Interpretacja indywidualna z dnia 21.03.2017, sygn. 1462-IPPP2.4512.81.2017.1.RR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Wnioskodawca w niniejszej sprawie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w odniesieniu do wykonywanych czynności wynikających z zawartych umów nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca do momentu przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 200.000 zł może z tytułu wykonywanych usług opisanych w niniejszym wniosku korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Natomiast nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegała opodatkowaniu stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług w ramach zawartych umów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług w ramach zawartych umów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Związek Zawodowy zwanym dalej Zleceniobiorcą zwanymi także wspólnie Stronami, zawarł Umowę-Zlecenie z P. S.A. zwaną dalej P. S.A., lub Ubezpieczycielem. Zważywszy, że członkowie Zleceniobiorcy objęci są grupowymi ubezpieczeniami na życie wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi znajdującymi się w ofercie P. S.A. oraz w trosce o podnoszenie jakości usług świadczonych przez P. S.A. oraz realizacji oczekiwań osób ubezpieczonych Zleceniobiorcy, Strony postanawiają, co następuje:

& 1

1. P. SA powierza, a Zleceniobiorca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz P. S.A. następujących usług:
   1. dostarczania danych do wykonywania przez P. S.A. okresowych badań statystycznych w ramach zawartych umów grupowego ubezpieczenia na życie wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi znajdującymi się w ofercie PZU Życia S.A. w sposób i terminach określonych przez P. S.A. w uzgodnieniu ze zleceniobiorcą,
   2. udzielania ubezpieczonym informacji o możliwości skontaktowania się z osobą nadzorującą ze strony P. S.A. sposób wykonywania umowy ubezpieczenia grupowego.
   3. informowania P. S.A. o wystąpieniu zmian podstawowych danych adresowych Zleceniobiorcy oraz o zmianach telefonów i faksów oraz podstawowych adresów poczty elektronicznej,
   4. przeprowadzania okresowych badań w zakresie oczekiwań osób ubezpieczonych co do zakresu i formy ewentualnej dalszej ochrony ubezpieczeniowej.
2. Przy wykonywaniu zleconych czynności, o których mowa w ust. 1 Zleceniobiorca zobowiązany jest do przestrzegania zasad określonych w załączniku nr 1 do niniejszej umowy. W związku z tym, że głównym czynnikiem determinującym faktyczny nakład pracy Zleceniobiorcy w związku ze świadczeniem na rzecz P. S.A. usług określonych w umowie jest liczba osób objętych umową ubezpieczenia, za które została przekazana w danym miesiącu składka strony ustalają, że podstawę do ustalania wynagrodzenia Zleceniobiorcy za świadczenie usług wymienionych w & 1 ust. 1-4 Umowy będzie kwota obliczona wg wzorów: ilości liczby ubezpieczonych w zależności od rodzaju Polis ubezpieczenia.

& 4

Pkt 5 Zleceniobiorca zobowiązuje się do wykorzystania przekazanego wynagrodzenia na realizację celów statutowych Zleceniobiorcy.

Związek Zawodowy zwany sponsorowanym zawarł Umowy Sponsoringu z P. S.A. zwany sponsorem.

& 1

1. Sponsorowany oświadcza, że jest organizatorem spotkań Organizacji Oddziałowych Związku Zawodowego zwanych dalej spotkaniami.
2. Przedmiotem umowy jest sponsorowanie Spotkań przez sponsora na zasadach określonych w umowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane usługi mogą korzystać ze zwolnienia VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 do kwoty 150.000,00 zł a pozostałe kwoty będą podlegać podatkowi VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi przedstawione we wniosku mogą korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 do kwoty 150.000 zł, a kwoty ponad podlegają podatkowi VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane po kosztach ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł Umowę-Zlecenie z P. S.A., w ramach której Strony postanowiły, że Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia usług na rzecz P. S.A. Członkowie Zleceniobiorcy objęci są grupowymi ubezpieczeniami na życie wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi znajdującymi się w ofercie P. S.A. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca zobowiązał się do: dostarczania danych do wykonywania przez P. S.A. okresowych badań statystycznych w ramach zawartych umów grupowego ubezpieczenia na życie wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi znajdującymi się w ofercie PZU Życia S.A. w sposób i terminach określonych przez P. S.A. w uzgodnieniu ze Zleceniobiorcą, udzielania ubezpieczonym informacji o możliwości skontaktowania się z osobą nadzorującą ze strony P. S.A. sposób wykonywania umowy ubezpieczenia grupowego, informowania P. S.A. o wystąpieniu zmian podstawowych danych adresowych Zleceniobiorcy oraz o zmianach telefonów i faksów oraz podstawowych adresów poczty elektronicznej, przeprowadzania okresowych badań w zakresie oczekiwań osób ubezpieczonych co do zakresu i formy ewentualnej dalszej ochrony ubezpieczeniowej, przy wykonywaniu ww. zleconych czynności. Strony ustaliły, że podstawę do ustalania wynagrodzenia Zleceniobiorcy za świadczenie usług wymienionych powyżej umowy będzie kwota obliczona wg wzorów: ilości liczby ubezpieczonych w zależności od rodzaju Polis ubezpieczenia. Wnioskodawca zobowiązał się do wykorzystania przekazanego wynagrodzenia na realizację celów statutowych Zleceniobiorcy. Ponadto Strona zawarła Umowy Sponsoringu z P. S.A. W ramach tej Umowy Wnioskodawca oświadczył, że jest organizatorem spotkań Organizacji Oddziałowych Związku Zawodowego Pracowników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przedmiotem umowy jest sponsorowanie Spotkań przez sponsora na zasadach określonych w umowie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy opisane usługi mogą korzystać ze zwolnienia VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 do kwoty 150.000,00 zł a pozostałe kwoty będą podlegać podatkowi VAT 23%.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednocześnie w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024) zawarto zapis, że podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Według art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie maja charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl ust. 5 ww. artykułu, jeżeli wartość sprzedażny zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, która przekroczono te kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwo. Termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Z opisu analizowanej sprawy nie wynika, że Strona w ramach zawartej Umowy-Zlecenia, świadczy usługi prawnicze czy też doradcze. Działalność ogranicza się jedynie do czynności technicznych, t.j. do dostarczania danych do wykonywania okresowych badań statystycznych, udzielania ubezpieczonym informacji o możliwości skontaktowania się z osobą nadzorującą, informowania o wystąpieniu zmian podstawowych danych adresowych Zleceniobiorcy oraz o zmianach telefonów i faksów oraz podstawowych adresów poczty elektronicznej, przeprowadzania okresowych badań w zakresie oczekiwań osób ubezpieczonych itp.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów prawa podatkowego podatnik może korzystać ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT w zakresie świadczonych usług, po spełnieniu następujących warunków, tj. korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - 200.000 zł, a także podatnik nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Nadwyżka ponad kwotę wynikającą z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT powinna być opodatkowana stawka właściwą dla świadczonych usług.

Ponadto, jak wynika z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy do wartości sprzedaży objętej zwolnieniem na podstawie 113 ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że Strona nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych, gdyż Wnioskodawca w omawianej sprawie nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. Z opisu sprawy nie wynika, aby pomiędzy Spółką a klientami istniał stosunek prawny ubezpieczenia. W niniejszej sprawie Strona nie świadczy Pan również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalszego cedowania przyjętego ryzyka.

Natomiast czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mogą być zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykonywał czynności faktyczne zmierzające np. do skojarzenia stron transakcji w celu zawarcia umowy między ubezpieczycielem a potencjalnymi nabywcami produktów ubezpieczeniowych - nie poszukuje klientów, nie przeprowadza spotkań z potencjalnymi klientami, nie negocjuje warunków umowy, nie uczestniczy również w załatwianiu żadnych formalności potrzebnych do zawarcia umowy przez zainteresowane strony. Jego działalność ogranicza się jedynie do czynności technicznych, czyli do dostarczania danych do wykonywania okresowych badań statystycznych, udzielania ubezpieczonym informacji o możliwości skontaktowania się z osobą nadzorującą, informowania o wystąpieniu zmian podstawowych danych adresowych Zleceniobiorcy oraz o zmianach telefonów i faksów oraz podstawowych adresów poczty elektronicznej, przeprowadzania okresowych badań w zakresie oczekiwań osób ubezpieczonych itp. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie wypełniają również istotnych elementów dla usługi pośrednictwa. Brak jest elementów przemawiających za uznaniem tego typu usług za odrębną działalność pośrednictwa, której celem zasadniczym jest czynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika również, że ustawodawca zwolnił od podatku usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku od towarów i usług pewnych czynności stanowi wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu wg stawki podstawowej. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że przywołany fragment przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy ma zastosowanie wyłącznie do zawarcia umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego, a nie do wykonywania innych czynności mających jedynie pośredni związek z zawartą umową ubezpieczenia na rachunek klienta.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że wykonywane przez Stronę czynności nie stanowią usług w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, a są czynnościami technicznymi, pomocniczymi, wykonywanymi na rzecz ubezpieczyciela. Powyższe czynności nie są bezpośrednio związane z zawartymi umowami ubezpieczenia, a ich niewykonanie przez Wnioskodawcę ale przez inny podmiot w żaden sposób nie wpłynęłoby na treść i jakość umowy ubezpieczenia.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jednakże w niniejszej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią również usług wskazanych w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż zwolnienie na podstawie tego przepisu wymaga dla swojego zastosowania spełnienia przepisanych warunków, a mianowicie określona usługa, stanowiąc element usługi zasadniczej, musi być właściwa oraz niezbędna do jej (usługi podstawowej ubezpieczeniowej) wykonania, co oznacza, że realizuje cele usługi zasadniczej, to jest związanej z udzielaniem ochrony ubezpieczeniowej. Natomiast Wnioskodawca w ramach zawartych umów jedynie dostarcza danych czy też udziela informacji i przeprowadza okresowe badania w zakresie oczekiwań osób ubezpieczonych, nie uczestniczy natomiast w udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej, ani w realizacji skutków tej ochrony, na skutek zawiązania umowy z ubezpieczycielem.

W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone przez Stronę usługi w ramach zawartej Umowy-Zlecenia nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz art. 43 ust. 13 ustawy, tylko są opodatkowane stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Jednocześnie wskazać należy, że usługi świadczone przez Stronę w ramach zawartej Umowy-Zlecenia nie są wyłączone spod możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Natomiast w odniesieniu do zawartych przez Stronę Umów Sponsoringu, należy wskazać, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych żadne przepisy prawa nie zawierają ich definicji. Możliwość jej zawarcia wynika z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest definiowany, jako finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności (Słownik wyrazów obcych PWN wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). W przypadku umów sponsoringu, których istotą jest nieodpłatne świadczenie sponsora na rzecz sponsorowanego, celem sponsora jest zazwyczaj budowanie własnego wizerunku na rynku dzięki samemu faktowi świadczenia na pewien cel, przy czym skutek marketingowy osiągany jest bez aktywnego udziału sponsorowanego. W takim przypadku mamy tu do czynienia z umową darowizny przy czym w praktyce darowiznę może stanowić całe świadczenie sponsora lub tylko jego część.

Stąd też w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że sponsorowanie przez sponsora spotkań organizowanych przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w umowie wiąże się z wykonywanie na rzecz Sponsora określonych czynności, które stanowią odpłatne świadczenie usług. Tym samym, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy Sponsoringu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy według stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Wskazać przy tym należy, że również usługi świadczone przez Stronę w ramach zawartej Umowy Sponsoringu nie są wyłączone spod możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Zatem analiza przywołanych regulacji prawnych oraz okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca w niniejszej sprawie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w odniesieniu do wykonywanych czynności wynikających z zawartych umów nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawca do momentu przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 200.000 zł może z tytułu wykonywanych usług opisanych w niniejszym wniosku korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Natomiast nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegała opodatkowaniu stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacje wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostaną rozpatrzone w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej