Interpretacja indywidualna z dnia 11.05.2016, sygn. ILPP4/4512-1-91/16-4/BA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie planowanej darowizny zespołu składników materialnych i niematerialnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej darowizny zespołu składników materialnych i niematerialnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej darowizny zespołu składników materialnych i niematerialnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie dwuosobowej spółki cywilnej, ojciec i syn. Wspólnicy są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Majątek wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia przedsiębiorstwa został ujęty w rejestrze środków trwałych i jest amortyzowany zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Spółka prowadzi działalność związaną z kamieniarstwem oraz z najmem i dzierżawą. Główny profil działalności gospodarczej to usługi kamieniarskie.

Z tytułu nabycia składników majątku wykorzystywanych do działalności związanej z najmem i dzierżawą Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Działalność związana z najmem i dzierżawą polega na dzierżawie jednemu podmiotowi lokalu użytkowego, z sauną i zestawem mebli. Składniki majątkowe wykorzystywane przez Spółkę do działalności związanej z najmem i dzierżawą stanowią zorganizowany zespół tworzący wyodrębnioną część przedsiębiorstwa. W szczególności, każdy ze składników majątku związany z działalnością w zakresie najmu i dzierżawy lokalu użytkowego, jest powiązany z innym składnikiem majątku w taki sposób, że ich wzajemna relacja umożliwia prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej polegającej na najmie i dzierżawie lokalu użytkowego pod kątem działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej czy ochroną zdrowia. A zatem zorganizowany zespół składników majątkowych mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze polegające na najmie i dzierżawie, jak i na działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej czy ochroną zdrowia.

Składnik majątku trwałego podlegającego wynajmie składa się z lokalu użytkowego, udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu, sauny oraz zestawu mebli. Lokal wraz z wyposażeniem jest wynajmowany odpowiednio synowi i bratu wspólników na podstawie bezterminowej umowy najmu i dzierżawy. Z tytułu najmu spółka otrzymuje czynsz, który wpływa na odrębny rachunek bankowy. Spółka prowadzi ewidencję, na podstawie której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z najmem i dzierżawą lokalu usługowego oraz możliwe jest określenie należności i zobowiązań związanych z najmem i dzierżawą.

Wnioskodawca planuje przekazać swojemu odpowiednio synowi i bratu w drodze darowizny część przedsiębiorstwa związaną z najmem i dzierżawą lokalu użytkowego. Obdarowany będzie w lokalu prowadził działalność opodatkowaną w zakresie usług związanych z poprawą kondycji fizycznej lub usług w zakresie najmu i dzierżawy.

Darowizna części przedsiębiorstwa związana z najmem i dzierżawą będzie obejmować:

• Zorganizowany zespół składników majątku pozwalający na prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej w zakresie najmu lub dzierżawy czy też poprawy kondycji fizycznej: prawo użytkowania wieczystego gruntu, środki trwałe związane wyłącznie z działalnością w zakresie najmu i dzierżawy lokalu usługowego wpisane do ewidencji środków trwałych Spółki, tj. lokal użytkowy, sauna, zestaw mebli;
• Prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu i dzierżawy;
• Zobowiązania krótkoterminowe; opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę, zarząd;
• Zobowiązania publicznoprawne związane z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisany wyżej zespół składników materialnych i niematerialnych będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT...
2. Czy do opisanej wyżej planowanej darowizny zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie miał zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana darowizna zespołu składników materialnych i niematerialnych majątku spełnia przesłanki z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług do uznania jej jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym będzie miał tu zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem tego przepisu można wskazać przesłanki, których łączne wystąpienie jest konieczne by uznać składniki majątku za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa.

1. Pierwszą przesłanką jest istnienie materialnych i niematerialnych składników przedsiębiorstwa przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, w tym zobowiązań.
   Jak wykazano w stanie faktycznym, mamy tu do czynienia ze składnikami materialnymi w postaci aktywów rzeczowych, jak i niematerialnymi w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu.
2. Drugą przesłanką jest wyodrębnienie organizacyjne.
   W omawianym stanie faktycznym lokal usługowy jest wyodrębniony jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę, niemające żadnego powiązania z drugim profilem działalności gospodarczej Spółki, czyli usługami kamieniarskimi i jako taki wymieniony jest w CEIDG. Dodatkowo lokal użytkowy, jak i pozostałe składniki majątku znajdujące się w nim pozostają ze sobą w takich relacjach funkcjonalnych, że stanowią odrębny, samodzielny byt w strukturze firmy.
3. Trzecia przesłanka stanowi wyodrębnienie finansowe.
   W opisanym stanie faktycznym również to miało miejsce. Wyodrębnienie zostało zrealizowane na poziomie planu kont w księgach podatkowych prowadzonych przez Spółkę w taki sposób, że możliwe jest przyporządkowanie ujętych w księgach podatkowych zdarzeń gospodarczych do tego zespołu składników majątku. Dodatkowo Spółka posiada osobny rachunek bankowy do obsługi, na który wpływają należności związane z najmem i dzierżawą oraz płacone są zobowiązania.
4. Czwartą przesłankę stanowi przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych składników majątku, by mogły one stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W omawianym stanie faktycznym część mienia może być uznana jako jego zorganizowana część, ponieważ posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy w zakresie usług najmu i dzierżawy, jak i usług związanych z poprawą kondycji fizycznej. Umożliwiają nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa art. 6 pkt 1 ustawy.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) zwanej dalej Kodeksem cywilnym umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak wynika z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powołanych przepisów prawa cywilnego wynika zatem, że umowa darowizny należy do umów cywilnoprawnych przenoszących prawo własności na nabywcę określonych towarów (rzeczy).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 112.

Na mocy art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112 w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie dwuosobowej spółki cywilnej, ojciec i syn. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Majątek wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia przedsiębiorstwa został ujęty w rejestrze środków trwałych i jest amortyzowany zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Spółka prowadzi działalność związaną z kamieniarstwem oraz z najmem i dzierżawą. Główny profil działalności gospodarczej to usługi kamieniarskie. Z tytułu nabycia składników majątku wykorzystywanych do działalności związanej z najmem i dzierżawą Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działalność związana z najmem i dzierżawą polega na dzierżawie jednemu podmiotowi lokalu użytkowego, z sauną i zestawem mebli. Składniki majątkowe wykorzystywane przez Spółkę do działalności związanej z najmem i dzierżawą stanowią zorganizowany zespół tworzący wyodrębnioną część przedsiębiorstwa. W szczególności, każdy ze składników majątku związany z działalnością w zakresie najmu i dzierżawy lokalu użytkowego, jest powiązany z innym składnikiem majątku w taki sposób, że ich wzajemna relacja umożliwia prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej polegającej na najmie i dzierżawie lokalu użytkowego pod kątem działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej czy ochroną zdrowia. Zorganizowany zespół składników majątkowych mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze polegające na najmie i dzierżawie, jak i na działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej czy ochroną zdrowia. Składnik majątku trwałego podlegającego wynajmie składa się z lokalu użytkowego, udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu, sauny oraz zestawu mebli. Lokal wraz z wyposażeniem jest wynajmowany jednemu podmiotowi na podstawie bezterminowej umowy najmu i dzierżawy. Z tytułu najmu Wnioskodawca otrzymuje czynsz, który wpływa na odrębny rachunek bankowy. Spółka prowadzi ewidencję, na podstawie której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych najmem i dzierżawą lokalu usługowego oraz możliwe jest określenie należności i zobowiązań związanych z najmem i dzierżawą. Wnioskodawca planuje przekazać ww. podmiotowi w drodze darowizny część przedsiębiorstwa związaną z najmem i dzierżawą lokalu użytkowego. Obdarowany będzie w lokalu prowadził działalność opodatkowaną w zakresie usług związanych z poprawą kondycji fizycznej lub usług w zakresie najmu i dzierżawy. Darowizna części przedsiębiorstwa związana z najmem i dzierżawą będzie obejmować:

• Zorganizowany zespół składników majątku pozwalający na prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej w zakresie najmu lub dzierżawy czy też poprawy kondycji fizycznej: prawo użytkowania wieczystego gruntu, środki trwałe związane wyłącznie z działalnością w zakresie najmu i dzierżawy lokalu usługowego wpisano do ewidencji środków trwałych Spółki, tj. lokal użytkowy, sauna, zestaw mebli;
• Prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu i dzierżawy;
• Zobowiązania krótkoterminowe; opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę, zarząd;
• Zobowiązania publicznoprawne związane z działalnością gospodarczą.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia zorganizowana część przedsiębiorstwa, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że () pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy Dyrektywy 112 nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Zespół składników materialnych i niematerialnych, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., pozwalać ma na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez określony zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa. Z żadnego przepisu nie wynika natomiast, że działalność nabywcy ma być rodzajowo tożsama z działalnością zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem w oparciu o otrzymany zespół składników stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa nabywca ma mieć potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji, dla planowanej darowizny ww. zespołu składników będzie miał zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu