Interpretacja indywidualna z dnia 06.07.2015, sygn. ITPP2/4512-470/15/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2006 r. zakupił Pan grunty rolne o łącznej pow. 3,03 ha w celu powiększenia majątku prywatnego (poza nabytym gruntem posiada Pan grunty rolne - pastwiska, łąki, które otrzymał w drodze darowizny w 1991 r.). Zakupił Pan grunt jako osoba fizyczna. Nigdy nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie były udostępniane osobom trzecim (najem, dzierżawa). W chwili zakupu grunt miał być przeznaczony na cele rolnicze, jednak słaba jakość gleby (grunt klasy RVI), wymagała dodatkowych nakładów i kosztów, które przerosły Pana możliwości finansowe. Ostatecznie nie został on wykorzystany do ww. celów.

W ciągu kilku lat od nabycia gruntu sytuacja finansowa rodziny pogorszyła się i zmusiła Pana do weryfikacji planów dotyczących nieruchomości. Zaistniała konieczność sprzedaży działki.

W 2013 r. znalazł Pan nabywcę, lecz tylko na 1/3 gruntu rolnego. W związku z powyższym dokonał wydzielenia zakupionego gruntu.

Nie mógł Pan znaleźć chętnych na zakup pozostałej części gruntu. Jedną z przyczyn braku chętnych była planowana budowa magistrali elektroenergetycznej przebiegającej przez zakupiony przez Pana grunt. W związku z zaistniałą sytuacją w celu ułatwienia transakcji, wystąpił Pan o przekwalifikowanie przeznaczenia gruntu na cele zabudowy mieszkalnej. Po otrzymaniu zgody właściwych władz w 2013 r., grunt został podzielony na kilkanaście (18) mniejszych działek, z czego część przeznaczono na drogę dojazdową.

Planuje Pan sprzedać część działek, a część przekazać dzieciom. Bezpośrednim powodem ich zbycia są potrzeby finansowe rodziny, a chciałby Pan uniknąć zaciągnięcia kredytu. Szukając nabywców nie podjął Pan, ani nie zamierza podjąć żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto nie zostały podjęte również żadne działania marketingowe, a teren nie został uzbrojony np. w media. Podsumowując, nie podejmował Pan żadnych aktywnych działań mających na celu sprzedaż nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek, o których mowa w przedmiotowym wniosku, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT. Pana wniosek wynika z zasady neutralności podatku oraz z definicji podatnika wskazanej w art. 15 ustawy o VAT. Jeśli opodatkuje się sprzedaż majątków prywatnych za każdym razem dochodziłoby do konieczności zapłacenia podatku, zaś nabywca nie mógłby tego podatku odliczyć. W związku z powyższym ta sama nieruchomość, która kilkakrotnie może zmienić właściciela, byłaby opodatkowana wiele razy, a nikt podatku nie może odliczyć.

Poza tym, nabył Pan grunt jako osoba fizyczna na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową. Zyski ze sprzedaży nie zostały, ani nie zostaną przeznaczone na cele związane z działalnością gospodarczą, gdyż takiej Pan nie prowadzi. Zostanie on przeznaczony na cele osobiste (prywatne). Transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowi czynność dokonaną w ramach zarządu majątkiem osobistym. Niemożliwe jest więc uznanie osoby fizycznej, sprzedającej grunt za podatnika VAT. W związku z powyższym uzyskany zysk nie może być uznany za działalność handlową, a tym samym nie można uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawa C-180/10 i C-181/10): kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę nieruchomości przeznaczonej pod budowę należy uznać za objętą podatkiem VAT, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie nieruchomości budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując, sprzedaż działek wydzielonych z majątku prywatnego osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nie podlega VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 34 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności () dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej, a nie z zamiarem wykorzystywania ich jako majątku prywatnego w celu realizacji potrzeb osobistych. Przy czym zamiar wykorzystywania towaru w ramach majątku osobistego musi istnieć przez cały okres jego posiadania. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2014 r. sygn.. akt I SA/Kr 1225/14.

Ponadto warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest to, by była ona ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy spełnieniu tej przesłanki podmiot, który wykonuje taką czynność jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)], który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11), i z dnia 3 marca 2015 r. (sygn.. akt I FSK 1859/13) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), i z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o kornych mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, niestosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, w 2006 r. nabył Pan grunty rolne o pow. 3,03 ha w celu powiększenia majątku prywatnego i miał być przeznaczony na cele rolnicze. Jednakże grunt z uwagi na słabą jakość nigdy nie był wykorzystywany do ww. celu. W 2013 r. sprzedał Pan 1/3 gruntu rolnego. Następnie wystąpił Pan z wnioskiem o przekwalifikowanie gruntu z rolnego na grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkalną. Podzielił Pan ten grunt na 18 mniejszych działek, z których część przeznaczono na drogę dojazdową. Aktualnie zamierza Pan sprzedać część działek, a część przekazać dzieciom. Nie podejmował Pan działań marketingowych, których celem było przygotowanie gruntu do sprzedaży. Działki gruntu nie były przedmiotem umów najmu lub dzierżawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w ramach planowanej dostawy działek gruntu nie dojdzie do rozporządzania majątkiem prywatnym. Zdaniem tut. organu, w tych przypadkach wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że ww. sprzedaż stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym sprzedaż ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć bowiem należy, że to na Pana wniosek doszło do zmiany przeznaczenia gruntów z rolnych na budowlane, podjął Pan działania związane z podziałem nabytych gruntów, w wyniku którego powstało 18 działek budowlanych, z których część pełni funkcję drogi dojazdowej. Ponadto informacje zawarte we wniosku wskazują, że działki gruntu, które mają być przedmiotem sprzedaży, nie były wykorzystywane w majątku prywatnym, co potwierdza cel nabycia gruntu. Bez znaczenia przy tym jest to, że grunt nie był wykorzystywany na cele rolnicze, ponieważ jak wynika z treści wyroku WSA w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 1225/14, zamiar wykorzystywania towaru w ramach majątku osobistego musi istnieć przez cały okres jego posiadania.

W ocenie tut. organu podjęte przez Pana działania są charakterystyczne dla działań handlowca. Podobne tezy zawiera wyrok z dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Podjęcie ww. czynności wskazuje, że sprzedaż działek nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz z uwagi na zorganizowany charakter, spełniać będzie warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że w podobnych sprawach w wyrokach z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1122/12 oraz z dnia 23 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1386/12 Naczelny Sąd Administracyjny uznał zbycie gruntów za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedającego za podatnika tego podatku.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż dotyczyć będzie terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9. Nie będzie miało do niej również zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ działka gruntu nie była przez Pana w ogóle wykorzystywana, a warunkiem zastosowania zwolnienia przewidzianego w tym przepisie jest wykorzystywanie towaru wyłącznie do działalności zwolnionej. Ponadto z uwagi na fakt, że w ramach planowanej dostawy wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, dostawa ta nie będzie mogła być zwolniona również na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, ponieważ do dostawy terenów budowlanych zwolnienie to nie ma zastosowania. W konsekwencji transakcja będzie opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług - na podstawie art. 43 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, iż niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy