Interpretacja indywidualna z dnia 14.07.2015, sygn. ITPP1/4512-333/15/KM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) uzupełnionym w dniach 15 czerwca i 6 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniach 15 czerwca i 6 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (spółka cywilna) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług cięcia i sprzedaży kamienia naturalnego, usług hotelarskich oraz wynajmu nieruchomości na własny rachunek. W nieodległej przyszłości zamierza podpisać umowę o współpracy z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Umowa ma dotyczyć wspólnego przedsięwzięcia, podjętego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i spółkę cywilną, polegającego na udostępnieniu przez osobę fizyczną działki budowlanej, stanowiącej jej własność, celem wybudowania przez spółkę cywilną na tej działce budynku mieszkalnego zawierającego 10 lokali mieszkalnych.

W zamian za to osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i będąca właścicielem działki budowlanej, na której wybudowany zostanie przez spółkę cywilną powyższy budynek mieszkalny, otrzyma zapłatę za:

1. sprzedaż każdej części działki budowlanej w umówionej wysokości, wynikającej z aktu notarialnego sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego netto bez podatku VAT;
2. ustaloną kwotę od sprzedaży każdego metra kwadratowego lokalu mieszkalnego/udziału we wspólnym przedsięwzięciu;

Zapłata ma zostać dokonana przez spółkę cywilną na rzecz osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej w terminie 14 dni od dokonania każdorazowej wpłaty przez kupującego lokal mieszkalny.

Spółka cywilna w ramach tego wspólnego przedsięwzięcia zobowiązuje się do przeprowadzenia całokształtu prac; od uzyskania pozwolenia na budowę, otrzymania wszelkich niezbędnych zgód odpowiednich Urzędów i osób fizycznych i prawnych poprzez wybudowanie na tej działce budowlanej nieruchomości. Spółka cywilna finansowania wszelkich wyżej wymienionych czynności dokonuje z własnych funduszy oraz kredytu bankowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r, w-sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr l52, poz. 1475), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych.

Wspólnicy spółki cywilnej - osoby fizyczne rozliczają się indywidualnie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, a także zgodnie z art. 30 c ustawy, z uwzględnieniem wielkości procentowej w jakiej uczestniczą w zyskach i stratach spółki.

Na podstawie zawartego porozumienia w sprawie wybudowania budynku mieszkalnego na udostępnionej w tym celu działce budowlanej przez osobę fizyczną spółce, spółka cywilna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie budowy budynków mieszkalnych z lokalami mieszkalnymi celem sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych, ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wszelkie zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarcza mającą na celu wybudowanie i sprzedaż lokali mieszkalnych, a w szczególności koszty i przychody:

• dotyczące ponoszonych kosztów uzyskania przychodów w zakresie dostaw towarów i usług;
• dotyczące kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników;
• dotyczące kosztów ponoszonych z tytułu umów cywilnoprawnych;
• dotyczące kosztów związanych z amortyzacją;
• dotyczące przychodów związanych ze sprzedażą wyodrębnionych lokali mieszkalnych;

Spółka cywilna jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonuje ujęcia wszelkich kosztów związanych z tak prowadzoną działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w wartości netto bez należnego podatku VAT i odrębnie w rejestrach prowadzonych dla celów ujęcia w deklaracji rozliczeniowej VAT -7, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku. Sprzedaż lokali wydzielonych z wybudowanego budynku mieszkalnego dokonywana będzie w formie aktu notarialnego właściwego przy sprzedaży nieruchomości łącznie z przynależną częścią gruntu do danego lokalu mieszkalnego.

Wobec Spółki cywilnej nie są prowadzone żadne postępowania podatkowe.& 

Ponadto w uzupełnieniach do wniosku wskazano, że w momencie sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych, Spółka cywilna nie będzie posiadała prawa do rozporządzenia gruntem jak właściciel. To prawo będzie posiadała osoba fizyczna nieprowadząca działalności, która na podstawie zawartego porozumienia ze Spółką cywilną udostępni działkę budowlaną, celem wybudowania przez Spółkę budynku mieszkalnego oraz późniejszej sprzedaży lokali mieszkalnych, wyodrębnionych z tego budynku. W akcie notarialnym dokumentującym każdorazową sprzedaż lokali mieszkalnych, wydzielonych z wybudowanego budynku mieszkalnego, właścicielem gruntu przynależnego do zbywanych lokali mieszkalnych będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a nie Spółka cywilna.

Osoba ta udzieli pełnomocnictwa Spółce cywilnej do sprzedaży udziału w gruncie przynależnego do danego lokalu mieszkalnego wraz ze sprzedażą przez samą spółkę lokalu wybudowanego przez tę spółkę, które to nakłady na wybudowanie takiego lokalu nie zostaną przeniesione na właściciela gruntu, czyli osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Będziemy mieli wówczas do czynienia z dwoma odrębnymi sprzedażami oddzielnie gruntu i oddzielnie lokali wybudowanych przez Spółkę, gdzie te sprzedaże zostaną dokonane w jednym akcie notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług, przy sprzedaży lokali mieszkalnych podatnikiem podatku od towarów i usług jest spółka cywilna od całości sprzedawanej nieruchomości (sprzedany grunt, będący własnością osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz wybudowany ze środków własnych spółki cywilnej budynek mieszkalny z którego wydzielone zostaną lokale mieszkalne w celu odpłatnego zbycia)?

Osobie fizycznej należy się zwrot otrzymanej kwoty za sprzedany grunt w kwocie netto bez podatku od towarów i usług na podstawie wystawionej noty przez Spółkę cywilną dla tej osoby fizycznej;

Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży wydzielonych lokali mieszkalnych z przynależną częścią gruntu, podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług, będzie spółka cywilna, która na podstawie aktu notarialnego sprzedaży lokalu mieszkalnego, wyodrębnionego z budynku mieszkalnego winna wystawić fakturę VAT, dokumentującą tę sprzedaż, a w której jako podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota netto ceny za sprzedany lokal łącznie z gruntem. Od takiej kwoty naliczony zostanie podatek VAT według stawki 8 %.

Podatek ten, pobrany od całości transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego razem z gruntem od kupującego winien zostać przez spółkę cywilną odprowadzony do właściwego Urzędu Skarbowego i wykazany w deklaracji VAT-7 przez powyższą spółkę. Osoba fizyczna dokonująca w tym akcie notarialnym sprzedaży części gruntu przynależnego do wydzielonego lokalu mieszkalnego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie pobiera od kupującego podatku VAT za sprzedany udział w gruncie, a otrzymuje jedynie pieniądze na podstawie wystawionej noty przez spółkę cywilną w kwocie netto wynikającej z aktu notarialnego bez podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik świadczyć jako wykonywać coś na czyjąś rzecz, świadczenie zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z kolei, przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu, istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia przy czym, bez znaczenia jest sposób dokonania zapłaty, np. poprzez potrącenie. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 cyt. Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 wskazanego artykułu wynika natomiast, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Zgodnie z zasadą superficies solo cedit, co do zasady częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy, jak również rośliny, trwale złączone z tą nieruchomością ziemską.

Art. 48 K.c. stanowi iż, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 K.c. wyrażającym klasyczną zasadę, że własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem ww. zasady.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na budowę budynków i budowli na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował budynki, które są posadowione na cudzym gruncie, nie może sprzedać owych nakładów, ponieważ nie ma do nich tytułu prawnego. Niemniej podmiot ten dysponuje pewnym prawem do takich nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy), a zatem nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Niemniej, należy stwierdzić, iż zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy), która mogłaby stanowić towar. Zatem zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budynku posadowionego na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza dokonać sprzedaży lokali mieszkalnych, wyodrębnionych w wybudowanym budynku mieszkalnym na gruncie, będącym własnością osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Wskazano, że osoba ta udzieli pełnomocnictwa Spółce cywilnej do sprzedaży udziału w gruncie, przynależnego do danego lokalu mieszkalnego wraz ze sprzedażą przez samą Spółkę wybudowanego lokalu, które to nakłady na wybudowanie takiego lokalu nie zostaną przeniesione na właściciela gruntu.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa trudno zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym we wniosku, że w tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług od całości sprzedawanej nieruchomości, tj. z tytułu zbycia wyodrębnionego lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w gruncie.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie jest właścicielem gruntu, na którym posadowiony będzie budynek mieszkalny trwale z gruntem związany, zbycie przez Wnioskodawcę wyodrębnionych lokali tego budynku, w ocenie tut. organu nie będzie możliwe, ponieważ przedmiot transakcji (nieruchomość) pozostaje własnością osoby fizycznej. Osoba ta będzie mogła dokonać planowanej sprzedaży nieruchomości, jednocześnie zostając z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z zasadą obowiązującą w prawie polskim realizowaną przez zapisy art. 48 i 191 Kodeksu cywilnego, to co jest z gruntem trwale związane (np. budynek), jest własnością właściciela gruntu. Nie może istnieć stan prawny (poza pewnymi wyjątkami, np. użytkowaniem wieczystym), w którym właściciel gruntu i właściciel budynku to dwie różne osoby. W sytuacji, gdy podatnik wzniósł budynek na czyimś gruncie przyjmuje się zatem konstrukcję, że z mocy samego prawa właściciel gruntu staje się właścicielem budynku, natomiast ten kto budynek zbudował jest jedynie właścicielem nakładów poczynionych na tę budowę.

Zatem niemożliwa jest sytuacja, w której to Wnioskodawca nieposiadający prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel - będzie sprzedawał osobom trzecim wyodrębnione lokale mieszkalne wraz z gruntem, którego właścicielem będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Powyższe nie oznacza jednak, że po stronie Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie budowy budynku mieszkalnego nie wystąpią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wskazać należy, że w niniejszej sprawie z uwagi na planowaną transakcję sprzedaży - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy dojdzie w istocie do konieczności rozliczenia (zbycia) nakładów inwestycyjnych, bowiem budynek wzniesiony na cudzym gruncie nie stanowi własności Wnioskodawcy, który jednakże ma prawo żądania zwrotu poniesionych przez niego nakładów na wybudowanie ww. budynku.

Czynność zwrotu nakładów inwestycyjnych poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ponieważ mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Poniesione nakłady nie mieszczą się natomiast w definicji towarów podanej w art. 2 pkt 6 ustawy i w związku z tym ich zwrot nie będzie stanowił dostawy towarów.

Uwzględniając natomiast brzmienie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie stawek preferencyjnych lub zwolnienia od podatku, czynność przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na cudzym gruncie na rzecz właściciela gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku. Przedmiotowa czynność, zgodnie z art. 106a ust. 1 ustawy, podlega udokumentowaniu poprzez wystawienie faktury VAT, z wyłączeniem sytuacji o której mowa w art. 106a ust. 3 ustawy.

Ustosunkowując się zatem do kwestii będącej przedmiotem zapytania stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży wydzielonych lokali mieszkalnych z przynależną częścią gruntu nie będzie Wnioskodawca, lecz osoba fizyczna - właściciel gruntu.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż w sprawie stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca (Spółka cywilna), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla osoby fizycznej (właściciela gruntu), która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy