia prawa własności na rzecz partycypanta, a Spółka nie osiąga korzyści o charakterze majątkowym w zamian za partycypację w kosztach budowy ww. instalacji.

Zatem analiza całokształtu okoliczności sprawy w świetle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w omawianej sprawie nie wystąpi stosunek zobowiązaniowy umożliwiający uznanie otrzymanych przez Wnioskodawcę środków finansowych jako zapłatę należności za świadczenie usług czy też za dostawę towarów. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie dojdzie ani do dostawy towarów ani do świadczenia usług, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy.

Skoro zatem Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów ani nie świadczy na rzecz Spółki usług, to brak jest podstaw do rozstrzygania prawidłowej stawki podatku VAT w przypadku obciążenia Spółki partycypacją w kosztach budowy instalacji centralnie ciepłej wody w odniesieniu do każdego podłączonego mieszkania do c.c.w.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi