Interpretacja indywidualna z dnia 25.08.2015, sygn. ITPP1/4512-801/15/BK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że całość przychodu uzyskanego z tytułu najmu nieruchomości będącej własnością jego i małżonki powinien on rozliczać pod względem podatkowym jako jedyny zobowiązany do tego podatnik?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej X, w której na podstawie zawartej umowy posiada 50% udział w zysku spółki. Od dochodów z udziału w spółce opłaca podatek liniowy. Podstawowym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż sprzętu komputerowego najczęściej dla różnych instytucji oraz materiałów biurowych dla innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Jedynym jego źródłem dochodu jest dochód z udziału w spółce jawnej. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza wspólnie z małżonką oraz drugim właścicielem spółki jawnej X i jego małżonką zakupić dom, który stanowić będzie dla stron ich majątek prywatny. Zakup nieruchomości w przeważającej wartości strony transakcji będą chciały sfinansować zaciągniętym na ten cel kredytem. Pomiędzy Wnioskodawcą i jego małżonką istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Taka sama sytuacja istnieje pomiędzy drugim właścicielem spółki a jego małżonką. Zakupiony dom Wnioskodawca i drugi właściciel spółki jawnej zamierzają wynajmować spółce jawnej X do celów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Na tę okoliczność zostanie zwarta umowa najmu ze spółką jawną X, w której wynajmującym będzie Wnioskodawca i drugi właściciel spółki, a najemcą będzie spółka jawna. Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonka Wnioskodawcy, jak i współwłaściciela spółki wyrażą zgodę na wynajęcie nieruchomości. Za wynajęcie nieruchomości spółka obciążana będzie czynszem wg cen rynkowych. Dodatkowo spółka ponosić będzie koszty z tytułu dostarczania i zużycia mediów, podatku od nieruchomości oraz innych wydatków związanych z eksploatacją nieruchomości. Wydatki te opłacane będą przez spółkę bezpośrednio właścicielom nieruchomości na podstawie wystawionych przez nich faktur. Wnioskodawca przychody z tytułu najmu nieruchomości w wysokości czynszu wynikającego z umowy będzie opodatkowywać ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, traktując je jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 6 (najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa), a nie jako pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3). Na tę okoliczność zostanie złożone przez Wnioskodawcę stosowne oświadczenie do naczelnika urzędu skarbowego. Wnioskodawca skorzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, ponieważ wartość sprzedaży opodatkowanej z tytułu najmu nie przekroczy kwoty wynikającej z art. 113 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że stroną najmu będzie Wnioskodawca i to on podpisze umowę najmu, małżonka Wnioskodawcy nie będzie zobowiązana do rozliczenia VAT, a tym samym dla celów VAT nie będzie traktowana jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawca przy ustalaniu wysokości dochodu do opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności w formie spółki jawnej będzie uwzględniał zarówno koszty czynszu, jak i koszty mediów, podatku od nieruchomości i inne koszty związane z eksploatacją nieruchomości. Koszty te będą uwzględniane przez każdego ze wspólników proporcjonalnie do posiadanego przez nich prawa do udziału w zysku spółki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że całość przychodu uzyskanego z tytułu najmu nieruchomości będącej własnością jego i małżonki powinien on rozliczać pod względem podatkowym jako jedyny zobowiązany do tego podatnik?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu najmu nieruchomości, której wspólnie z małżonką są współwłaścicielami pod względem podatkowym (podatek dochody oraz podatek VAT) powinien rozliczać tyko on. Umowa najmu zostanie zawarta przez Wnioskodawcę i drugiego właściciela spółki będącego jednocześnie współwłaścicielem (razem z małżonką) wynajmowanej nieruchomości. Obie małżonki wyrażą zgodę na wynajęcie nieruchomości bowiem zgodnie z art. 37 § 1 ust. 1 pkt 1 zgoda drugiego małżonką jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Dla ważności czynności prawnej, jaką jest najem nieruchomości wymagana jest więc zgoda małżonka. To Wnioskodawca będzie stroną umowy najmu, czyli to on dokona czynności prawnej, która spowoduje u niego powstanie przychodu. Podobnie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-839/11-2/SM wskazując, że Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o VAT będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten który dokonuje wynajmu we własnym imieniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich osobno jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, że będąc stroną czynności prawnej, jaką jest umowa najmu, to on powinien rozliczyć przychody z tego tytułu pod względem podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 15 ustawy), a w sytuacji gdy jego wartość sprzedaży przekroczyłaby kwotę wymienioną w art. 113 ustawy o VAT z tego tytułu nie mógłby korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przytaczając natomiast przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług istotnym jest, czy dany podmiot spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż wyłącznie Wnioskodawca jako Wynajmujący będzie stroną umowy najmu nieruchomości (w części będącej własnością małżonków) objętej małżeńską wspólnością majątkową.

Jeżeli zatem przedmiotem najmu są rzeczy (nieruchomości) stanowiące majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokona wynajmu we własnym imieniu (który będzie stroną czynności prawnej).

Tak więc w zaistniałej sytuacji, skoro umowa najmu nieruchomości zostanie zawarta przez jednego z małżonków (Wnioskodawcę), podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu będzie Wnioskodawca.

W tym miejscu zaznacza się, że w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
      
      
      1. jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

A zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku, gdy wartość sprzedaży przekroczy limit określony w art. 113 ust. 1 i 9 to Wnioskodawca zobowiązany będzie rozliczać podatek Vat na zasadach ogólnych.

Ponadto zaznaczyć należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek będzie podlegać odrębnemu rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy