Interpretacja indywidualna z dnia 30.09.2015, sygn. IPPP3/4512-600/15-2/ISZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy budynku rekreacji indywidualnej wraz z gruntem

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy budynku rekreacji indywidualnej wraz z gruntem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy budynku rekreacji indywidualnej wraz z gruntem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Wnioskodawca jest spółką osobową w rozumieniu kodeksu spółek handlowych.Wnioskodawca zamierza wybudować łącznie 3 budynki rekreacji indywidualnej wraz z infrastrukturą techniczną i urządzeniami budowlanymi na działkach gruntów o numerach ewidencyjnych: (i) działka gruntu nr 936/4 objęta księgą wieczystą, (ii) działka gruntu nr 936/5 objęta księgą wieczystą oraz (iii) działka gruntu nr 936/6 objęta księgą wieczystą tj. gruntach stanowiących jego własność, a następnie ich sprzedażą. Dwa z trzech budynków są na etapie stanie surowego zamkniętego. Trwają w nich obecnie prace wykończeniowe.

Inwestycja realizowana jest na podstawie pozwolenia na budowę trzech budynków rekreacji indywidualnej położonych w miejscowości S. wraz z infrastrukturą techniczną i urządzeniami budowlanymi objętego decyzją Starosty z dnia 24 marca 2014 roku, zmienioną decyzją Starosty z dnia 22 sierpnia 2014 roku w zakresie zatwierdzenia zmiany do projektu zagospodarowania terenu uwzględniającej podział pierwotnej działki inwestycyjnej ew. nr 936/1 na działki o wskazanych powyżej numerach ewidencyjnych.

Na infrastrukturę techniczną i urządzenia budowlane składają się: (i) 3 przyłącza wodociągowe z proj. Studni - dz. 936/4, 936/5, 936/6, (ii) 3 przyłącza sanitarne do trzech proj. Szczelnych bezodpływowych zbiorników na ścieki, (iii) przyłącza energetyczne, (iv) 3 miejsca postojowe zadaszone (wiaty) przy każdym z projektowanych budynków trwale związane z każdym z budynków. Wszystkie budynki stanowią odrębne nieruchomości.

Budynki rekreacji indywidualnej budowane są na cele mieszkalne, gdyż są to całoroczne domy z bali drewnianych w zabudowie jednorodzinnej, zadaszone, z murowaną wysoką piwnicą użytkową, wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi wskazanymi powyżej, trwale związanymi z gruntem. Powierzchnia użytkowa każdego z budynków nie przekracza 300 m2. Przedmiotem umów z nabywcami będzie sprzedaż nieruchomości z już wybudowanymi budynkami.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie właściwej stawki podatku dla sprzedaży budynków rekreacji indywidualnej budowanych na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodemizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wnioskodawca zajmuje się budową budynków rekreacji indywidualnej na gruntach stanowiących jego własność, a następnie ich sprzedażą. Budynki rekreacji indywidualnej budowane są na cele mieszkalne - są to bowiem całoroczne domy w zabudowie jednorodzinnej, zadaszone, z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, trwale związane z gruntem. Ich powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². Przedmiotem umów z nabywcami będzie sprzedaż nieruchomości z już wybudowanymi budynkami.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Natomiast art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Tym samym dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Stosownie do tego rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budynki rekreacji indywidualnej Wnioskodawca zakwalifikował, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., do obiektów budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, grupa 111, klasa 1110.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dostawy będzie budynek rekreacji indywidualnej, zaliczony przez Wnioskodawcę do obiektów budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowany w PKOB w dziale 11, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300m², spełniający definicję ustawową budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to jego dostawa będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 5 ustawy, jeżeli dostawa budynku będzie korzystać z preferencyjnej stawki podatku, to z preferencji takiej będzie korzystać również dostawa gruntu, na którym budynek ten będzie posadowiony.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, ze sprzedaż przez Wnioskodawcę budynku rekreacji indywidualnej wraz z działką, na której ten budynek jest wybudowany, będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku w wysokości 8 %, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 i ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie, na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 12Bbustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Natomiast art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Stosownie do tego rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, 113 zbiorowego zamieszkania.

Stosownie do ww. rozporządzenia, przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Spółka zamierza wybudować łącznie 3 budynki rekreacji indywidualnej wraz z infrastrukturą techniczną i urządzeniami budowlanymi na gruntach stanowiących jego własność, a następnie je sprzedać. Dwa z trzech budynków są na etapie stanie surowego zamkniętego. Trwają w nich obecnie prace wykończeniowe. Wszystkie budynki stanowią odrębne nieruchomości. Budynki rekreacji indywidualnej budowane są na cele mieszkalne, gdyż są to całoroczne domy z bali drewnianych w zabudowie jednorodzinnej, zadaszone, z murowaną wysoką piwnicą użytkową, wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi wskazanymi powyżej, trwale związanymi z gruntem. Powierzchnia użytkowa każdego z budynków nie przekracza 300 m². Przedmiotem umów z nabywcami będzie sprzedaż nieruchomości z już wybudowanymi budynkami.

Budynki rekreacji indywidualnej Wnioskodawca zakwalifikowała, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., do obiektów budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, grupa 111, klasa 1110.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dostawy będzie budynek rekreacji indywidualnej, zaliczony przez Wnioskodawcę do obiektów budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowany w PKOB w dziale 11, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m², spełniający definicję ustawową budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to jego dostawa będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 29a ust. 8 ustawy, jeżeli dostawa budynku będzie korzystać z preferencyjnej stawki podatku, to z preferencji takiej będzie korzystać również dostawa gruntu, na którym budynek ten będzie posadowiony.

Zatem należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę budynku rekreacji indywidualnej wraz z działką, na której ten budynek jest wybudowany, będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 i ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zaznaczyć, że tutejszy Organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych obiektów budowlanych, lecz dokonuje interpretacji w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawczynię klasyfikację PKOB. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 339 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie