Interpretacja indywidualna z dnia 06.04.2017, sygn. 1462-IPPP3.4512.69.2017.1.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielem działek ewidencyjnych nr 47/2 (o powierzchni 1,2486 ha) i 49/2 (o powierzchni 0,7083 ha). Zgodnie z ewidencją gruntów, działki to grunty orne klas IVa i i IVb. Działki nabyła na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej oraz umowy o częściowy podział majątku wspólnego - akt notarialny z 9 sierpnia 2007 roku.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy R. w dniu 31 lipca 2008 roku, działki przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej (ponad połowa powierzchni każdej działki), tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej. Ponieważ działki będące własnością Strony oraz sąsiednie działki są przeznaczone pod inwestycje przemysłowe, Wnioskodawczyni postanowiła wraz z właścicielami sąsiednich nieruchomości podpisać umowy przedwstępne sprzedaży gruntu z inwestorem zainteresowanym zakupem działek oraz realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-produkcyjnego. Umowy przedwstępne sprzedaży zostały zawarte 15 grudnia 2016 roku i dotyczą działek, które zostały podzielone zgodnie z planem miejscowym. Jedna umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, druga umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług, trzecia umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, czwarta umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług.

Firma, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowy przedwstępne została jej przedstawiona przez agencję doradczą działającą w obrocie nieruchomościami. Z agencją ma podpisaną stosowną umowę w przedmiocie pośrednictwa nieruchomości przy sprzedaży.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty. Na działkach była prowadzona działalność rolnicza, uprawa zbóż, łubinu, sprzedaż na targu i do paszalni. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Działki nie są zabudowane. Nie występowała do gminy z wnioskami o przekształcenie działek pod zabudowę. Dla działek objętych zapytaniem nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nie składała wniosków do gminy z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o jego zmianę. Nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działek. Udzieliła pełnomocnictwa, na podstawie którego Kupujący m.in. dokonał podziału działek zgodnie z miejscowym planem. Nie zamierza ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Działki były przedmiotem odpłatnej dzierżawy. Były brane dopłaty od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, beneficjentem był syn Wnioskodawczyni Michał W. . Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Działania związane z planowaną sprzedażą ograniczyły się do współpracy z agencją doradczą. Posiada inne grunty, nie zamierza ich sprzedawać w najbliższym czasie. W 2014 roku (16 października 2014) sprzedała działki nr 47/5, 47/6, 49/5 i 49/6 z tego samego obrębu o łącznej powierzchni 2,1037 ha. Sprzedaż ta nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż nieruchomości na rzecz firmy, z którą podpisała umowy przedwstępne - będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zbycie nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym wniosku na rzecz firmy, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowy przedwstępne, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku z tytułu dokonania sprzedaży nieruchomości.

Transakcja dotycząca sprzedaży działek, które są przedmiotem niniejszego wniosku, nie stanowi transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT, z uwagi że nie działa w ramach niniejszej transakcji jako podatnik VAT wykonujący działalność gospodarczą.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty. Nie podejmowała żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości. Nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem chęci sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni uważa, że działania te mieszczą się w zwyczajowym zakresie działań podejmowanych przy dysponowaniu majątkiem prywatnym w celu dokonania jego sprzedaży i nie powinny być uznawane za działania wykonywane przez podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Sprzedaż nieruchomości jest jednorazową sprzedażą majątku osobistego i w związku z tym uważa, że przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jednakże należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy, dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towaru jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży działek gruntu przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem działek ewidencyjnych nr 47/2 o powierzchni 1,2486 ha i 49/2 o powierzchni 0,7083 ha. Działki nabyła na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej oraz umowy o częściowy podział majątku wspólnego - akt notarialny z 9 sierpnia 2007 roku.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy R. w dniu 31 lipca 2008 roku, działki przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej - ponad połowa powierzchni każdej działki, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej. Ponieważ działki będące własnością Strony oraz sąsiednie działki są przeznaczone pod inwestycje przemysłowe, Wnioskodawczyni postanowiła wraz z właścicielami sąsiednich nieruchomości podpisać umowy przedwstępne sprzedaży gruntu z inwestorem zainteresowanym zakupem działek oraz realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-produkcyjnego. Umowy przedwstępne sprzedaży zostały zawarte 15 grudnia 2016 roku i dotyczą działek, które zostały podzielone zgodnie z planem miejscowym. Jedna umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, druga umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług, trzecia umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, czwarta umowa przedwstępna dotyczy części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług. Firma, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowy przedwstępne została jej przedstawiona przez agencję doradczą działającą w obrocie nieruchomościami. Z agencją ma podpisaną stosowną umowę w przedmiocie pośrednictwa nieruchomości przy sprzedaży.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty. Na działkach była prowadzona działalność rolnicza, uprawa zbóż, łubinu, sprzedaż na targu i do paszalni. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Działki nie są zabudowane. Nie występowała do gminy z wnioskami o przekształcenie działek pod zabudowę. Dla działek objętych zapytaniem nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nie składała wniosków do gminy z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o jego zmianę. Nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działek. Udzieliła pełnomocnictwa, na podstawie którego Kupujący m.in. dokonał podziału działek zgodnie z miejscowym planem. Nie zamierza ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Działki były przedmiotem odpłatnej dzierżawy. Były brane dopłaty od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, beneficjentem był syn Wnioskodawczyni Michał W. . Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Działania związane z planowaną sprzedażą ograniczyły się do współpracy z agencją doradczą. Posiada inne grunty, nie zamierza ich sprzedawać w najbliższym czasie. W 2014 roku sprzedała działki nr 47/5, 47/6, 49/5 i 49/6 z tego samego obrębu o łącznej powierzchni 2,1037 ha. Sprzedaż ta nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości na rzecz firmy, z którą podpisała umowy przedwstępne - będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że działki gruntu będące przedmiotem planowanej transakcji - były przedmiotem odpłatnej dzierżawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony - zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez dzierżawcę. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Wobec powyższego odpłatne udostępnianie działek gruntu innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego a tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Zatem skoro działki, o których mowa w niniejszym wniosku zostały oddane w dzierżawę podmiotowi trzeciemu, to oznacza, że działki te były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wykazano, oddanie działki w dzierżawę wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, jest bowiem wykorzystywaniem towaru (działki) do celów zarobkowych a tym samym podmiot dokonujący tej czynności staje się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym mając na uwadze treść przytoczonych przepisów prawa oraz zawarty we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż: części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, części działki nr 47/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług, części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej, części działki nr 49/2 przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją usług będących przedmiotem dzierżawy nie będzie stanowiła zbycia majątku prywatnego lecz majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Powyższe w analizowanej sprawie nie ma miejsca, gdyż Wnioskodawczyni nie wykorzystywała posiadanych działek tylko i wyłącznie do potrzeb osobistych lecz przekazała je w odpłatną dzierżawę a zatem wykorzystywała je w celach zarobkowych.

Pomimo więc, że z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, tj. Zainteresowana nie nabyła przedmiotowych działek z zamiarem odsprzedaży, nie podejmowała czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek, związanych np. z uzbrojeniem terenu, doprowadzeniem mediów, ogrodzeniem terenu, wydzieleniem drogi dojazdowej jak również nie podejmowała aktywnych działań marketingowych mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych działek (np. reklama) to z uwagi na fakt, że przedmiotowe działki były przedmiotem dzierżawy to w konsekwencji ich sprzedaż będzie stanowiła czynność zbycia majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem dokonując dostawy ww. działek, Wnioskodawczyni wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy a przedmiotowa dostawa części działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej